«Σύναξη ψεκασμένων»

Πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα έγινε ένα συνέδριο στο οποίο πήραν μέρος περίπου είκοσι επιστήμονες από διάφορες χώρες της Ευρώπης που ανήκουν στο κίνημα το οποίο υποστηρίζει ότι τα νούμερα και η διαχείριση της πανδημίας είναι λάθος, ότι οι μάσκες είναι επικίνδυνες, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια παγκόσμια διαδικασία φίμωσης από τα media κ.τ.λ. Στο συνέδριο αυτό ειπώθηκαν πράγματα που όντως δεν τα ακούς στην τηλεόραση. Ηταν ένα συνέδριο που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «σύναξη ψεκασμένων» – αλλά θα ήταν λάθος, διότι όλοι αυτοί τους οποίους αποκαλούμε «ψεκασμένους» πιστεύουν ότι ψεκασμένοι είμαστε εμείς οι υπόλοιποι, που μας ψεκάζουν για να μη βλέπουμε την αλήθεια. Δεν ξέρω πώς οι ίδιοι γλιτώνουν από τους ψεκασμούς, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Oπως καμία σημασία δεν έχουν και όσα ακούστηκαν στο συγκεκριμένο επιστημονικό συνέδριο.

Επειδή κάποιες από τις απόψεις μού κίνησαν την περιέργεια πάντως, έψαξα να βρω ποιοι είναι αυτοί που μίλησαν. Διάλεξα να ασχοληθώ με την περίπτωση ενός από τους συμμετέχοντες, του εξ Ιταλίας Στέφανο Μοντανάρι, που εξήγησε τις καταστρεπτικές συνέπειες της χρήσης της μάσκας λέγοντας ότι έχει δει καθημερινά(!) πολλά παιδιά να λιποθυμούν γιατί τη φοράνε: είναι να απορείς πώς περνάει τον χρόνο του. Ο εν λόγω κύριος λοιπόν έχει ένα site και ένα blog χάρη στα οποία χρόνια τώρα δημοσιεύει κηρύγματα εναντίον του εμβολιασμού – αυτό ήταν η βασική του ενασχόληση και ο κορωνοϊός προέκυψε αργότερα. Σε αυτά που γράφει περισσότερο από επιστημονικές απόψεις, δηλαδή τεκμηρίωση, διακρίνεις ένα τεράστιο πάθος. Αν ψάξει κανείς τις ιστοσελίδες του διαπιστώνει ότι ο Μοντανάρι παίρνει μέρος σε πορείες κατά των εμβολίων εδώ και χρόνια ενώ τελευταία είναι και κεντρικός ομιλητής σε εκδηλώσεις που διοργανώνονται από έναν νέο πολιτικό φορέα που λέγεται Movimento 3V. Δίνει επίσης λογαριασμούς τραπεζών ζητώντας οικονομική υποστήριξη, καλεί τον κόσμο στις 10, στις 20 και στις 30 του μηνός να μη βλέπουν τηλεόραση και να μην αγοράζουν τίποτα από τα σουπερμάρκετ (τις επόμενες ημέρες δεν πειράζει…) και δηλώνει πως μια μέρα θα δικαιωθεί για τις θέσεις του: στην πρώτη σελίδα του site του Κινήματος υπάρχει και μια φράση του Τζιάκομο Λεοπάρντι που μας ζητά να μην είμαστε σκλάβοι κανόνων και νόμων. Με απλά λόγια, έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που εκφράζει πολιτικές ιδέες στον δρόμο – στη μοναδική του φωτογραφία τον βλέπουμε με μια ντουντούκα να καλεί κόσμο σε ξεσηκωμό. Δεν τον λες ακριβώς επιστήμονα ερευνητή ή λοιμωξιολόγο, ούτε νομίζω πως αν είχες κάποιο πρόβλημα θα ήταν ο πρώτος στον οποίο θα πήγαινες να σε δει, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Η επισκεψιμότητα του blog του είναι μικρή: περίπου 1.500 άνθρωποι διαβάζουν συνήθως ό,τι γράφει: φαίνεται ότι και στην Ιταλία ψεκάζουν τους πάντες νύχτα-μέρα. Από την άλλη, να αναγνωρίσουμε στον άνθρωπο ότι είναι αυτό που λέμε λαϊκός αγωνιστής: τα βίντεο που υπάρχουν με τα κατορθώματά του ολοκληρώνονται με επεμβάσεις της Αστυνομίας που χωρίς ακρότητες παρακαλάει τον ίδιο και τους λίγους υποστηρικτές του να μη δυσκολεύουν την κίνηση στους δρόμους. Υποθέτω πως κάτι ανάλογο θα είναι και άλλοι συμμετέχοντες στο συνέδριο ονόματι Χόφμαν, Μανγκάροφ και Σόνγουολντ: επιστήμονες ίσως, αλλά πάνω από όλα αριστεροδέξιοι λαϊκοί αγωνιστές έτοιμοι να πουν σε ένα μικρό ή μεγάλο πλήθος ό,τι θέλει να ακούσει. Δεν είναι λαϊκιστές, αλλά είναι άνθρωποι του λαού, αντισυστημικοί, δηλαδή ξεχωριστοί, έτοιμοι να πουν τα αντίθετα από όσα λένε οι άλλοι, δηλαδή μάγκες. Είναι επιστήμονες; Μπορεί. Αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία.