Σκιές πάνω από το πριγκιπάτο

To πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει στο Μονακό είναι η έλλειψη χώρου. Στριμωγμένο σε μια έκταση της τάξεως των 2,2 τ. χλμ., το πριγκιπάτο του οίκου των Γκριμάλντι και θετή πατρίδα ουκ ολίγων (δισ)εκατομμυριούχων προσπαθεί απεγνωσμένα να κερδίσει σε ύψος ό,τι του λείπει σε επιφάνεια. Ωστόσο, λίγο προτού εισέλθει κανείς στο βασίλειο των πολυτελών ουρανοξυστών και των πανταχού παρόντων εργοταξίων, σαν προοίμιο ή εισαγωγή στην επικράτεια της αριστοκρατικής πολυτέλειας, η οποία επιζεί ανάμεσα σε αδιάφορες ή τερατώδεις εκφράσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, στέκεται αγέρωχη η βίλα Παλόμα. Λιτή αλλά επιβλητική, χτίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον αμερικανό ιδιοκτήτη της, αλλά βαπτίστηκε από τον μετέπειτα άγγλο κάτοχό της. Από το 2008 στεγάζει το Nouveau Musée National de Monaco (Νέο Εθνικό Μουσείο του Μονακό) από κοινού με μια άλλη βίλα ονόματι Sauber, η οποία βρίσκεται σε άλλο σημείο του πριγκιπάτου, συγκεκριμένα στη λεωφόρο Πριγκίπισσας Γκρέις, πίσω από το υπό αναδιαμόρφωση παραλιακό μέτωπο του Μονακό με τη σφραγίδα του Ρέντσο Πιάνο. Σε αντίθεση με τη Sauber, η βίλα Παλόμα δεν έχει τίποτε που να εμποδίζει την απρόσκοπτη θέα της στο απέραντο γαλάζιο της Κυανής Ακτής και από την τεράστια βεράντα της, όπου κάποτε υπήρχε μια πισίνα, μπορεί κανείς να θαυμάσει την εικόνα του περίφημου βράχου του Μονακό όπου βρίσκεται το παλάτι της οικογένειας των Γκριμάλντι.

Βέβαια η θέα από μόνη της δεν θα αρκούσε για να επισκεφθεί κανείς το Μουσείο. Η ζωηρή διευθύντριά του Μαρί Κλοντ Μπο, η οποία έχει υπάρξει μεταξύ άλλων επικεφαλής στο Fondation Cartier pour l’ Αrt Contemporain, γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι οι εκθέσεις που δίνουν πρωτίστως στίγμα στα μουσεία και δευτερευόντως τα κτίριά τους.