«Νομίζω ότι ένας από τους λόγους που πολύς κόσμος αγαπά την επιστημονική φαντασία είναι γιατί μας ταξιδεύει σε σημεία όπου ο νους μας δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι θα πάει» πιστεύει η Σιγκούρνι Γουίβερ. «Μας ταξιδεύει σε κόσμους οι οποίοι κινούν την περιέργεια· ένα μεγάλο μέρος του κοινού νιώθει ότι θα ήθελε να είχε βρεθεί κι εκείνο εκεί, έστω και αν γνωρίζει καλά ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το κάνει ποτέ». H αμερικανίδα ηθοποιός που τον περασμένο Σεπτέμβριο βρέθηκε στο τελευταίο Φεστιβάλ Βενετίας για την υποστήριξη και προώθηση της ταινίας «Master Gardener» του Πολ Σρέιντερ όπου παίζει, ίσως να είναι ένας από τους πιο κατάλληλους ανθρώπους για να εκφέρουν γνώμη για το κινηματογραφικό είδος της επιστημονικής φαντασίας. Πριν από 43 χρόνια, όταν το «Αλιεν: Ο επιβάτης του Διαστήματος» (Alien, 1979) βγήκε στις αίθουσες, η Γουίβερ, ακριβώς 30 χρόνων τότε, είδε την καριέρα της να ανθίζει και την ίδια να μετατρέπεται από αξιοσέβαστη αλλά περιορισμένης φήμης ηθοποιό του θεάτρου (Μπρεχτ, Αριστοφάνης, Ντουράνγκ, Τσέχοφ, Σαίξπηρ) σε παγκόσμια σούπερ σταρ του κινηματογράφου. Στο «Αλιεν» η Γουίβερ υποδύθηκε την αστροναύτη Ελεν Ρίπλεϊ, το μόνο μέλος του επταμελούς πληρώματος του διαστημοπλοίου Νοστρόμο που κατάφερε να επιβιώσει μετά τη θανάσιμη εισβολή ενός εξωγήινου πλάσματος από έναν άγνωστο πλανήτη. Η επιτυχία της μόλις δεύτερης αυτής μεγάλου μήκους ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ είχε ως αποτέλεσμα τρεις συνέχειές της, σκηνοθετημένες όλες από μεγάλα ονόματα του σινεμά όπως ο Τζέιμς Κάμερον («Αλιεν: Η επιστροφή», 1986), ο Ντέιβιντ Φίντσερ («Αλιεν³: Η τελική αναμέτρηση», 1992) και ο Ζαν-Πιερ Ζενέ («Αλιεν: H αναγέννηση», 1997). Από μόνο του βέβαια τo πρώτο «Αλιεν» είχε γράψει το δικό του κεφάλαιο στο είδος του sci-fi θρίλερ. «Το Αλιεν ήταν τόσο καλοφτιαγμένο και συγχρόνως ανθρώπινο που τελικά η διάρκειά του δεν μου προκαλεί και τόσο μεγάλη εντύπωση» θα πει η Γουίβερ, η οποία πρωταγωνίστησε ως Ρίπλεϊ σε όλες τις ταινίες του franchise. Για τη δεύτερη ταινία, άλλωστε, εκείνη του Τζέιμς Κάμερον, η ηθοποιός προτάθηκε για πρώτη φορά για το Οσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου, βραβείο που δεν έχει κερδίσει ακόμα – δύο χρόνια αργότερα είχε διπλή υποψηφιότητα για τους «Γορίλες στην ομίχλη» (Α΄ ρόλου) και το «Εργαζόμενο κορίτσι» (Β΄ ρόλου).

Στον κόσμο του «Avatar»

Το 2009 η Σιγκούρνι Γουίβερ, απόφοιτη του Πανεπιστημίου Στάνφορντ (αγγλική φιλολογία) και μία από τις πιο καλλιεργημένες και σεβαστές προσωπικότητες του αμερικανικού κινηματογράφου των τελευταίων 40 χρόνων, έμελλε να συνεργαστεί ξανά με τον Τζέιμς Κάμερον, τον σκηνοθέτη του δεύτερου «Αλιεν», και πάλι για τη δημιουργία μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, που επίσης έγραψε ιστορία, του «Avatar». Τηλεχειριζόμενα σώματα (κάτι σαν μείγμα ανθρώπινου με εξωγήινο DNA) που προορίζονται να εξυπηρετούν «δουλειές» μιας αμερικανικής εταιρείας. Μέσω μιας εξαιρετικά προηγμένης τεχνολογίας, η συνείδηση του γήινου μεταφέρεται σε ένα υβρίδιο ανθρώπων και ιθαγενών ανθρωποειδών σε έναν πλανήτη, την Πανδώρα, ο οποίος παράγει ένα σπάνιο και πανάκριβο ορυκτό. Η Αμερική θα κάνει ό,τι μπορεί για να καρπωθεί τον ορυκτό πλούτο τους μετατρέποντας σε Avatar έναν πεζοναύτη με αναπηρία από τη μέση και κάτω, τον Τζέικ Σάλι (Σαμ Γουόρθινγκτον), ο οποίος θα εισχωρήσει στην κοινωνία των Na’vi ως μυστικός πράκτορας… «Ημουν τυχερή που βρέθηκα κι εγώ σε αυτόν τον κόσμο που έπλασε η φαντασία του Τζέιμς Κάμερον και που επίσης αγαπήθηκε από εκατομμύρια φαν» είπε η Γουίβερ αναφερόμενη στην ταινία που κατάφερε να μεταμορφώσει τη μέθοδο του «motion capture» σε «performance capture», διευρύνοντας τα όρια της τεχνολογίας των οπτικών εφέ σε νέες, ανεξερεύνητες έως τότε περιοχές.

Παγκόσμιο φαινόμενο

Οντως, το 2009 και μέσα σε κάτι παραπάνω από έναν μήνα, το τρισδιάστατο αυτό έπος επιστημονικής φαντασίας του καναδού σκηνοθέτη κατόρθωσε όχι απλώς να ξεπεράσει σε εισπράξεις το ένα δισεκατομμύριο δολάρια σε ολόκληρο τον πλανήτη αλλά και να ξεπεράσει τα συνολικά έσοδα του δικού του «Τιτανικού» (1997), που μάλιστα είχαν σημειωθεί σε πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (τότε, το 2009, τα έσοδα του «Τιτανικού» ήταν 1,84 δισ. δολάρια) – σήμερα οι συνολικές εισπράξεις υπολογίζονται σε πάνω από 3 δισ. δολ. Από πολύ νωρίς φάνηκε ότι με δεδομένη την επιτυχία του, το «Avatar» θα ακολουθούσαν και συνέχειες. Και πράγµατι, από τις 15 Δεκεµβρίου, το πρώτο follow-up του προβάλλεται στις ελληνικές κινηµατογραφικές αίθουσες (σε διανοµή Feelgood Entertainment). Σχεδόν µία δεκαετία µετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, το «Avatar: The Way of Water», µάς αφηγείται την ιστορία της οικογένειας Σάλι, τα προβλήματά της, τους αγώνες που κάνουν να παραμείνουν ζωντανοί και τις τραγωδίες που βιώνουν. Στο νέο «Avatar» ο Γουόρθινγκτον επιστρέφει στον πρωταγωνιστικό ρόλο του καθηλωμένου σε αμαξίδιο πεζοναύτη Τζέικ Σάλι που μεταμορφώθηκε σε αρχηγό Na’vi, η Ζόε Σαλντάνα είναι και πάλι η πολεμίστρια Nεϊτίρι που παλεύει πια με τις υποχρεώσεις της οικογένειας και της φυλής και η Γουίβερ υποδύεται την υιοθετημένη έφηβη κόρη της Νεϊτίρι, την Kίρι, που είναι το βιολογικό παιδί τού avatar της εκλιπούσης δρος Γκρέις Ογκοστιν, του χαρακτήρα που η ίδια υποδύθηκε στην πρώτη ταινία. «Δεν την έχω δει ακόμα» δήλωνε από τη Βενετία στις αρχές του φθινοπώρου η Γουίβερ για το «Avatar: The Way of Water», «ξέρω μόνο όσα ξέρετε και εσείς από το τρέιλερ. Παρεμπιπτόντως, είμαι και εγώ στο τρέιλερ… Είμαι ένα υποβρύχιο πλάσμα που βγαίνει από το νερό και χαμογελάει…».

Οικολογικές ανησυχίες

Εξάλλου, αντί να δημιουργήσει νέους πλανήτες, ο Κάμερον επέλεξε να συνεχίσει με την εξερεύνηση του πλανήτη Πανδώρα. Θεώρησε ότι αυτό το φεγγάρι, που περιφέρεται γύρω από τον πλανήτη Πολύφημο, μπορεί να προσφέρει πλούσια τοπία, όπως και στην περίπτωση της Γης. Οπως θα δήλωνε αργότερα ο παραγωγός της ταινίας Τζον Λάνταου, «η σκοπιά του Κάμερον είναι ολοφάνερα μια αλληγορία για τον δικό μας κόσμο, τον οποίο μπορεί να διασχίζουμε για χρόνια, ωστόσο ίσως να μην καταφέρουμε ποτέ να ανακαλύψουμε όλα τα περίφημα τοπία του». Λάτρης των ωκεανών, ο σκηνοθέτης του «Τιτανικού» και του ντοκιμαντέρ «Τα φαντάσματα της Αβύσσου» (2003) μοιράζεται αυτή την αγάπη του με το κοινό, βάζοντάς τους στο φόντο όλων των ιστοριών του 3D «Avatar». Από την πλευρά της, η Γουίβερ πιστεύει ότι είναι αναγκαίο να μπει το «Avatar: The Way of Water» στο DNA του νεανικού κοινού, των παιδιών, διότι πέρα από το παραμύθι της («πολύ δυνατή ιστορία, πολύ συγκινητική»), είναι επίσης μια ταινία που εκφράζει τις πολύ σοβαρές οικολογικές ανησυχίες του ίδιου του Κάμερον: «Στην ουσία, ο κόσμος του Avatar μιλάει για τα όσα κάνουμε στον πλανήτη μας και για το πόσο άδικα τον ταλαιπωρούμε» είπε. «Και αυτό έχει τεράστια σημασία, ειδικά στις μέρες μας…».