Ψηλές, κατακόρυφες βουνοκορφές που χάνονται μέσα στα σύννεφα, ανηφορικά μονοπάτια που «ισορροπούν» πάνω από απότομα γκρεμνά, ορμητικοί χείμαρροι με παγωμένα νερά, κρεμαστές γέφυρες που κάνουν τη διάβαση των ποταμών να μοιάζει με περιπέτεια του Indiana Jones, πέτρα και χώμα (και σιωπή) όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα σου. Η φύση στον Βορρά του Νεπάλ, στα σύνορά του με το κινεζικό Θιβέτ, είναι άγρια και τραχιά. Είναι κακοτράχαλη και σκληρή για όλους εκείνους που τους έλαχε να γεννηθούν και να ζήσουν εκεί, στην απομονωμένη κοιλάδα ανάμεσα στους ορεινούς όγκους των συγκροτημάτων Αναπούρνα και Νταουλαγκίρι. Ομως, σε αυτό το αφιλόξενο μέρος, σε ένα τοπίο βιβλικό-διαστημικό που προκαλεί στον επισκέπτη από δέος έως φόβο έτσι όπως σαν προαιώνιος γίγαντας ορθώνεται μπροστά του, δημιουργήθηκε ένα από τα αρχαιότερα βασίλεια των Ιμαλαΐων: Το βασίλειο του Μουστάνγκ, χτισμένο πάνω στον εμπορικό δρόμο που ένωνε την Κίνα με την Ινδία και κατά συνέπεια με τη Δύση, σε υψόμετρο μεταξύ 2.500 και 8.167 μέτρων, εξακολουθεί να είναι ακόμα και σήμερα προορισμός δύσκολος και δυσπρόσιτος. Οπως, όμως, είναι και ταξίδι ονειρεμένο για εκείνον, τον φιλοπερίεργο και τον τολμηρό, που αναζητεί το νόημα, την αλήθεια αυτού του κόσμου, τον σκοπό της ύπαρξης των ανθρώπων στην περιπλάνηση και στη γνωριμία με τους λαούς, με την ιστορία και τις καθημερινές συνήθειές τους.
Λέγεται πως το βουδιστικό βασίλειο ιδρύθηκε περί το 1380 από τον πολεμιστή Αμε Παλ, ο οποίος ανακηρύχθηκε και ο πρώτος βασιλιάς του. Τότε ξεκίνησε η χρυσή περίοδός του, με το Μουστάνγκ να πλουτίζει από τον έλεγχο του εμπορίου. Εκείνη την εποχή χτίστηκε και η περιτοιχισμένη πρωτεύουσα Λο Μαντάγκ, ένα εκτεταμένο χωριό 2.000 κατοίκων σήμερα, με σπίτια με ασβεστωμένους τοίχους, με παλιούς ναούς και με το συγκρότημα του ιστορικού παλατιού να θυμίζει τα χρόνια της ακμής. Η οποία ακμή κράτησε για πολλούς αιώνες. Από το 1380 έως το 1950 το Μουστάνγκ ήταν ανεξάρτητο, με δικό του βασιλιά. Οταν τα στρατεύματα του Μάο Τσε Τουνγκ εισέβαλαν στο Θιβέτ, οι κάτοικοι της περιοχής προτίμησαν την προσάρτησή τους στο Νεπάλ, διατηρώντας όμως ταυτόχρονα ένα είδος (ημι)αυτονομίας. Το 2008, με απόφαση της κυβέρνησης του Νεπάλ, η μοναρχία καταργήθηκε. Ομως, το Ανω Μουστάνγκ (το πρώην Βασίλειο του Λο), όπως πιο επίσημα αποκαλείται, παραμένει στη συνείδηση των κατοίκων του βασίλειο – εξάλλου τα μέλη της βασιλικής οικογένειας μένουν ακόμα εκεί. Ενα από τα μυστηριώδη «κράτη» που αναπτύχθηκαν υπό αντίξοες συνθήκες σε μια από τις πιο δυσπρόσιτες περιοχές του πλανήτη. Και που σήμερα, κιβωτός θιβετιανών διαλέκτων που σε άλλες περιοχές έχουν εξαφανιστεί και ενός πολιτισμού που λόγω της απομόνωσης δεν διαβρώθηκε όπως τόσοι και τόσοι πολιτισμοί, εντυπωσιάζει με τις ζωντανές παραδόσεις, με την πολυχρωμία, με τις αντοχές του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
