Σικάγο: Περπατώντας σε μία από τις ομορφότερες και πιο ενδιαφέρουσες πόλεις των ΗΠΑ

Φεβρουάριος 1929, ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Οι δύο πιο ισχυρές μαφίες του Σικάγο, η ιταλικοαμερικανική του Αλ Καπόνε και η ιρλανδοαμερικανική του Τζορτζ «Μπαγκς» Μοράν, πολεμούν μεταξύ τους σκληρά για την επικράτηση του ισχυρότερου. Ο Καπόνε, με πρόφαση την παράδοση ενός φορτίου λαθραίου ουίσκι σε ένα γκαράζ, στήνει θανάσιμη παγίδα στον αντίπαλό του.

Ομως τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα περίμενε: Ο Μoράν καθυστερεί στον δρόμο του προς το σημείο του ραντεβού για να πιει έναν καφέ. Οταν φτάνει και αντιλαμβάνεται, έξω από τον τόπο της συνάντησης, την παρουσία ενός (ψεύτικου) περιπολικού, γίνεται «λαγός».

Οι μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς άνθρωποι του Καπόνε προφταίνουν όμως να γαζώσουν με τις σφαίρες τους πέντε μέλη της συμμορίας του και μαζί τους έναν μικροκακοποιό και έναν μηχανικό που βρισκόταν στον χώρο για να επισκευάσει (αυτό κι αν είναι ατυχία) ένα αυτοκίνητο της συμμορίας. Το μακελειό έμεινε στην ιστορία ως «Η Σφαγή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου» και αν και δεν συνδέθηκε ποτέ επίσημα με τον Καπόνε, θεωρείται ένα από τα διασημότερα εγκλήματά του.

Εχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από εκείνα τα ταραγμένα χρόνια. Το Σικάγο, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ μετά τη Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες, έχει ευτυχώς αφήσει πίσω του τις βίαιες ημέρες των συγκρούσεων των γκάνγκστερ που έζησαν εκεί.

Όμως τα τουριστικά πρακτορεία οργανώνουν ακόμα Gangsters και Crime και Murder Mystery Τours για τους επισκέπτες που φτάνουν ως εκεί, όχι μόνο για να θαυμάσουν μία από τις πιο εντυπωσιακές αμερικανικές μεγαλουπόλεις, αλλά και για να «ξαναζήσουν» (έστω διά των διηγήσεων των ξεναγών) το αμαρτωλό παρελθόν της.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που περνούν ακόμα από το 7244 South Prairie Avenue για να φωτογραφίσουν τη διώροφη βίλα όπου έζησε ο Αλ Καπόνε από το 1923 ως το 1931 – η οικογένειά του την κράτησε μέχρι το 1952.

Ομως το Σικάγο είναι πολύ περισσότερα από μια πόλη με γκάνγκστερ και πλατινέ καλλονές που τραγουδούσαν και χόρευαν τζαζ και ακολούθως φώλιαζαν στην αγκαλιά των επικηρυγμένων αγαπημένων τους τυλιγμένες στις γούνες που εκείνοι τους είχαν μόλις δωρίσει.

Είναι ένα εντυπωσιακό μουσείο αρχιτεκτονικής – από εδώ εξάλλου ξεκίνησε η ιδέα για την ανέγερση ουρανοξυστών – με δεκάδες μοντέρνα κτίρια (κυρίως) στο κέντρο του, αλλά και με υπέροχα αρχοντικά του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα στις καλοσχεδιασμένες γειτονιές του. Σικάγο είναι και η τεράστια αγορά με καταστήματα όπου βρίσκεις ό,τι ποθεί η όρεξή σου, και εστιατόρια με έθνικ κουζίνες αλλά και με λαχταριστά αμερικανικά μπέργκερ.

Οπως Σικάγο είναι και οι βόλτες στις όχθες της λίμνης Μίσιγκαν (που έχει έκταση 58.030 τετραγωνικά χιλιόμετρα!) και οι μουσικές σκηνές με την τζαζ (και όχι μόνο) μουσική, και τα θέατρα, και τα μπαρ με τις live εμφανίσεις ανερχόμενων καλλιτεχνών που όταν γεμίζουν κόσμο ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σου σκηνές που έχεις δει σε ταινίες.

Το σύγχρονο Σικάγο είναι, με λίγα λόγια, μια πόλη που δεν χορταίνεις να την περπατάς και να τη γνωρίζεις απ’ άκρη σε άκρη. Παντού, ακόμα και στις απομακρυσμένες γειτονιές της, θα βρεις κάτι ενδιαφέρον.

Μουσεία και ουρανοξύστες δίπλα στο νερό

Περπατούμε λοιπόν και εμείς στις όχθες του ποταμού Σικάγο που διασχίζει την πόλη, μέσα σε ένα «δάσος» από ουρανοξύστες. Απολαμβάνουμε τo βραδινό σόου με τα πολύχρωμα φώτα στο ροκοκό Σιντριβάνι του Μπάκιγχαμ.

Παίζουμε φωτογραφίζοντας τις παραμορφωμένες όψεις του τοπίου (και της αφεντιάς μας) πάνω στο διάσημο «φασόλι», το ασημένιο γλυπτό-καθρέφτη Cloud Gate του βρετανο-ινδού εικαστικού Ανίς Καπούρ, το οποίο βρίσκεται στο κεντρικότατο Millennium Park. Λίγο πιο κάτω φωτογραφίζουμε και το Crown Fountain με τα μεγεθυσμένα πρόσωπα που εκτοξεύουν νερό από το στόμα τους, μία από τις διασημότερες εγκαταστάσεις του ισπανού γλύπτη Ζάουμε Πλένσα.

Το συντριβάνι του Μπάκιγχαμ κάθε βράδυ μετατρέπεται σε μια φαντασμαγορία φωτός.

Ανεβαίνουμε και στην κορυφή του Willis Tower, γνωστού και ως Sears Tower, που το 1973, οπότε ολοκληρώθηκε η κατασκευή του, ήταν το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο. Διατήρησε το ρεκόρ για 25 χρόνια και μπορεί σήμερα τα 442 μέτρα του να μην εντυπωσιάζουν όπως τότε (έχουν χτιστεί πιο υψηλοί ουρανοξύστες έκτοτε), αλλά η ιστορία του και μόνο επιβάλλει μια επίσκεψη. Από εκεί, εξάλλου, από το Skydeck του, απολαμβάνουμε μοναδική θέα σε ολόκληρη την πόλη.

Το Carbide and Carbon Building είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά art deco κτίρια του Σικάγο – έχει πολλά τέτοια η πόλη. Η Magnificent Mile, ο κεντρικός δρόμος με τα μεγάλα καταστήματα, η Navy Pier στη λίμνη Μίσιγκαν, με το λούνα παρκ, τα θέατρα και τα εστιατόριά της, η Chinatown με τα δικά της εστιατόρια και μικρομάγαζα, αλλά και η Greek Town με τον «greek gyros» και τα σουβλάκια της είναι μερικές ακόμα στάσεις σε ένα οδοιπορικό πολλών χιλιομέτρων αλλά και πολλών συγκινήσεων.

Ο,τι πιο συγκινητικό για εμάς είναι βεβαίως μια επίσκεψη στο National Hellenic Museum που βρίσκεται στο 333 της South Halsted Street, πάντα στην Greek Town. Πρόκειται για ένα μικρό μουσείο αφιερωμένο στους χιλιάδες συμπατριώτες μας που μετανάστευσαν στο Ιλινόι και που έχτισαν εκεί από την αρχή τις ζωές τους. Προσοχή, το μουσείο είναι κλειστό από Δευτέρα έως και Τετάρτη.

Το Museum of Science and Industry.

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Field, με εκθέματα από τους πολιτισμούς όλου του κόσμου, το Museum of Science and Industry, το Chicago History Museum, το Ινστιτούτο Τέχνης  (όπου εκτίθεται και ο διάσημος πίνακας «American Gothic» του Γκραντ Γουντ), το Institute for the Study of Ancient Cultures Museum του Πανεπιστημίου του Σικάγο και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (MCA) γεμίζουν τις ώρες μας και τις μέρες μας με ακόμα περισσότερες εικόνες.

Στο Μουσείο Driehaus βλέπουμε πώς ήταν τα εσωτερικά των αρχοντικών της πόλης στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα (καθώς και διάφορες περιοδικές εκθέσεις). Στο πρωτότυπο σπίτι του πρωτοπόρου αρχιτέκτονα Φρανκ Λόιντ Ράιτ, στο προάστιο του Oak Park, πραγματοποιούνται ξεναγήσεις. Οχι μακριά βρίσκεται και το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Ερνεστ Χέμινγκγουεϊ, το οποίο σήμερα λειτουργεί ως μουσείο – και αυτό είναι κλειστό από Δευτέρα έως και Τετάρτη.

Ο ζωολογικός κήπος Lincoln Park Zoo με την ελεύθερη είσοδο αλλά και ο δεύτερος ζωολογικός κήπος της πόλης, Brookfield Zoo, καθώς και το Ενυδρείο Shedd προτιμώνται ιδιαιτέρως από οικογένειες με παιδιά. Οι μαρίνες με τα μικρά σκάφη και οι παραλίες στη λίμνη Μίσιγκαν – όπου, παρά τις προειδοποιήσεις για μολυσμένα νερά, πολλοί κάτοικοι τους μήνες του καλοκαιριού απολαμβάνουν το μπάνιο τους – είναι μία ακόμα αφορμή για μεγάλες πεζοπορίες που αξίζουν με το παραπάνω τον κόπο.

Crown Fountain, η διάσημη εγκατάσταση του ισπανού γλύπτη Ζάουμε Πλένσα, στο κέντρο της πόλης.

Δεδομένου βέβαια ότι ο καιρός είναι καλός. Και ότι η «Windy City», όπως αποκαλούν το Σικάγο εξαιτίας των συχνά παγωμένων – κυρίως κατά τους μήνες του χειμώνα – ανέμων του, δείχνει το καλό πρόσωπό της.

Αν και, όποιος και αν είναι ο καιρός, και με ηλιοφάνεια και με κρύο και με χιόνι, η πόλη δεν χάνει τη γοητεία της. Μια γοητεία ρετρό και υπερσύγχρονη την ίδια στιγμή, που εύκολα σε κερδίζει από τα πρώτα λεπτά στο πολυσύχναστο κέντρο με τους φαρδείς δρόμους και τα μεγάλα (ό,τι πρέπει για να βολτάρεις με άνεση) πεζοδρόμια.

Το ποτάμι, η τεράστια λίμνη που μοιάζει με θάλασσα, οι γειτονιές με τις διώροφες κατοικίες και τα συγκροτήματα με τα γραφεία και τα πολυτελή διαμερίσματα, οι πλατείες και τα καταπράσινα πάρκα, όλα σε καλούν να τα περπατήσεις.

Χαλαρή βόλτα στη Michigan Avenue.

Πληροφοριακά, γιατί σε ένα ταξίδι πρέπει να τα προσέχουμε όλα, σε σύγκριση με άλλες μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, το Σικάγο έχει αρκετά υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας. Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν μερικές υποβαθμισμένες γειτονιές που καλό είναι να τις αποφεύγουμε ή έστω να είμαστε πιο προσεκτικοί αν σώνει και καλά  θέλουμε να γνωρίσουμε και το άλλο, το πιο «σκοτεινό» Σικάγο.

Ομως το εκτεταμένο καλολουστραρισμένο κέντρο και τα προάστια με τα όμορφα σπίτια είναι αρκετά ασφαλή, εκεί το μόνο που χρειάζεται είναι η έγνοια που θα δείχναμε ταξιδεύοντας σε κάθε άλλη μεγάλη πόλη της Αμερικής ή της Ευρώπης – πορτοφόλια και διαβατήρια σε μια καλά ασφαλισμένη τσέπη κ.λπ.

Προσέχουμε, δεν φοβόμαστε και απολαμβάνουμε τις εικόνες που σαν σκηνές από ντοκιμαντέρ για τη σύγχρονη αμερικανική ιστορία διαδέχονται η μία την άλλη. Πόλη-υπερπαραγωγή, το Σικάγο θα μας ανταμείψει γενναιόδωρα για το μακρινό ταξίδι.