Ο άγραφος νόμος που λέει ότι όσο πιο εντυπωσιακή μια εικόνα τόσο πιο εύκολα μπορεί να χαραχθεί για πάντα στη μνήμη, ταιριάζει γάντι με την περίπτωση της αντιπροέδρου της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ (που έχει επίσης υπάρξει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της χώρας), η οποία πρόσφατα βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον επίδοξο δολοφόνο της, ξεγελώντας τον θάνατο από καθαρή τύχη. Και όλα αυτά ενώπιον συγκεντρωμένου πλήθους,με τις κάμερες των ΜΜΕ να «γράφουν».
Μυριάδες οι εικόνες που έχουν κάνει τόσο λαοφιλή την Κριστίνα (όπως εξακολουθούν να την αποκαλούν οι πιστοί ακόλουθοί της), όμως η παραπάνω, τη στιγμή της απόπειρας δολοφονίας που έγινε εναντίον της την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου, θα τη συνοδεύει ως το τέλος της ζωής της. Οπως περίπου συνέβη και με τον 40ό πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν, όταν το 1981 γλίτωσε παρά τρίχα τον θάνατο από τις σφαίρες του Τζον Χίνκλεϊ.
Σκοτάδι καλύπτει την επίθεση κατά της Ντε Κίρχνερ και το γεγονός ότι παρά τη δημοτικότητά της το όνομά της φέρεται να είναι αναμεμειγμένο σε τεράστιου μεγέθους οικονομικά σκάνδαλα την περίοδο 2007-2015 κάνει τη σκιά του μυστηρίου ακόμα πιο βαριά. Αν και η ίδια αρνείται τις κατηγορίες, πολλοί μιλούν για το ενδεχόμενο ποινής φυλάκισής της έως και 12 χρόνων. «Εχουν προσπαθήσει στο παρελθόν να με καταστρέψουν και συνεχίζουν να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να το καταφέρουν» γράφει η ίδια η Ντε Κίρχνερ στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «Sinceramente» που εκδόθηκε το 2019. «Νομίζουν ότι θα με γκρεμίσουν – προφανώς δεν με ξέρουν».
Οπου και να βρίσκεται η αλήθεια, αλήθεια επίσης είναι ότι πιο πλούσια σε εμπειρίες και δραστηριότητες ζωή η Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ και να ήθελε δεν θα μπορούσε να έχει ζήσει. Στα 69 της χρόνια (γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1953 στην Τολόσα της επαρχίας του Μπουένος Αϊρες), η Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ έχει κάνει τα… πάντα. Από τη χρονιά αποφοίτησής της από τη Νομική Σχολή το 1975 ως τα τέλη της επόμενης δεκαετίας υπήρξε επιτυχημένη δικηγόρος και σύζυγος του επιφανούς Νέστορ ντε Κίρχνερ, τον οποίο γνώρισε στο Πανεπιστήμιο. Οταν ο Ντε Κίρχνερ εξελέγη κυβερνήτης της Σάντα Κρουζ (τρεις φορές, με πρώτη το 1991), η Κριστίνα στάθηκε στο πλευρό του ως άμεση (και πιο πολύτιμη) βοηθός του. Εγινε Πρώτη Κυρία της χώρας το 2003 όταν ο λαός της Αργεντινής ψήφισε τον Ντε Κίρχνερ πρόεδρο, ενώ μάλιστα η πατρίδα του περνούσε μία από τις χειρότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της εξαιτίας της τεράστιας οικονομικής κρίσης που είχε νεκρώσει κάθε δραστηριότητα. Παράλληλα, ως βουλευτής, η Κριστίνα είχε ήδη αποκτήσει τη δική της δυναμική στο κοινοβούλιο νικώντας με 46% τη Χίλντα Γκονζάλες το 2005 και εξασφαλίζοντας την έδρα του Μπουένος Αϊρες. Και το αποκορύφωμα ήρθε τον Οκτώβριο του 2011, όταν η ίδια η Κριστίνα θα δήλωνε «τι περισσότερο θα μπορούσα να θέλω;» μετά την εκλογή ως πρώτη γυναίκα πρόεδρος της χώρας (ο Ντε Κίρχνερ δεν πρόλαβε να το δει, καθώς είχε φύγει από τη ζωή το 2010).
Και όμως, το δραματικό σενάριο δεν τελειώνει εδώ. Τον Οκτώβριο του 2013, δύο ακριβώς χρόνια μετά την εκλογή της ως προέδρου της χώρας, η Ντε Κίρχνερ διαγνώστηκε με εγκεφαλική αιμορραγία, αναγκάστηκε να αποσυρθεί για ένα διάστημα, κατάφερε να αναρρώσει και να επιστρέψει πανηγυρικά για δύο ακόμα χρόνια θητείας. Εχασε από τον Μαουρίτσιο Μάκρι τα ηνία της χώρας το 2015 και απέναντι στην πολιτική του άσκησε έντονη αντιπολίτευση την ώρα που η ίδια εξακολουθούσε να αμύνεται για τα οικονομικά σκάνδαλα που την αφορούσαν. Επανήλθε στην κεντρική σκηνή όταν τον Οκτώβριο του 2019 ο κεντροαριστερός Αλμπέρτο Φερνάντες εξελέγη πρόεδρος της χώρας δίνοντας στην Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ τη θέση της αντιπροέδρου (σε μια αντιστροφή ρόλων, ο ίδιος ήταν άμεσος υφιστάμενός της όταν η Ντε Κίρχνερ προήδρευε).
Είναι άραγε η απόπειρα δολοφονίας της ο επίλογος της ιστορίας της Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ; Πολύ αμφίβολο. Γνωρίζοντας το ιστορικό της, το μόνο για το οποίο μπορείς να αναρωτηθείς είναι πότε θα είναι έτοιμη για την επόμενη κίνησή της και ποια θα μπορούσε να είναι αυτή η κίνηση. Το σενάριο να τη δούμε ακόμα και να ξανακατεβαίνει στις εκλογές για πρόεδρος της χώρας δεν είναι καθόλου απίθανο. Και θα ήταν, ίσως, το κατάλληλο φινάλε για το κινηματογραφικό biopic ή ίσως μια σειρά για την τηλεόραση που κάτι μας λέει ότι θα υπάρξει στο μέλλον. Οπως υπήρξε για την Εβίτα.
Εβίτα Περόν, η αμφιλεγόμενη «Αγία»
Η γυναίκα που 70 και πλέον χρόνια μετά τον θάνατό της από καρκίνο, στις 26 Ιουλίου 1952, δεν σταμάτησε να τροφοδοτεί το οπτικοακουστικό θέαμα (έχει υπάρξει ηρωίδα του πασίγνωστου μιούζικαλ «Εβίτα» του Αντριου Λόιντ Γουέμπερ και την έχουν υποδυθεί μεγάλα ονόματα στο σινεμά, από τη Φέι Ντάναγουεϊ ως τη Μαντόνα), είναι χωρίς αμφιβολία το πιο θρυλικό πρόσωπο της Αργεντινής του 20ού αιώνα. Η προσωπικότητα της Περόν έχει αρκετά κοινά σημεία με εκείνη της Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ, καθώς έχει λατρευτεί και έχει διχάσει.
Σε αντίθεση όμως με την Ντε Κίρχνερ, η Περόν δεν μεγάλωσε στα πούπουλα. Η Μαρία Εύα ήταν παιδί ανύπανδρης μητέρας, της Χουάνα Ιμπαργκούρεν, και ο πάμπλουτος γαιοκτήμονας πατέρας της, Χουάν Ντουάρτε, δεν την αναγνώρισε ποτέ επίσημα, όπως δεν αναγνώρισε τα τέσσερα αδέλφια της από την ίδια μητέρα. Πνεύμα ελεύθερο και ανεξάρτητο, η Εβίτα στα 15 εγκατέλειψε τη φτώχεια της επαρχίας στο Χουνίν και αποφάσισε να αναζητήσει την τύχη της στην πρωτεύουσα. Το Μπουένος Αϊρες ήταν το μόνο μέρος όπου θα μπορούσε να εκπληρώσει τους στόχους της, οι οποίοι περιλάμβαναν το θέαμα και την υποκριτική. Φιλόδοξη μέχρι το κόκαλο και αποφασισμένη πάση θυσία να πετύχει, η Εβίτα δεν είχε όρια· οι άνδρες ήταν απλώς εργαλεία για την επίτευξη των στόχων της. Οσο πιο πλούσιοι τόσο το καλύτερο. Από μοντέλο περιοδικών μόδας πέρασε στο ραδιόφωνο και από εκεί στον κινηματογράφο, όπου ωστόσο ποτέ δεν διέπρεψε.
Μέσα σε μια βραδιά τον Ιανουάριο του 1944, τα πάντα θα άλλαζαν στη ζωή της. Ηταν τότε που σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση γνώρισε τον 49χρονο τότε συνταγματάρχη Χουάν Περόν, υπουργό Εργασίας της Αργεντινής εκείνη την εποχή. Εγινε σκιά του, μούσα του, πηγή έμπνευσής του· όχι απλώς μία ακόμη ερωτική σύντροφος. Και δεν τον εγκατέλειψε ακόμα και όταν ο Περόν, έναν χρόνο μετά τη γνωριμία τους, συνελήφθη από τους πολιτικούς αντιπάλους του.
Αντιθέτως, πολέμησε για τον σύντροφό της. Τον παντρεύτηκε τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς και μετά από έναν χρόνο έγινε η Πρώτη Κυρία της Αργεντινής αφού ο Περόν κατέβηκε στις εκλογές και τις κέρδισε. Επίσημα δεν έλαβε ποτέ θέση στην κυβέρνηση, ανεπίσημα, όμως, ήταν η κυβέρνηση! Ιδιαίτερα σημαντικές θεωρούνται οι δραστηριότητές της σε θέματα υγείας και εργασίας με τη δημιουργία νοσοκομείων, ορφανοτροφείων και οίκων ευγηρίας καθώς επίσης με τις αυξήσεις ημερομισθίων. H Εύα Περόν έγινε επίσης το απόλυτο γυναικείο σύμβολο της χώρας και συνέβαλε δραστικά στη νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου των γυναικών το 1947, ενώ δύο χρόνια αργότερα ίδρυσε το Γυναικείο Περονικό Κόμμα.
Ωστόσο, ακριβώς όπως συνέβη με την Ντε Κίρχνερ τόσα χρόνια αργότερα, η Περόν δεν σταμάτησε να διχάζει από την πρώτη στιγμή που απέκτησε ισχύ στη δημόσια ζωή της χώρας της. Πίσω από την «Αγία» λέγεται ότι κρυβόταν μια αδίστακτη λαϊκίστρια που με τις καταχρήσεις και τις σπατάλες της έριξε στη στεριά το πλοίο της αργεντίνικης οικονομίας. Ακόμα και μετά θάνατον, η Περόν υπήρξε πηγή διχόνοιας: τα ίχνη της βαλσαμωμένης σορού της χάθηκαν το 1955 και το 1971 εντοπίστηκε στην Ιταλία και επεστράφη στον σύζυγό της που ζούσε πλέον εξόριστος στη Μαδρίτη.
