Ζούσε κάποτε στη Σεούλ μια γυναίκα που αγαπούσε το λυρικό τραγούδι και που ονειρευόταν να γίνει τραγουδίστρια της όπερας. Οι δραματικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα της, η διαίρεσή της στη Βόρεια και στη Νότια Κορέα και τα επακόλουθά της, η ρευστή και παράξενη κατάσταση που επικράτησε στα χρόνια που ακολούθησαν, δεν της το επέτρεψαν.
Η γυναίκα παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και αφοσιώθηκε στην οικογένειά της, συνεχίζοντας όμως να ακούει καθημερινά δίσκους όπερας. Αυτό το αρκετά ασυνήθιστο εκείνα τα χρόνια για μια Ασιάτισσα πάθος το μεταλαμπάδευσε στην κόρη της: Την έστειλε για μαθήματα πιάνου στα τέσσερά της έτη και για μαθήματα τραγουδιού μερικά χρόνια αργότερα και την ενθάρρυνε, όταν επιβεβαίωσε πως είχε το ταλέντο, να ανοίξει τα φτερά της και να δοκιμάσει την τύχη της στην Ευρώπη. Το κορίτσι συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία, πήρε με επιτυχία μέρος σε διεθνείς διαγωνισμούς και άρχισε να εμφανίζεται σε παραστάσεις και συναυλίες. Τότε την άκουσε ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν και μαγεύτηκε από τη φωνή της. Ο κορυφαίος αρχιμουσικός την πήρε υπό την προστασία του και μέσα από τις συνεργασίες τους την καθιέρωσε στις μεγαλύτερες σκηνές. Ετσι ξεκινά η παραμυθένια ιστορία της Σούμι Τζο, της μεγαλύτερης τραγουδίστριας της όπερας που έχει γεννήσει η Νότια Κορέα και μιας από τις σπουδαιότερες διεθνώς κολορατούρες υψιφώνους της εποχής μας. Μια ιστορία που τα έχει όλα: Λάμψη, επιτυχία, χειροκροτήματα, αλλά και πολλές θυσίες και πολύ σκληρή δουλειά.
Η πολυβραβευμένη σταρ που αυτή την εποχή γιορτάζει 35 χρόνια καριέρας με μία μίνι περιοδεία σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, μίλησε αποκλειστικά στο ΒΗΜΑgazino από την Πορτογαλία, όπου ζει, για τη ζωή της, για την ανεξάντλητη αγάπη της για την τέχνη του λυρικού τραγουδιού, για τους ανθρώπους που την ενέπνευσαν και που καθόρισαν το μέλλον της. Με τον πιο σημαντικό από εκείνους να λείπει πλέον από το πλευρό της: Η μητέρα της έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Αύγουστο σε ηλικία 85 ετών.
Η σοπράνο ανακοίνωσε τον θάνατό της δημοσιεύοντας μια φωτογραφία τους στα social media της και γράφοντας: «Η μαμά μου ήταν στην καρδιά μου ένα ασταμάτητο τραγούδι ευτυχίας και φροντίδας, το τραγούδι της ύπαρξής μου».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.