Οταν η η σουηδή αστέρας Γκρέτα Γκάρμπο αισθάνθηκε ότι το κεφάλαιο κινηματογράφος-δημοσιότητα έπρεπε να κλείσει, το έκλεισε, το σφράγισε και δεν το άνοιξε ποτέ ξανά. Ο συμπατριώτης της Ινγκμαρ Μπέργκμαν είπε ότι ο «Φάνι και Αλέξανδρος» θα είναι η τελευταία κινηματογραφική ταινία του και όντως, από το 1982 μέχρι τον θάνατό του, το 2007, ενώ γύρισε αρκετές ταινίες για την τηλεόραση, δεν ξανασκηνοθέτησε για το σινεμά. Και ο αμερικανός ηθοποιός Τζιν Χάκμαν, όταν το 2004 αποφάσισε να εγκαταλείψει την ηθοποιία, άφησε πράγματι τον κινηματογράφο φτωχότερο με την απουσία του.
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα αρκετά παραδείγματα καλλιτεχνών που όταν αποφασίζουν να πουν οριστικά «τέλος» το εννοούν. Το 2006 ο Σον Κόνερι δήλωσε και αυτός την αποστράτευσή του από την υποκριτική, οπότε στη «Συμμαχία» («The League of Extraordinary Gentlemen»), ταινία του 2003, έκανε την τελευταία κινηματογραφική του εμφάνιση. Οταν γύρισε την ταινία ήταν 73 ετών, όχι και τόσο μεγάλος, ούτε βεβαίως και μικρός. Τρία χρόνια πριν από τη «Συμμαχία», η ταινία του «Διπλή παγίδα» («Entrapment», 1999) μαζί με την Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς είχε κάνει θραύση στα ταμεία, ενώ για τον ρόλο του εκκεντρικού συγγραφέα στο «Ανακαλύπτοντας τον Φόρεστερ» («Finding Forrester») του Γκας Βαν Σαντ, την προτελευταία μέχρι σήμερα ταινία του, ο Κόνερι θα μπορούσε να είχε προταθεί για Οσκαρ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
