Ο Σπύρος Παπαδόπουλος φθάνει στο ραντεβού μας με τη μηχανή του. Είναι το προσωπικό του γραφείο, λέει. Οδηγώντας την σκέφτεται, παίρνει αποφάσεις. Moυ διηγείται ότι μια φορά μπήκε σε ένα ταξί ξεχνώντας να βγάλει το κράνος του. Και κάπως έτσι, λίγο ανορθόδοξα, ξεκινά η συζήτησή μας, όχι από την παράσταση «Περιμένοντας τον Γκοντό», στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τους Θανάση Παπαγεωργίου, Αρη Σερβετάλη και Ορφέα Αυγουστίδη σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, αλλά από την παροιμιώδη αφηρημάδα του. Και μιλάει με αδιάσειστα στοιχεία. Πριν από πολλά χρόνια, την εποχή που το βράδυ έπαιζε στο θέατρο και το πρωί δούλευε σε ένα ασφαλιστικό γραφείο για να τα βγάζει πέρα, ξέχασε τσάντα με εισπράξεις 600.000 δραχμών, παραμονή Χριστουγέννων, στο πολύβουο Μινιόν, δοκιμάζοντας μια ρακέτα πινγκ πονγκ. «Η αλήθεια είναι ότι έχω και «καλύτερη» ιστορία να διηγηθώ» λέει. Εχω ξεχάσει τον γιο μου, μωρό, στο σουπερμάρκετ. Υπάρχει κάτι χειρότερο;».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
