Ως «μουσική» ορίζεται «η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση των ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός έργου». Επιπρόσθετα, «το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικό κομμάτι». Σύμφωνα με το Oxford Universal Dictionary, η μουσική είναι «μία από τις καλές τέχνες που καταπιάνεται με τον συνδυασμό ήχων με σκοπό της την ομορφιά της μορφής και της έκφρασης της σκέψης ή του συναισθήματος». Επίσης γνωστή και ως «Απολλώνια Τέχνη», η μουσική παίρνει το όνομά της από τις εννέα Μούσες της μυθολογίας. Στην Αρχαία Ελλάδα, η μουσική αφορούσε την ποίηση, το μέλος και τον χορό ως μια ενιαία και αδιάσπαστη ενότητα τεχνών που καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα στο θέατρο. Στις μέρες μας, μουσική θεωρείται η τέχνη που καλύπτει την ανθρώπινη ανάγκη να εκφράσει συναισθήματα, σκέψεις και ψυχικές καταστάσεις με ήχους. Απότοκο της μουσικής είναι το τραγούδι, με την ανθρώπινη φωνή να «ντύνει» τη μουσική σύνθεση με στίχους.
Τα παραπάνω είναι λίγο-πολύ γνωστά και αποτελούν κατά κάποιον τρόπο την ακαδημαϊκή αποτύπωση της τέχνης. Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, για να ορίσουμε ένα χρονικό σημείο έναρξης, η μουσική, και κυρίως τα τραγούδια (καθώς αυτά θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια), δεν αποτελούν μόνο προϊόν τέχνης. Αποτελούν κυρίως προϊόν κατανάλωσης, με αποτέλεσμα το κέρδος των δισκογραφικών εταιρειών (και όλων των εναλλακτικών μορφών ακρόασής τους, όπως π.χ. τα τελευταία χρόνια το streaming). Οι εταιρείες δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από να κρατούν τον ρόλο του μεσολαβητή. Από τη μία βρίσκεται το κοινό, οι ακροατές και οι εν δυνάμει αγοραστές, και από την άλλη οι καλλιτέχνες/συγκροτήματα/δημιουργοί, που πωλούν μέσω των συμβολαίων τους την όποια καλλιτεχνική τους αξία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
