Στο σύμπαν του Νίκου Μάρκου

Αστερισμοί σε άτακτες τροχιές, αστρική σκόνη και αιωρούμενοι βράχοι. Κι όμως, στη νέα δουλειά του Νίκου Μάρκου με τίτλο «Inner Space» τίποτα δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται. Είναι δύσκολο να το διακρίνεις, αλλά οι πρώτες ύλες που έχουν χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσουν αυτούς τους εξωπλανητικούς κόσμους είναι εντελώς ευτελείς. Ενα βότσαλο, ένα ρόδι, ένας βώλος, σκόνη που αιωρείται, ψεκασμοί νερού, πολλά χνούδια και μια σημαντική ποσότητα μαύρης άμμου. Αυτά είναι τα στοιχειώδη σωματίδια στο σύμπαν της νέας δουλειάς του Νίκου Μάρκου, που παρουσιάζεται στην γκαλερί Citronne στο Κολωνάκι. «Ξεκίνησα να παρατηρώ μικρά αντικείμενα, όπως μικρές πέτρες ή την παρουσία της σκόνης, και σταδιακά άρχισα να αποκτώ μια άλλη σχέση μαζί τους. Σιγά-σιγά άρχισα να τους δίνω μεγαλύτερη σημασία και είδα ότι μπορούσα να τα αξιοποιήσω και φωτογραφικά» σχολιάζει. Σε αντίθεση λοιπόν με τις προηγούμενες δουλειές του, αντί να βγει στους δρόμους με τη μηχανή του, κλείστηκε στο στούντιο του και σκηνοθέτησε αυτά τα «συνθετικά» τοπία ακόμη και με τη συνδρομή του Photoshop. «Οι επεμβάσεις στη φωτογραφία γίνονταν πολλά χρόνια προτού εμφανιστεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Το Photoshop είναι ένα εργαλείο το οποίο μπορείς να χρησιμοποιήσεις δημιουργικά αλλά και όχι. Η λέξη δεν ορίζει αυτό που έχει σημασία. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι από τότε που δημιουργήθηκε, η φωτογραφία εγείρει μεγάλες προσδοκίες, με την έννοια ότι ο κόσμος είναι συνδεδεμένος με την πραγματικότητα και περιμένει ότι αυτό που θα δει σε ένα κάδρο θα υπάρχει κιόλας, κάτι που δεν ισχύει απαραίτητα. Από τη στιγμή που επιλέγεις τον φακό σου, διαλέγεις το ύψος στο οποίο θα κρατήσεις τη μηχανή σου, το τι θα κρατήσεις από την εικόνα που απλώνεται μπροστά σου, η φωτογραφία γίνεται ένα κομμάτι της πραγματικότητας το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτήν αλλά δεν είναι η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι πάντα πολύ υποκειμενική».

Το ενδιαφέρον, βέβαια, με τη συγκεκριμένη δουλειά είναι ότι εξαιτίας του τίτλου της, «Inner Space», παραπέμπει και στον εσωτερικό μας χώρο, σε αυτές τις ανεξερεύνητες και αχαρτογράφητες περιοχές με τις οποίες τελικά ποτέ δεν εξοικειωνόμαστε: «Με ενδιέφερε να δημιουργήσω ένα δικό μου σύμπαν, και ναι, υπό μία έννοια αυτή η αναζήτηση ίσως να εκφράζει τελικά και μια εσωτερική κατάσταση. Οσο μεγαλώνεις πρέπει να ωριμάζεις λιγάκι, να στρέφεσαι και πιο εσωτερικά να δεις τι γίνεται μέσα σου, αλλά και πώς εκφράζονται οι αντίστοιχες ανησυχίες στο περιβάλλον αλλά και στους ανθρώπους. Αυτά που σας λέω δεν τα σκέφτομαι, απλώς προκύπτουν στη δουλειά μου και μετά διερωτώμαι πώς οδηγήθηκα εκεί».