«Ο βράχος. Τίποτ’ άλλο. Η αγριοσυκιά κι η σιδερόπετρα. Πάνοπλη θάλασσα. Καθόλου χώρος για γονυκλισία. Εξω απ’ την πύλη του Ελκομένου πορφυρό πορφυρό μέσα στο μαύρο. Οι γριές με τα καζάνια τους λευκαίνοντας το πιο μακρύ φαντό της ιστορίας περασμένο σε κρίκους απ’ τις σαράντα τέσσερις βυζαντινές καμάρες. Ο ήλιος αμείλιχτος φίλος με το δόρυ του κατάντικρυ στα τείχη κι ο θάνατος απόκληρος μέσα σ’ αυτή την τεράστια φωταψία…». Ο γεννημένος στη Μονεμβασιά Γιάννης Ρίτσος περιγράφει με μοναδικό, υπερβατικό τρόπο τον τόπο του, την Ελλάδα του, τον κόσμο του. Εναν κόσμο περίκλειστο σε τείχη αλλά και ανοιχτό την ίδια στιγμή στην αγκαλιά της θάλασσας, στα στενά σοκάκια του οποίου συνομιλούν οι αιώνες. Εναν κόσμο χτισμένο με αγώνες αλλά και με πίστη, όπως φαίνεται από τους δεκάδες γνωστούς και λιγότερο γνωστούς ναούς και ναΐσκους του. Ο ασκητισμός γνώρισε στη Μονεμβασιά, τα χρόνια τα παλιά, άνθηση μεγάλη. Και αυτή είναι μία ακόμα πλευρά της βυζαντινής καστροπολιτείας που προσφέρεται για εξερεύνηση και που κρύβει πολλές εκπλήξεις και συγκινήσεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
