Δημοφιλής προορισμός (που εφέτος, από τις 12 Ιουνίου, έχει και απευθείας σύνδεση με την Ελλάδα χάρη στην Aegean που πετάει προς την Ολμπια), η Σαρδηνία έχει πολλές φυσικές ομορφιές. Εχει και αξιόλογα ιστορικά αξιοθέατα. Το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου μετά τη Σικελία είναι ένας ιδιαίτερος, πολύχρωμος και ανοιχτόκαρδος κόσμος, γεγονός που το έχει μετατρέψει σε εξαιρετικά δημοφιλή προορισμό. Οι ρωμαϊκές (και όχι μόνο) αρχαιότητές του, οι βοτσαλωτές και οι αμμώδεις παραλίες του, οι άγριες βραχώδεις ακτές και τα σπήλαιά του, τα ψαροχώρια και το γραφικό Κάλιαρι είναι μερικοί από τους κυριότερους λόγους για να αποφασίσει κάποιος το ταξίδι.
«Tαξιδεύουμε σε αυτά τα μικρά και εν πολλοίς άγνωστα νησάκια, με το αεράκι της Μεσόγειου να μας συνοδεύει…»
Για να απολαύσει μερικές ημέρες διακοπών στο νησί, ειδικά την περίοδο της άνοιξης και των αρχών του καλοκαιριού. Ομως η Σαρδηνία δεν είναι μόνη. Εκτός από την εξίσου διάσημη (και εξίσου όμορφη, αν όχι ομορφότερη) Κορσική που σχεδόν την ακουμπάει στη βορινή άκρη της, είναι περιτριγυρισμένη και από άλλα νησιά, κατοικημένα ή και ακατοίκητα, κάθε ένα εκ των οποίων έχει την ιδιαίτερη γοητεία του. Εκεί ταξιδεύουμε σήμερα, σε αυτά τα μικρά και εν πολλοίς άγνωστα νησάκια, με το αεράκι της Μεσόγειου να μας συνοδεύει και να μας ανοίγει την όρεξη για ακόμα περισσότερες «περιπέτειες» στα πέλαγα και στα αρχιπέλαγά της…γειτονιάς μας.
Μια ηλιόλουστη μέρα στο ήσυχο λιμάνι του Καρλοφόρτε @Shutterstock
Λα Μανταλένα
Θεωρείται η «μεγάλη αδελφή» ανάμεσα σε περισσότερα από εξήντα νησάκια και νησίδες που αποτελούν το αρχιπέλαγος της Γκαλούρα και της Σαρδηνίας, προστατευόμενο εθνικό πάρκο από το 1994. Η Μανταλένα έχει έκταση 52,1 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περίπου 12.000 κατοίκους. Ο δρόμος που διατρέχει περιμετρικά το νησί, μήκους 45 χιλιομέτρων, είναι η απόλυτη διαδρομή για όποιον θέλει να το γνωρίσει, μια διαδρομή που περνά από υπέροχες παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά, από γρανιτένιους γκρεμνούς αλλά και από καταπράσινους λόφους στην ενδοχώρα.
Χαρακτηριστικό δρομάκι της νήσου Μανταλένα@Shutterstock
Στο φιόρδ της Cala Francese βρίσκεται ένα παμπάλαιο ορυχείο γρανίτη (Cava e Museo di Cala Francese). Η τοποθεσία Punta Tegge είναι γνωστή για τους μεγάλους λείους βράχους που καταλήγουν στη θάλασσα. Οι παραλίες Bassa Trinita, Spiaggia dello Strangolato, Spiaggia Monti D’Arena και Spiaggia di Cala Spalmatore είναι από τις ομορφότερες του νησιού. To κεντρικό λιμάνι της Μανταλένα με τα γραφικά στενά του και τα κτίρια του 18ου αιώνα έχει θέα στο Παλάου της Σαρδηνίας και συνδέεται με αυτό με τακτική συγκοινωνία – το ταξίδι διαρκεί μόλις 15 λεπτά.
Το ηλιοβασίλεμα με τα μαγικά του χρώματα στο λιμάνι της Μανταλένα. @Shutterstock
Καπρέρα
«Xάρη στα γαλανά νερά του και στις όμορφες παραλίες του κάθε καλοκαίρι γίνεται δημοφιλής προορισμούς για σκάφη αναψυχής.»
Το δεύτερο σε μέγεθος νησί του αρχιπελάγους της Γκαλούρα και της Σαρδηνίας, η Καπρέρα, είναι ακατοίκητο, είναι όμως και αρκετά γνωστό, καθώς έχει συνδέσει το όνομά του με τον Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, τον ήρωα του πολέμου για την ανεξαρτησία της Ιταλίας. Ο Γκαριμπάλντι, αξιοποιώντας την κληρονομιά που έλαβε μετά τον θάνατο του αδελφού του, αγόρασε το 1855 το μισό νησί με σκοπό να ασχοληθεί στη γεωργία. Στα διαλείμματα της επαναστατικής δράσης του επέστρεφε στην Καπρέρα για να αποσυρθεί οριστικά εκεί στο τέλος, το 1854. Και για να αφήσει εκεί την τελευταία του πνοή στις 2 Ιουνίου 1882, σε ηλικία 74 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στο κτήμα του και το σπίτι του λειτουργεί ως μουσείο.
Κατά τα άλλα, το νησί έχει χαρακτηριστεί καταφύγιο της άγριας ζωής. Και χάρη στα γαλανά νερά του και στις όμορφες παραλίες του κάθε καλοκαίρι γίνεται δημοφιλής προορισμούς για σκάφη αναψυχής.
Αζινάρα
Η απογραφή που είχε γίνει το 2001 είχε καταγράψει έναν μόνο κάτοικο. Η Αζινάρα, στο βορειοδυτικό άκρο της Σαρδηνίας, είναι στην πραγματικότητα ακατοίκητη. Εχει και αυτή χαρακτηριστεί Εθνικό Πάρκο, διαθέτει όμορφες παραλίες με πεντακάθαρα νερά και κατοικείται από μια ιδιαίτερη ράτσα άγριων όνων (Asino dell’ Asinara), από τους οποίους λέγεται πως πήρε και το όνομά της – asino λέγεται ο γάιδαρος στα ιταλικά. Και στη δική της περίπτωση είναι ιδανικό να έχεις σκάφος για να τη γνωρίσεις σε όλη της την ομορφιά.
Βουκολικό ενσταντανέ στην Αζινάρα με δύο αυτόχθονες κατοίκους, τα χαρακτηριστικά λευκά γαϊδουράκια του @Shutterstock
Σαν Πιέτρο
«Σήμερα οι πολυάριθμοι μικροί κόλποι και οι παραλίες του είναι εξαιρετικά δημοφιλείς… σε ποιους άραγε; Στους έχοντες σκάφος.»
Το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους Σούλτσις, μιας συστάδας επτά νησιών νοτιοδυτικά της Σαρδηνίας, είναι και το πιο δημοφιλές από όλα τα νησιά της περιοχής για τους τουρίστες, εξαιτίας και της γραφικής πρωτεύουσάς του, του Καρλοφόρτε, που διαθέτει και μαρίνες. Εκεί ζουν και οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού, με τον συνολικό πληθυσμό να υπολογίζεται περίπου στις 6.000.
Στην αρχαιότητα αποκαλούσαν το Σαν Πιέτρο και νησί των γερακιών, εξαιτίας των αρπακτικών πτηνών που έφτιαχναν τις φωλιές τους στους βράχους του. Λέγεται πως τελικά πήρε το όνομά του από τον Απόστολο Πέτρο που είχε ναυαγήσει εκεί. Σήμερα οι πολυάριθμοι μικροί κόλποι και οι παραλίες του είναι εξαιρετικά δημοφιλείς… σε ποιους άραγε; Στους έχοντες σκάφος.
Σαντ Αντίοκο
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, το Σαντ Αντίοκο έχει έκταση σχεδόν 116 τετραγωνικών χιλιομέτρων και περί τους 11.700 κατοίκους. Βρίσκεται και αυτό, όπως και το Σαν Πιέτρο, στο αρχιπέλαγος Σούλτσις και είναι δημοφιλής προορισμός εξαιτίας των παραλιών του. To πέρασμα από εκεί, μεταξύ άλλων, των Φοινίκων, των Καρχηδονίων και των Ρωμαίων έχει αφήσει πίσω του αξιόλογες αρχαιότητες.
Η πόλη του, το Σαντ Αντίοκο, με τα χρωματιστά σπίτια και τα εστιατόρια με τα ψαρικά και τις τοπικές σπεσιαλιτέ, είναι αρκετά γραφική. Στοιχεία της ιστορίας της και της ιστορίας της ευρύτερης περιοχής βλέπουμε στο MuMa – Il Museo del Mare e dei Maestri d’Ascia. Οι Portixeddu, Coaquaddus, Turri και Cala Lunga είναι μερικές από τις δημοφιλέστερες παραλίες.
Θαλασσινά τοπία στο Σαν Αντίοκο με τις χαρακτηριστικές πρασινογάλανες αποχρώσεις που έχει η θάλασσα στο δεύτερο μεγαλύτερο νησί του αρχιπελάγους Σούλτσις. @Shutterstock
Περιοχή με ιδιαίτερη φυσική ομορφιά θεωρείται το ακρωτήρι Σπερόνε, στη νότια απόληξη του νησιού, το οποίο την άνοιξη γίνεται ένα εντυπωσιακό χαλί από ροζ παιώνιες. Στο βάθος, αν έχει καλό και διαυγή καιρό, διακρίνονται δύο ακόμα ακατοίκητες νησίδες, η Βάκα και η Βιτέλο, όπου έχουν τις αποικίες τους διάφορα είδη πτηνών.
Στην περιοχή ζει και σημαντικός αριθμός γερακιών, ανάμεσά τους το φαλκόνι της Ελεονώρας (μαυροπετρίτης) που πήρε το όνομά του από την Ελεονώρα της Αρμπορέα. Πρόκειται για την πιο διάσημη ηρωίδα της Σαρδηνίας, μια δυναμική γυναίκα που το 1383 έγινε δικαστίνα. Και η οποία θέσπισε, πιθανώς για πρώτη φορά στην Ιστορία, νόμους για την προστασία των πτηνών από τους παράνομους κυνηγούς.
Πίσω στο Σαντ Αντίοκο, στη Stagno sa Punta de s’Aliga, μια λίμνη πολύ κοντά στη θάλασσα, συχνάζουν μεγάλοι πληθυσμοί φλαμίνγκο. Και λίγο νοτιότερα, στη Maladroxia, ιαματικά νερά πηγάζουν από τον πυθμένα της θάλασσας. Η παραλία της το καλοκαίρι γεμίζει κόσμο. Οπως και όλο το νησί.
