«Καλησπέρα σας, κύριες και κύριοι, είναι το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA». Με αυτή τη φράση η Ράνια Τζίμα υποδέχεται το τηλεοπτικό κοινό. Πιστή στο ραντεβού της, ακριβώς στις 19.45, από Δευτέρα έως Πέμπτη, η ίδια μαζί με τους συνεργάτες της χτίζουν ένα δελτίο πολυφωνικό, έγκυρο και αντικειμενικό, το οποίο τερματίζει πρώτο στους πίνακες τηλεθέασης.
Το Τwitter την αποθεώνει κατά την προσφιλή πλέον έκφραση, οι αντιδράσεις της γίνονται memes, η νεολαία που στρέφει συνήθως την πλάτη της στα τηλεοπτικά πρόσωπα την ξέρει µε το όνοµά της και η ίδια µε τις ερωτήσεις της δεν «χαρίζεται» στους συνεντευξιαζόµενους του κεντρικού δελτίου του ΜΕGA. Οταν της το επισηµαίνουµε, στη διάρκεια της συνάντησής µας στο ξενοδοχείο Athens Capital Hotel – MGallery Collection, χαµογελά και επιµένει ότι απλώς κάνει το αυτονόητο: τη δουλειά της.
Η Ράνια Τζίµα, λοιπόν, η δηµοσιογράφος που ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και από την πρώτη ηµέρα παθιάστηκε µε το ρεπορτάζ, έχοντας δουλέψει εκατοντάδες ώρες και πίσω από την κάµερα, δεν στριµώχτηκε ποτέ στο κοµψό ταγέρ της κεντρικής παρουσιάστριας που απλά, διεκπεραιωτικά, εκφωνεί τα νέα τής ηµέρας.
Αντίθετα, έχει άποψη, έχει σχόλιο, θέτει καίρια ερωτήµατα, δεν φοβάται να εκφράσει το συναίσθηµά της µπροστά στην κάµερα, χωρίς αυτό να υπονοµεύει ούτε µία στιγµή την αντικειµενικότητά της.
Σε µια εποχή που δυστυχώς, πολλές φορές εν δικαίω και άλλες τόσες εν αδίκω, λέγονται πολλά για την υπόληψη της δηµοσιογραφίας, η Ράνια Τζίµα µοιάζει να κερδίζει το στοίχηµα της εµπιστοσύνης µε τον τηλεθεατή, παραµένοντας ανθρώπινη µπροστά και πίσω από την κάµερα, µα πάνω από όλα δηµοσιογράφος.
Κυρία Τζίμα, πέμπτη τηλεοπτική σεζόν που παρουσιάζετε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA. Τι θα λέγατε ότι σας έχει μάθει η παρουσίαση που ενδεχομένως δεν μάθατε στο πεδίο του ρεπορτάζ;
Πρώτα απ’ όλα, ξεκινώντας πριν από περίπου πέντε χρόνια αυτή την καινούργια για εμένα τότε περιπέτεια, για λόγους, νομίζω, αυτοάμυνας και εσωτερικής ισορροπίας, προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν θα αλλάξουν και πολλά στον τρόπο με τον οποίο θα κάνω τη δουλειά μου, καθώς η δημοσιογραφία είναι ένα πράγμα: είτε την ασκείς στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου ρεπορτάζ, είτε πίσω από τις κάμερες, είτε στην παρουσίαση ενός δελτίου ειδήσεων.
Αυτή παραμένει και η βασική μου αντίληψη. Σύντομα όμως κατάλαβα ότι από αυτή τη θέση, η προσωπική σου άποψη για τα πράγματα «φωτίζεται» περισσότερο και ως εκ τούτου το δελτίο με έβαλε στη διαδικασία να εξασκηθώ περισσότερο στην αυτοσυγκράτηση, όχι απαραιτήτως πάντα με τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Το τηλεοπτικό κοινό, όπως αποδεικνύουν τα νούμερα τηλεθέασης, εμπιστεύεται για την ενημέρωσή του τις ειδήσεις του MEGA. Για ποιους λόγους, πιστεύετε;
Το δελτίο ειδήσεων του MEGA είναι πραγµατικά ένα προϊόν σύνθεσης της σκέψης πολλών ανθρώπων, µιας µεγάλης οµάδας. Κάθε µεσηµέρι στις 14.00 γίνεται η κεντρική σύσκεψη και εκεί ακούγονται όλοι.
Ο ένας µπολιάζει τον άλλον µε τη δική του οπτική. Νοµίζω ότι αυτό µε έναν τρόπο φτάνει και στον αέρα µας. Δηλαδή είναι ένα δελτίο όπου, πολλές φορές, ίσως και µε έναν πιο έντονο τρόπο, θα ακούσεις δύο ή και περισσότερες απόψεις για κάθε θέµα. Πιθανώς λοιπόν αυτό για κάποιους να είναι ευχάριστο.
Photo Credits: Κατερίνα Τσατσάνη (D-Tales Creative Agency)
Αλήθεια, τα νούμερα τηλεθέασης σε ποιον βαθμό σάς απασχολούν;
Οποιος δουλεύει στην τηλεόραση, σε ένα ανταγωνιστικό μέσο, και πει ότι αδιαφορεί για τα νούμερα, λέει ψέματα. Φυσικά τα παρακολουθούμε. Εχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις, όμως, που επιλέξαμε να εστιάσουμε περισσότερο σε κάποιο θέμα παρά το γεγονός ότι ξέραμε πως δεν θα μας «πάει».
Αν προχωρήσεις με μοναδικό οδηγό τα νούμερα, κινδυνεύεις να χάσεις την ταυτότητά σου. Αν πάλι τα αγνοήσεις, κινδυνεύεις να κάνεις ένα δελτίο που θα αφορά λίγους. Χρειάζεται πάντα μια ισορροπία.
«Στα πέντε χρόνια που δουλεύω στο MEGA, ο βαθμός ελευθερίας που έχω απολαύσει από το κανάλι είναι πρωτοφανής και σπάνιος».
Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σχέση σας με τον Γιάννη Πρετεντέρη;
Τον Γιάννη Πρετεντέρη τον σέβοµαι για την ευφυΐα του, για τις γνώσεις του, για την καλλιέργειά του, για τη µακρά διαδροµή του, για την πένα του. Υπάρχουν στιγµές που διαφωνούµε σε θέµατα της επικαιρότητας, και αυτό συµβαίνει ανοιχτά. Δεν υπάρχει κάτι προσωπικό σε όλο αυτό. Νοµίζω δε ότι ίσως να είναι και χρήσιµο για όσους µας παρακολουθούν, γιατί ακούν δύο διαφορετικές απόψεις.
Είναι εύκολο να κρατάτε αποστάσεις από τις ειδήσεις που παρουσιάζετε; Εχει υπάρξει στιγμή που σας έβγαλε εκτός εαυτού, που το συναίσθημα «υπερχείλισε» της αντικειμενικότητάς σας και ενδεχομένως το μετανιώσατε;
Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθείς σε συναισθηματική απόσταση από κάποια γεγονότα. Τουλάχιστον για χαρακτήρες σαν εμένα. Δεν αισθάνομαι ωστόσο ότι αυτό έχει υπονομεύσει την αντικειμενικότητά μου. Εχουν υπάρξει όμως ειδήσεις που τις έχω κουβαλήσει στην ψυχή μου, τις έχω πάρει σπίτι μου, ακόμη και στο μαξιλάρι μου.
Εχετε νιώσει ποτέ προσβεβλημένη στον αέρα από συνομιλητή σας; Ηταν θέμα εν γένει αγένειάς του ή κεκαλυμμένου σεξισμού;
Εχω αισθανθεί ότι πολιτικά πρόσωπα, στη συντριπτική τους πλειονότητα άνδρες, έχουν περάσει τα όρια του σεβασμού, ακόμη και της απλής έστω ευγένειας, και ναι, θεωρώ ότι αν και δεν θα το παραδέχονταν ποτέ, ακόμη κι αν ούτε οι ίδιοι το καταλάβαιναν, η συμπεριφορά τους είχε να κάνει με το γεγονός ότι απέναντί τους ήταν μια γυναίκα. Δεν θα είχαν συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο αν απέναντί τους βρισκόταν ένας άνδρας δημοσιογράφος.
Η ίδια ως πρόσωπο είστε πολύ δημοφιλής, χάρη στις «σκληρές ερωτήσεις» που θέτετε στους πολιτικούς, με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις σας να γίνονται memes και να αποθεώνονται από τη νεολαία. Πιστεύετε ότι τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί είχαν συνηθίσει να βρίσκονται στο απυρόβλητο με ευθύνη των δημοσιογράφων;
Δεν αισθάνομαι ότι οι ερωτήσεις που κάνω είναι «σκληρές». Θεωρώ ότι είναι μόνο οι αυτονόητες. Προσπαθώ να ρωτώ ό,τι θεωρώ ότι θα ήθελε να ρωτήσει κάποιος που μας παρακολουθεί.
Προσπαθώ να λειτουργώ με σεβασμό και προς τους ανθρώπους που μας βλέπουν και να μην υποτιμώ τη νοημοσύνη τους, αλλά και με σεβασμό προς τους συνομιλητές μου. Οταν όμως ένας πολιτικός διεκδικεί να είναι αρχηγός κόμματος ή ακόμη και πρωθυπουργός της χώρας, θα πρέπει να μπορεί να δώσει στους πολίτες τις απαντήσεις που χρειάζονται.
Παρ’ όλα αυτά, έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη να «αυτολογοκριθείτε» στον αέρα;
Τις φορές που προσπάθησα να το κάνω, μάλλον δεν τα κατάφερα. Υπήρξαν στιγμές που είπα μέσα μου «Ράνια, έχε τον νου σου τώρα, συγκρατήσου», γιατί κάποια πράγματα μπορείς και να τα προβλέψεις, αλλά απέτυχα. Αυτό που σκέπτομαι πετάγεται από μέσα μου σαν βατράχι.
Ακριβώς για αυτή τη στάση σας έχετε δεχτεί παρεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα;
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι στα πέντε χρόνια που δουλεύω στο MEGA, ο βαθμός ελευθερίας που έχω απολαύσει από το κανάλι είναι πρωτοφανής και σπάνιος. Με το χέρι στην καρδιά, λοιπόν, σας απαντώ ότι αυτά τα πέντε χρόνια δεν έχω δεχτεί ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ παρέμβαση στη δουλειά μου.
Πριν όμως από αρκετά χρόνια, οφείλω να πω ότι ναι, έχουν υπάρξει πολιτικά πρόσωπα και τότε πολύ υψηλά ιστάμενα, που έχουν ζητήσει την απομάκρυνσή μου από την εργασία μου ή από τα καθήκοντα που εκείνη την εποχή το μέσο όπου δούλευα είχε αποφασίσει να μου αναθέσει.
Τελικά λοιπόν αυτό το μοντέλο της παρουσίασης, με την αντιμετώπιση των πολιτικών με δυνατές ερωτήσεις, εκπορεύεται μόνο από τον τρόπο με τον οποίο εσείς αντιλαμβάνεστε τη δημοσιογραφία ή αποτελεί εν γένει στρατηγική απόφαση της διεύθυνσης ειδήσεων του ΜΕGA;
Δεν ξέρω αν θα το χαρακτήριζα ως ένα ξεχωριστό μοντέλο. Είναι η δουλειά όπως είναι. Προφανώς το αποτέλεσμα έχει να κάνει με τη δική μου προσέγγιση στα πράγματα, αλλά και με την απόλυτη ελευθερία που μου δίνεται για να κάνω τη δουλειά μου, όπως σας είπα. Ελευθερία σπάνια και υποδειγματική.
Κάποιοι χαρακτηρίζουν το δελτίο του ΜEGA αντιπολιτευτικό. Την ίδια στιγμή, όλοι θυμόμαστε ότι κάποιοι σας χαρακτήρισαν ιδιαίτερα «σκληρή» απέναντι στον Στέφανο Κασσελάκη όταν του πήρατε συνέντευξη. Αποτελεί ακριβώς αυτό το γεγονός στοιχείο αντικειμενικότητας για ένα δελτίο;
Χθες το βράδυ συμπωματικά έβλεπα ξανά την πρώτη συνέντευξη που είχαμε κάνει με τον κ. Κασσελάκη. Δεν έγινε στον κ. Κασσελάκη μια συνέντευξη διαφορετική από εκείνη που είχε γίνει στον κ. Μητσοτάκη, τον κ. Τσίπρα, τον κ. Ανδρουλάκη, και αυτό το ξέρουν όλοι.
Ισα-ίσα, θα ήταν εξόχως υποτιμητικό προς τον κ. Κασσελάκη αν κάναμε μια διάκριση που θα ήταν στην πραγματικότητα εναντίον του αν τον αντιμετωπίζαμε ως ένα πρόσωπο λιγότερο ικανό να ανταποκριθεί στις ερωτήσεις.
Τον αντιμετωπίσαμε ισότιμα. Ανάλογα με τον θεσμικό ρόλο που εκπροσωπούσε, δηλαδή εκείνον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα πράγματα εδώ δεν είναι προσωπικά, είναι θεσμικά.
Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν έχουμε δει τα τελευταία χρόνια συνέντευξη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο κεντρικό δελτίο του ΜEGA;
Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA ήταν, είναι και θα παραμείνει ανοιχτό στο να φιλοξενήσει μια συνέντευξη του Πρωθυπουργού, ως οφείλει άλλωστε να κάνει. Είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα γίνει.
Πώς βλέπετε τις εξελίξεις τόσο σε ΠαΣοΚ όσο και σε ΣΥΡΙΖΑ; Είναι θέμα προσώπου, τελικά, ή πολιτικών το εάν θα μπορέσουν να κερδίσουν από τη φθορά της ΝΔ ή εάν θα παραμείνουν στα ίδια ποσοστά;
Θεωρώ ότι οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠαΣοΚ βάδισαν στο μονοπάτι του ορθού λόγου καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, και αυτό ήταν ωφέλιμο και για το ΠαΣοΚ και για το πολιτικό σύστημα συνολικά.
Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διολισθήσει σε μια κατάσταση που τον αδικεί, και τον ίδιο και τη χώρα και τους ανθρώπους που εκπροσωπεί. Και τα δύο κόμματα οφείλουν να βρουν τον βηματισμό τους, διότι αυτή τη στιγμή βιώνουμε ένα πολιτικό υπόδειγμα εξαιρετικά στρεβλό, με την αντιπολίτευση να γίνεται επί της ουσίας μόνο από τους βουλευτές της ΝΔ.
Θεωρώ ότι η συνύπαρξη, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, των κομμάτων του προοδευτικού χώρου είναι μονόδρομος.
Photo Credits: Κατερίνα Τσατσάνη (D-Tales Creative Agency)
Από ό,τι φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις, όπως αυτή της Metron Analysis που παρουσιάσατε πριν από μερικές ημέρες, το ΠαΣοΚ «ανεβαίνει». Θεωρείτε ότι είναι ένα πρώτο δείγμα πως το κόμμα βρίσκει τον βηματισμό του μετά τη διαδικασία ανάδειξης προέδρου του και ότι θα μπορέσει ευθέως να απειλήσει τη ΝΔ;
Είναι πολύ νωρίς να το πούμε αυτό, για να είμαστε δίκαιοι και ισορροπημένοι. Οι δημοσκοπήσεις είναι πάντα, όσο κλισέ και αν ακούγεται αυτό, «φωτογραφίες» της στιγμής και της συγκυρίας. Το ΠαΣοΚ δείχνει αυτή τη στιγμή μία δυναμική, η οποία οφείλεται μεταξύ άλλων και στη διαδικασία ανάδειξης προέδρου, η οποία διεξήχθη, κατά τη γνώμη μου, όπως σας είπα και προηγουμένως, με υποδειγματικό τρόπο.
Μην ξεχνάμε όμως ότι και στο παρελθόν, την προηγουμένη δηλαδή φορά που είχε εκλεγεί πρόεδρος ο Νίκος Ανδρουλάκης, είχαμε δει τα ποσοστά του ΠαΣοΚ να εκτοξεύονται και στη συνέχεια να προσγειώνονται.
Αρα όλο αυτό που καταγράφεται σήμερα δημοσκοπικά για το ΠαΣοΚ μπορεί να είναι και ένα «μπράβο» από την κοινωνία για τον πολιτικό πολιτισμό με τον οποίο διεξήχθη η αναμέτρηση για την ανάδειξη του προέδρου του, σε μία στιγμή δε που σε αντίστιξη ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται οι αντίστοιχες διαδικασίες στον ΣΥΡΙΖΑ είναι τουλάχιστον δυσάρεστος.
Βέβαια, η άνοδος που καταγράφει η δημοσκόπηση μπορεί να σχετίζεται και με την ανάγκη του κόσμου να βρει έναν χώρο να εκφραστεί, καθώς το ΠαΣοΚ παραδοσιακά και κατά το παρελθόν έχει εκφράσει πολλούς κεντρώους ψηφοφόρους.
Είναι όμως, νομίζω, νωρίς να πούμε ότι το ΠαΣοΚ μπορεί να απειλήσει τη ΝΔ. Θα εξαρτηθούν πάρα πολλά από τον τρόπο με τον οποίο ο πρόεδρός του, Νίκος Ανδρουλάκης, και η ηγετική ομάδα του θα διαχειριστούν αυτό που πέτυχαν, από το πόσο συμπεριληπτικοί θα είναι και πόσο θα δείξουν ότι έλαβαν τα μηνύματα της κάλπης.
Είναι νωρίς, πιστεύω, να πανηγυρίσουν στο ΠαΣοΚ, και δεν θα ήταν ωφέλιμο και για τους ίδιους να το πράξουν. Σε γενικές γραμμές, πάντως, το να δημιουργηθεί ένας υγιής πόλος απέναντι από την κυβέρνηση συνολικά είναι θετικό, τόσο για τους πολίτες όσο και για το πολιτικό σύστημα, αλλά και για την ίδια τη ΝΔ. Ωφελιμιστικά να το δουν τα στελέχη της, η ΝΔ χρειάζεται έναν αντίπαλο. Γιατί η έλλειψη αντιπάλου τούς δημιουργεί σοβαρές αντισυσπειρώσεις.
Την ίδια στιγμή, πιστεύετε ότι ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στον δρόμο της επιστροφής του με ένα νέο κόμμα, όπως ακούγεται το τελευταίο διάστημα;
«Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται σε μία ηλικία που μάλλον είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο ίδιος θα θελήσει από τώρα να τοποθετήσει εαυτόν στη σφαίρα της μεταπολιτικής και να λειτουργεί μόνο ως πρώην πρόεδρος κόμματος και πρώην πρωθυπουργός. Μου είναι δηλαδή μάλλον δύσκολο να το πιστέψω, έχοντας και μία αίσθηση της ιδιοσυγκρασίας του ως ανθρώπου.
Ομως, από την άλλη, δεν αρκούν οι προθέσεις των πολιτικών προσώπων και οι προσωπικοί τους σχεδιασμοί. Για να μπορέσουν αυτοί να ευοδωθούν θα πρέπει να βοηθά και η συγκυρία. Ο Αλέξης Τσίπρας, λοιπόν, έφυγε από την πολιτική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζοντας την πολιτική ευθύνη του για μία σειρά από ήττες. Αυτή η ευθύνη σήμερα έχει αναιρεθεί;
Μοιάζει λοιπόν να πρέπει να διαμορφωθεί μία νέα πολιτική συνθήκη η οποία θα απαιτήσει την επιστροφή του, ώστε να μπορέσει να κάνει εκείνος αυτό το come back. Εάν αυτό συμβεί, είναι κάτι που εγώ δεν μπορώ προβλέψω.
Δεν ξέρω καν ούτε εάν ο ίδιος μπορεί να το προβλέψει. Καταλαβαίνω βέβαια εκείνους που το βλέπουν ως μια πιθανότητα, γιατί όντως υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη από τον προοδευτικό χώρο να βρει πρόσωπα ώστε να μπορέσει να ακουμπήσει και σίγουρα ο Τσίπρας μέσα στα προηγούμενα χρόνια είχε δώσει την αίσθηση ότι μπορεί να το φέρει εις πέρας αυτό.
Από την άλλη, όμως, δεν ξέρω ποια θα είναι τα δεδομένα που θα βρει σήμερα μπροστά του ο Αλέξης Τσίπρας και εάν αυτά θα του επιτρέψουν μία επιστροφή. Γιατί το πολιτικό σύστημα σήμερα βρίσκεται σε πλήρη κινητικότητα.
Θα λέγατε τελικά λοιπόν ότι σε μεγαλύτερο βαθμό τα ποσοστά της ΝΔ απειλούνται εκ δεξιών της;
Η ΝΔ ξεκάθαρα απειλείται από τα δεξιά της. Δεν θέλει και πολύ μυαλό. Αρκεί να δούμε τα ποσοστά που αθροίζουν τα κόμματα στα δεξιά της. Εκτός αν η ίδια η ΝΔ δεν το αντιλαμβάνεται αυτό ως απειλή… αλλά ως ευκαιρία.
Σύντομα θα ταξιδέψετε στην Ουάσιγκτον με αφορμή τις αμερικανικές εκλογές, τις οποίες καλύπτετε για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Θα θέλαμε τις προβλέψεις σας.
Οι δημοσκοπήσεις μιλούν για μία οριακή αναμέτρηση. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι θα είναι οριακό το αποτέλεσμα. Θεωρώ ότι θα επικρατήσει ο Τραμπ και ξεκαθαρίζω ότι ως άνθρωπος είμαι με τους Δημοκρατικούς.
Παρά το sprint που έκανε η Κάμαλα Χάρις και σίγουρα έδωσε μια ώθηση στους Δημοκρατικούς μετά την υποψηφιότητα Μπάιντεν που είχε πάρα πολλά σημάδια φθοράς, θεωρώ ότι τελικά αυτό δεν επαρκεί για να κερδίσει το παιχνίδι.
Για την ακρίβεια, προσωπικά πιστεύω ότι θα είναι πολύ δύσκολο να το καταφέρει. Κοιτάξτε, ως Ευρωπαίοι, για μία σειρά από λόγους, μάλλον δεν είμαστε σε θέση να το προσεγγίσουμε αυτό το θέμα επαρκώς, κυρίως γιατί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τις προτεραιότητες στην ατζέντα των αμερικανών πολιτών.
Θέλετε να γίνετε πιο συγκεκριμένη;
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Για μία γυναίκα Ευρωπαία, όπως είμαι εγώ, θέλω να πιστεύω προοδευτικού προσανατολισμού, το γεγονός ότι βρίσκονται στην ατζέντα του Τραμπ οι αμβλώσεις μού φαίνεται αδιανόητο, μία συζήτηση δηλαδή του περασμένου αιώνα. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι οι προτεραιότητες των Αμερικανών δεν είναι ίδιες με τις δικές μας.
Δηλαδή σίγουρα στις αμερικανικές εκλογές τον πρώτιστο λόγο θα τον έχει η οικονομία και η αίσθηση που έχω εγώ είναι ότι ο μέσος Αμερικανός δεν θεωρεί ότι η οικονομική του κατάσταση βελτιώθηκε επί θητείας Μπάιντεν, μη σας πω ότι πιστεύει πως επιδεινώθηκε κιόλας. Επίσης, φαίνεται να τους ενοχλούν πάρα πολύ τα μέτωπα του πολέμου και ο Τραμπ έχει υποσχεθεί
– δεν ξέρω πώς και τρομάζω και να σκέπτομαι το πώς – ότι θα τα κλείσει την επόμενη ημέρα της εκλογής του.
Αυτές οι δύο συνθήκες, η οικονομία και τα ανοιχτά μέτωπα του πολέμου, θα παίξουν, θεωρώ, τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Για παράδειγμα, οι μουσουλμάνοι ψηφοφόροι που είναι ενοχλημένοι από την πολιτική Μπάιντεν στη Μέση Ανατολή, δεν θα στηρίξουν την Κάμαλα Χάρις, αλλά αντίθετα την υποψηφιότητα των Πρασίνων, την Τζιλ Στάιν, και πιστεύω πραγματικά ότι το ποσοστό της θα συζητηθεί την επόμενη ημέρα.
Γενικότερα, είναι δύσκολο να μπούμε στα παπούτσια του αμερικανού ψηφοφόρου, όπως είπα και προηγουμένως. Για τον μέσο Ευρωπαίο φαίνεται αδιανόητο το ζήτημα της οπλοκατοχής, που ούτε η Κάμαλα Χάρις ακούμπησε, με τον Τραμπ να είναι αναφανδόν υπέρ.
Είμαστε μία άλλη ήπειρος, μία άλλη σφαίρα, μία άλλη κουλτούρα. Θυμάμαι την προηγούμενη φορά που είχα καλύψει πάλι τις αμερικανικές εκλογές, έφθασα εκεί με την πεποίθηση ότι οι οπαδοί του Τραμπ θα είναι μόνο κάποιοι γραφικοί σαν αυτούς που είδαμε τελικά να εισβάλουν στο Καπιτώλιο με τις προβιές.
Ηδη από το αεροδρόμιο συναντούσα επιχειρηματίες, στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας, ανθρώπους που δεν θα πίστευα ότι θα ψήφιζαν ποτέ Τραμπ, και όμως ήταν φανατικά υπέρ του. Είναι δύσκολο το ζήτημα της αποκρυπτογράφησης του μέσου αμερικανού ψηφοφόρου.
«Οποιος δουλεύει στην τηλεόραση, σε ένα ανταγωνιστικό μέσο, και πει ότι αδιαφορεί για τα νούμερα, λέει ψέματα».
Επιστρέφουμε στην Ελλάδα. Οι πολίτες δυστυχώς μοιάζουν να έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους απέναντι στους δημοσιογράφους. Βρίσκετε αυτή τη στάση σε έναν βαθμό δικαιολογημένη;
Νομίζω ότι οι δημοσιογράφοι εντάχθηκαν σε μία συνολική «αντισυστημική» αντίληψη των πραγμάτων που προέκυψε μετά τα μνημόνια. Αυτό άγγιξε τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τους δημοσκόπους και γενικά οτιδήποτε συμβόλιζε το «σύστημα».
Σίγουρα έγιναν λάθη από την πλευρά των δημοσιογράφων, σίγουρα όμως επίσης κάηκαν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά. Στο χέρι μας είναι αυτή τη σχέση να τη χτίσουμε ξανά από την αρχή, αν αυτό χρειάζεται.
Παράλληλα, αρθρογραφείτε και στο «Βήμα της Κυριακής». Το χαρτί προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία από το γυαλί;
Το κάθε μέσο διαθέτει ξεχωριστή γοητεία. Το «χαρτί» έχει τη δική του. Σίγουρα εκεί αφήνω τη σκέψη μου ακόμη πιο ελεύθερη, άλλωστε εκεί υπάρχει μια διαφορά θέσης, διότι πρόκειται ξεκάθαρα για άρθρο γνώμης. Είναι όμως επίσης εντυπωσιακό το πόση ελευθερία μάς δίνεται.
Αλήθεια, σας λείπει το «τρέξιμο» του ρεπόρτερ;
Το τρέξιμο του ρεπορτάζ μού λείπει πολύ αρκετές φορές! Υπάρχουν στιγμές, κυρίως σε μεγάλα γεγονότα, που τους ζηλεύω τους συναδέλφους! Μια-δυο φορές, μάλιστα, δεν κρατήθηκα και μετά το δελτίο πήγα κι εγώ να τους συναντήσω. Το «ρεπορτάζ», πάντως, έτσι κι αλλιώς είναι ένα μικρόβιο που αν το έχεις δεν φεύγει. Το κάνεις με την ίδια φυσικότητα που ανασαίνεις.
Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε διαβάσει για εσάς;
Το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχω διαβάσει για εμένα είναι ότι είχα προσωπική σχέση με τον Πολ Τόμσεν (γελάει)! Εντυπωσιακή η φαντασία του συναδέλφου!
Είστε πολύ δημοφιλής. Σας ενδιαφέρει τι γράφεται για εσάς; Θέλετε να είστε αρεστή;
Τα τελευταία τουλάχιστον τρία χρόνια κρατώ απολύτως συνειδητά ισχυρή απόσταση από ό,τι μπορεί να λέγεται, ακόμη και από τα θετικά, γιατί μόνο έτσι μπορώ να κάνω απερίσπαστη τη δουλειά μου.
Γιατί δεν έχετε Χ (πρώην Twitter);
Αναγνωρίζω απολύτως τη χρησιμότητα του X ως εργαλείου, δεν είναι πολύ κοντά στην ιδιοσυγκρασία μου τα social media γενικά. Εχω τα απολύτως απαραίτητα.
Αν γυρίζατε πίσω τον χρόνο, τι θα αλλάζατε; Είτε στην πορεία σας στα media, είτε στην προσωπική σας ζωή.
Αν μπορούσα να μιλήσω στον νεότερο εαυτό μου και να του δώσω μία συμβουλή, θα του έλεγα να έχει λιγότερο άγχος. Θα έλεγα στη Ράνια να χαλαρώσει και να εμπιστευθεί περισσότερο τη ζωή αλλά και τον εαυτό της. Τα πράγματα ή θα γίνουν ή δεν θα γίνουν. Oλα θα πάνε καλά είτε έτσι, είτε αλλιώς. Υπό αυτή την έννοια, δεν θα άλλαζα τίποτα.
Μεγαλώνοντας αγαπώ και αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι. Και αυτό που είμαι σήμερα είναι το αποτέλεσμα όλων των ευκαιριών που είχα, αλλά και όλων των δυσκολιών που αντιμετώπισα. Ολα με έναν τρόπο ήταν δώρα της ζωής.
Photo Credits: Κατερίνα Τσατσάνη (D-Tales Creative Agency)
Την ενασχόληση με την πολιτική την έχετε σκεφτεί; Στις προηγούμενες, πολλές αν μη τι άλλο, εκλογικές αναμετρήσεις, αρκετοί συνάδελφοί μας δοκιμάστηκαν στη «μάχη του σταυρού».
Αυτή τη στιγμή η ενεργή εμπλοκή μου με την πολιτική είναι ένα ενδεχόμενο που δεν βρίσκεται πουθενά στο οπτικό μου πεδίο. Προσωπικά, χαίρομαι όταν βλέπω τους συναδέλφους μου να το επιχειρούν από τη στιγμή που το αισθάνονται ως ανάγκη. Ποια είμαι εγώ που θα κρίνω την επιλογή ζωής του καθενός;
Με τον σύζυγό σας, Γαβριήλ Σακελλαρίδη, μιλάτε περί πολιτικής;
Με τον Γαβριήλ φυσικά και συζητάμε για την πολιτική. Είναι ένα πεδίο κοινού ενδιαφέροντος, είναι άλλωστε ένα από τα πράγματα που μας έφεραν κοντά εξ αρχής. Θαυμάζω την ψυχραιμία της σκέψης του. Είναι στρατηγικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πράγματα. Ιδεολογικά, βεβαίως, έχουμε απόσταση μεταξύ μας.
«Αν μπορούσα να μιλήσω στον νεότερο εαυτό μου και να του δώσω μία συμβουλή, θα του έλεγα να έχει λιγότερο άγχος».
Πώς ισορροπείτε την προσωπική σας ζωή με τις επαγγελματικές απαιτήσεις μιας τόσο απαιτητικής δουλειάς; Χρόνος για τη Ράνια υπάρχει;
Πολύς ελεύθερος χρόνος δεν υπάρχει, αλλά έχω βρει μια εσωτερική ισορροπία. Χρόνος για τη Ράνια είναι και ο χρόνος της δουλειάς, γιατί δεν την κουβαλάω σαν αγγαρεία. Χρόνος για τη Ράνια είναι και ένα σινεμά που θα πάω με την κόρη μου.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σχέση σας με την κόρη σας; Είστε η κλασική ελληνίδα μάνα που όλο ανησυχεί;
Η σχέση μου με το Ελενάκι είναι μια σχέση όπου το κορίτσι μου κυριαρχεί απολύτως! Είναι ο ένας άνθρωπος στη Γη που ασκεί επάνω μου απόλυτο κυριαρχικό δικαίωμα, και όχι τίποτε άλλο, το ευχαριστιέμαι κιόλας. Είναι μια αγάπη που το βάθος της δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο. Η Ελένη μού έμαθε ότι μπορώ να νιώσω συναισθήματα που δεν ήξερα ότι υπάρχουν.
Η φωτογράφιση πραγµατοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Athens Capital Hotel – MGallery Collection (Ελευθερίου Βενιζέλου 4 & Κριεζώτου 2, Πλατεία Συντάγµατος).
