Δύο είναι τα στοιχεία που κάνουν το γουέστερν «Horizon: An American Saga – Chapter 1» του Κέβιν Κόστνερ μια ξεχωριστή εμπειρία: πρώτον, πρόκειται για το αρχικό μέρος ενός πολύωρου έπους (με το καθένα από τα «κεφάλαιά» του να έχει διάρκεια τριών ωρών), το οποίο τοποθετείται στην αιματοβαμμένη Αγρια Δύση την εποχή του Αμερικανικού Εμφυλίου.
Και, δεύτερον, εστιάζει στη θέση της γυναίκας στα δύσκολα εκείνα χρόνια. Σε όλες τις ιστορίες της ταινίας, που είναι αρκετές και διασταυρώνονται, βλέπουμε ότι είναι οι γυναίκες που παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο, κάτι μάλλον ασυνήθιστο σε αυτό το είδος.
Η Τζίνα Μαλόουν, η Αμπι Λι, η Ιζαμπελ Φέρμαν, η Ελα Χαντ και η Σιένα Μίλερ υποδύονται ηρωίδες που θα χρειαστεί να ξεπεράσουν τα όριά τους στην προσπάθεια να επιβιώσουν σε μια εποχή βάρβαρη, όταν η ανθρώπινη ζωή είχε ελάχιστη αξία.
«Η γυναίκα ήταν η καρδιά της Αμερικανικής Δύσης και αυτό έχουμε την τάση να το ξεχνάμε» τόνισε ο Κέβιν Κόστνερ στις Κάννες, υποστηρίζοντας μια ταινία που έχει τη στόφα του παλιού, παραδοσιακού γουέστερν, από αυτά που σπανίως γυρίζονται πλέον.
Γνωστή από φιλμ όπως τα «Αλφι» (2004), «Αλήθειες και ψέματα» (2007) και «Αγάπη στα άκρα» (2008), αλλά και από την πιο πρόσφατη σειρά «Η ανατομία ενός σκανδάλου» (2020), η Σιένα Μίλερ, την οποία συναντήσαμε με αφορμή την προβολή της ταινίας στο εφετινό φεστιβάλ των Καννών, έδειχνε πολύ ενθουσιασμένη για τη συμμετοχή της στην προώθηση του «Horizon» (θα διανεμηθεί στην Ελλάδα από την Tanweer), κυρίως επειδή αυτή είναι η πρώτη της επαφή με το γουέστερν, ένα κινηματογραφικό είδος που γνώριζε μόνο ως θεατής.
Photo Credits: Γιάννης Ζουμπουλάκης
Αληθεύει ότι βρίσκεστε οικογενειακώς στις Κάννες;
Ναι, και είναι πολύ όμορφο να βρίσκεσαι σε αυτό το σημείο του κόσμου και να περνάς καλά με την οικογένειά σου. Και αυτό ήταν ο στόχος μου όταν είπαμε να έρθουμε εδώ οικογενειακώς. Είναι μαζί μου οι δύο κόρες μου και η μητέρα μου. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να βρίσκομαι μαζί τους γιατί δίνω συνέχεια συνεντεύξεις.
Από όσο γνωρίζω, ήσασταν έγκυος στο δεύτερο παιδί σας ενώ γυρίζατε το «Horizon». Σας δυσκόλεψε η εγκυµοσύνη σας;
Ευτυχώς όχι, γιατί η εγκυμοσύνη μου βρισκόταν ακόμα στα πρώτα στάδια και η κοιλιά μου δεν φαινόταν. Ο κορσές βοηθά, βεβαίως, όπως και τα φορέματα που φορούσα για τον ρόλο, γιατί εκείνη την εποχή ήταν πολύ φαρδιά. Σε κάθε περίπτωση, ήταν πολύ νωρίς.
Ποιος ήταν ο βασικός λόγος που σας ώθησε να παίξετε στο «Horizon»;
Οταν συνάντησα τον Κέβιν Κόστνερ, με ρώτησε: «Θα έρθεις μαζί μου στην Αγρια Δύση;». Του απάντησα: «Θα ερχόμουν και στον Αρη μαζί σου».
Είχατε γνωρίσει ποτέ στο παρελθόν τον Κέβιν Κόστνερ;
Οχι, ποτέ. Μόνο στα όνειρά μου. Fuck! Αυτό θα φανεί άσχημο τυπωμένο. Ηταν ένα αστείο.
Photo Credits: REUTERS/Yara Nardi
Πώς θα περιγράφατε την Κέβιν Κόστνερ ως σκηνοθέτη;
Σαν παιδί σε παιχνιδάδικο. Ο Κέβιν είναι ο τύπος του σκηνοθέτη που θα ξυπνήσει το βράδυ και θα πει «πρέπει να βάλω και αυτό στην ταινία». Και θα σου τηλεφωνήσει για να σου το πει.
Αν η απεργία των ηθοποιών δεν είχε σημάνει τη διακοπή των γυρισμάτων, το τρίτο και το τέταρτο μέρος του «Horizon» θα είχαν ήδη γυριστεί, το υλικό θα ήταν τεράστιο και ο Κέβιν θα είχε τη δυνατότητα να κάνει κάτι που του αρέσει πολύ: να παίρνει πράγματα από εδώ και από εκεί και να τα προσθέτει όπου θεωρεί καλύτερα. Είναι ένα παιχνίδι για αυτόν και νομίζω ότι του λείπει πάρα πολύ.
Τι ήταν αυτό που βρήκατε νέο και ενθουσιώδες στην ηρωίδα που αναλάβατε να υποδυθείτε;
Να σας πω την αλήθεια, απλώς και μόνο η γυναικεία προοπτική σε ένα είδος όπως το γουέστερν είναι από μόνο του κάτι νέο και ενθουσιώδες. Νομίζω ότι ο Κέβιν Κόστνερ θέλει να βλέπει μια γυναίκα και να τη θαυμάζει.
Η Φράνσις, η ηρωίδα μου, δεν ζητά συμπάθεια, δεν θέλει τον οίκτο κανενός, είναι υπερήφανη και δυναμική. Και νομίζω ότι αυτή η υπερηφάνεια και γοητεία ήταν που είχε ενθουσιάσει τον Κόστνερ.
Σκέφτεται ακόμα τη Φράνσις για το τέταρτο μέρος του «Horizon»που πρόκειται να γυριστεί. Λέει συνέχεια: «Η Φράνσις θέλει εκείνο, η Φράνσις θέλει το άλλο». Ξέρετε, για κάθε ηθοποιό που έχει αναλάβει έναν ρόλο, αυτό είναι πραγματικά ένα δώρο από τον σκηνοθέτη.
Ποια ήταν η επαφή σας µε τον κόσµο της Αγριας Δύσης πριν από τη συµµετοχή σας στο «Horizon»;
Ενιωθα κάπως αδαής. Ηξερα για το είδος, διότι μεγάλωσα παρακολουθώντας πολλά γουέστερν. Στο μυαλό μου η Αμερική εκείνων των ταινιών ήταν η Αμερική εκείνης της εποχής, γι’ αυτό και το βρήκα συναρπαστικό να βρίσκομαι κι εγώ σε μια τέτοια ταινία.
Ωστόσο ποτέ δεν είχα σκεφτεί πώς ακριβώς ήταν για τις γυναίκες εκείνη η εποχή. Ανομολόγητα δύσκολη κατάσταση και αυτό που μου άρεσε ήταν πόσο επινοητικές, δυνατές και ανθεκτικές ήταν. Αυτό μού άρεσε πολύ. Ολο το σενάριο υποστηρίζεται από ένα πολύ ενδιαφέρον όραμα. Και πολύ αποκαλυπτικό, θα μπορούσα να πω.
Αποκαλυπτικό υπό ποια έννοια;
Είμαστε τόσο ευαίσθητοι στις μέρες μας σχετικά με την ψυχολογία και τα προσωπικά μας μικρά και μεγάλα προβλήματα που δεν μπορούμε να φανταστούμε ή, αν θέλετε, ξεχνάμε τις καταστάσεις που κάποιοι άνθρωποι κάποτε ζούσαν. Οταν κάνεις μια ταινία σαν το «Horizon»που βλέπεις (και εν μέρει ζεις) αυτή την ταλαιπωρία, νιώθεις κάτι το αποκαλυπτικό.
Σχεδόν δεν το πιστεύεις. Στη συγκεκριμένη ταινία σοκαρίστηκα ειδικά με τις μητέρες. Μου είναι αδύνατον να φανταστώ τον εαυτό μου στη θέση της γυναίκας που παίζω και το τι έπρεπε να περάσει τη νύχτα που το σπίτι τους καιγόταν για να σώσει την κόρη της.
Κάνατε κάποιου είδους προετοιµασία για τον ρόλο της Φράνσις ή στηριχθήκατε µόνο στο ένστικτό σας;
Ηδη το σενάρο ήταν πολύ κατατοπιστικό, αλλά εφηύρα μια ιστορία παρελθόντος της ηρωίδας μου που θα με βοηθούσε να πω καλύτερα τα όσα ήθελε να πει. Τη φαντάστηκα να κατάγεται από τη Μασαχουσέτη, οπότε σκέφτηκα να αναζητήσω πληροφορίες για γυναίκες εκείνης της εποχής που κατάγονταν από τη Μασαχουσέτη.
Ανακάλυψα μια ποιήτρια, την Ελίζαμπεθ Γουίλσον· μάλιστα έχουν διασωθεί ομιλίες της από τις αρχές του περασμένου αιώνα και τις άκουσα. Ενα άλλο καλό του Κέβιν ως σκηνοθέτη είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ ανοιχτό μυαλό. Του αρέσει να ακούει τις προτάσεις των γύρω του ανεξαρτήτως αν τελικά θα τις ακολουθήσει.
Photo Credits: REUTERS/Yara Nardi
Τι άλλο σάς άρεσε ενώ δουλεύατε στην ταινία;
Αυτό που μου είχε υποσχεθεί ο Κέβιν. Οτι θα γνωρίσω την Αμερική. Γιατί δεν την είχα γνωρίσει έως τότε, τουλάχιστον όχι αυτή την Αμερική. Εχω ζήσει στη Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες, αλλά αυτή την Αμερική αποφάσισα να τη γνωρίσω στη διάρκεια των γυρισμάτων. Κολοράντο, Γουαϊόμινγκ.
Νομίζω ότι η αίσθηση που σου αφήνει το τοπίο αυτό είναι στα όρια του κατατονικού. Ολα είναι τόσο ανυπέρβλητα.
Σας ανησυχεί καθόλου η τεράστια διάρκεια του αρχικού οράµατος – τέσσερις τρίωρες ταινίες;
Με ενοχλεί που πολύς κόσμος αναφέρεται στη διάρκειά του. Τι σημασία έχει αν κάτι διαρκεί τρεις ώρες. Ωστόσο το καταλαβαίνω. Ζούμε σε μια κουλτούρα που ο παράγοντας του χρόνου είναι πολύ ευαίσθητος και όλοι σκέφτονται το πώς θα τον εξοικονομήσουν. Νομίζω όμως ότι οι τρεις ώρες ρέουν σαν νερό σε αυτή την ταινία. Φεύγουν χωρίς να τα καταλαβαίνεις.
Photo Credits: REUTERS/Sarah Meyssonnier
Ζήσατε για πολλά χρόνια στις Ηνωµένες Πολιτείες, στο Λος Αντζελες και στη Νέα Υόρκη, αλλά εδώ και µερικά χρόνια επιστρέψατε στην Αγγλία. Κάποιος συγκεκριµένος λόγος;
Εκλεισε ένας κύκλος και σε αυτό συνέβαλε πολύ η πανδημία της COVID-19. H Νέα Υόρκη ως καλλιτεχνούπολη είναι η επιτομή του πολιτισμού, όμως ο πολιτισμός ήταν πολύ διαφορετικός όταν μετακόμισα σε αυτήν από ό,τι είναι σήμερα.
Πολύ ΤikΤok, πολύς κόσμος που βιντεογραφεί τον εαυτό του με το κινητό. Στο Λονδίνο, για εμένα, που είμαι μητέρα δύο παιδιών, η ποιότητα ζωής είναι καλύτερη. Μπορώ να βγάλω βόλτα τα σκυλιά μου χωρίς να μου φωνάζουν. Μικρά πράγματα που όσο μεγαλώνεις αρχίζουν να σε ενοχλούν. Δεν θέλω να μου λένε τι να κάνω συνέχεια.
Ως καλλιτέχνις µε αρκετά χρόνια στον χώρο και µεγάλη εµπειρία, ποιοι είναι σήµερα οι στόχοι σας;
Θα ήθελα να φτάσω στο σημείο που με τη δουλειά μου θα μπορούσα να προσελκύσω σκηνοθέτες όπως ο Μάρτιν Σκορσέζε, του οποίου το έργο εκτιμώ πάρα πολύ. Δεν είναι ο μόνος, υπάρχουν πάρα πολλοί auteurs με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ.
Με τα χρόνια έχω καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να είμαι η μεγαλύτερη σταρ του κόσμου. Μου αρέσει που εργάζομαι και ξέρω ότι θα εξακολουθώ να εργάζομαι μέχρι να πεθάνω. Και αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε μια φάση απόλυτης ευτυχίας.
