Προϊόν των τοπικιστικών αντιλήψεων που θέλουν το δικό μας το χωριό να είναι το ωραιότερο στον κόσμο ή απλώς ένα ακόμα ανεκδοτολογικό τσιτάτο από αυτά που κυκλοφορούν κατά διαστήματα και διασκεδάζουν τις παρέες; Οπως και αν έχει, το «Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει», ακόμα και μέσα από την υπερβολή του, λέει μια μεγάλη αλήθεια. Πως, πολύ απλά, σαν τη Χαλκιδική δεν έχει! Το επιβεβαιώνω κι εγώ που δεν κατάγομαι από τη Βόρεια Ελλάδα ώστε να μεροληπτώ τυφλωμένος, έστω ζαλισμένος, από το συναίσθημα. Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει. Το διαπίστωσα κάνοντας μια μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο και στα τρία «πόδια» της, στη Χερσόνησο της Κασσάνδρας, στη Χερσόνησο της Σιθωνίας και στη Χερσόνησο του Αθω, ξεκινώντας από τα Νέα Μουδανιά και την Κασσάνδρεια και καταλήγοντας στην Ουρανούπολη, την «είσοδο» προς το Αγιον Ορος.
Τι είναι, λοιπόν, αυτό που κάνει τον εν λόγω νομό τόσο ξεχωριστό; Πολύ απλά, η ομορφιά του τοπίου και η υψηλή ποιότητα των παραλιών του. Η φύση της Χαλκιδικής, αυτή η οργιαστική, καταπράσινη φύση με τα πευκοδάση να φτάνουν μέχρι μέσα στη θάλασσα, είναι ο ανεκτίμητος θησαυρός της περιοχής. Είναι ο λόγος για τον οποίο έχει εξελιχθεί σε έναν από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς της χώρας μας. Εχω επισκεφθεί μέρη με περισσότερα ιστορικά αξιοθέατα και με πιο δραματικά τοπία. Εχω επισκεφθεί μέρη όπου η ανεξέλεγκτη δόμηση δεν έχει αλλοιώσει τόσο πολύ το περιβάλλον, δεν έχει προκαλέσει τις καταστροφές που παρατηρούμε, ειδικά στο πρώτο πόδι – διάβασα καταγγελίες και έρευνες που κάνουν λόγο για την καταπάτηση και εκχέρσωση χιλιάδων στρεμμάτων δασών. Ομως, ακόμα και εκεί που οι άνθρωποι έδρασαν κακοποιητικά, η φύση της Χαλκιδικής λειτούργησε επουλωτικά: Κρύβοντας όσο καλύτερα μπορεί την όποια ασχήμια πίσω από το πυκνό πράσινό της. Επιβάλλοντας την ομορφιά!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
