Στα Χανιά για μπάνιο

Καλοκαίρι το ελληνικό. Οπως πάνω-κάτω το περιγράφει ο Κωνσταντίνος Καβάφης σε ένα ποίημά του (από τα αποκηρυγμένα): «Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή-/ φωνή που μπαίνει/μες στην καρδιά μας και την συγκινεί/και την ευφραίνει./Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,/τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,/ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός./Το ψάλλει με την θεία της φωνή εκείνη,/όταν στους ώμους της απλώνει την γαλήνη/σαν φόρεμά της ο καιρός ο θερινός». Αν οι εποχές έχουν αλλάξει και ο ρομαντισμός που διατρέχει τους παραπάνω στίχους, οι οποίοι γράφτηκαν το μακρινό 1893, ακούγεται υπερβολικός για τον σημερινό άνθρωπο, τον μαθημένο σε μια πιο ρεαλιστική θεώρηση της ζωής (ακόμα και σε μια πιο ρεαλιστική ποίηση), οι υπερβατικές εικόνες παραμένουν οι ίδιες.

Ετσι, παρόμοια, τρυφερά και εκστατικά αισθήματα σε κατακλύζουν ακόμα, και για πάντα, μπροστά στην ομορφιά αυτού του τόπου που λάμπει κάτω από το φως του καλοκαιρινού ήλιου. Μπροστά στην ομορφιά του μεσογειακού τοπίου που σε υποδέχεται όταν π.χ. κατηφορίζεις με το αυτοκίνητο τον δρόμο που οδηγεί προς τη Φαλάσαρνα και βλέπεις να απλώνονται στα πόδια σου, σαν γαλάζια πεδιάδα, η θάλασσα και η τεράστια αμμουδιά της. Ή όταν πλησιάζεις τον Μπάλο με τα σμαραγδένια νερά, το Ελαφονήσι με τις ροζ αποχρώσεις στην άμμο του, το Κεδρόδασος με την ξεχωριστή βλάστησή του. Οπως πολύ καλά καταλάβατε, σήμερα θα πάμε για μπάνιο. Οχι όπου κι όπου, θα ταξιδέψουμε ως τον ελληνικό Νότο για να στήσουμε την ομπρέλα μας σε μία από τις δεκάδες ξεχωριστές παραλίες της Κρήτης, συγκεκριμένα του Νομού Χανίων. Πρόκειται για περιοχή ξεχωριστού φυσικού κάλλους (παρά την κακή δόμηση που και εδώ, όπως και σε ολόκληρη την Ελλάδα, πληγώνει ενίοτε το τοπίο),για μια ακτογραμμή γεμάτη ευχάριστες εκπλήξεις, για ένα μέρος ποιητικό, σαν αυτό που συνεχίζει να περιγράφει ο Καβάφης στο ποίημα που φέρει τον τίτλο «Φωνή απ’ την θάλασσα», όταν γράφει: «Και σαν κυττάζεις την υγρή της πεδιάδα,/ σαν βλέπεις την απέραντή της πρασινάδα,/τον κάμπο της που ‘ναι κοντά και τόσο μακρυνός,/γεμάτος με λουλούδια κίτρινα που σπέρνει/το φως σαν κηπουρός, χαρά σε παίρνει/και σε μεθά, και σε υψώνει την καρδιά».