Δεκαέξι χρόνια μετά το φονικό τσουνάμι που έπληξε 14 χώρες του Ινδικού Ωκεανού και στοίχισε τη ζωή σε σχεδόν 230.000 ανθρώπους, οι μνήμες για όσους έζησαν από κοντά την καταστροφή μοιάζουν να είναι ακόμη νωπές. Αφηγούνται με κάθε λεπτομέρεια πώς ένα ήσυχο κυριακάτικο πρωινό, μία ημέρα μετά τα Χριστούγεννα, μετατράπηκε στον χειρότερο εφιάλτη της ζωής τους, καθώς ο σεισμός των 9,1 ρίχτερ (ο τρίτος μεγαλύτερος που έχει ποτέ καταγραφεί από σεισμογράφο) που χτύπησε βόρεια της νήσου Σουμάτρα της Ινδονησίας και το γιγαντιαίο τσουνάμι που ακολούθησε – τα κύματα έφτασαν σε κάποιες περιοχές τα 30 μέτρα ύψος – ισοπέδωσαν ολόκληρες περιοχές σε Ινδονησία, Ταϊλάνδη, Ινδία, Σρι Λάνκα, Μαλδίβες, Μαλαισία, Σομαλία, Μιανμάρ κ.α. Κάθε χρόνο, στις εκδηλώσεις μνήμης αναβιώνουν τραγικές ιστορίες απώλειας, όπως αυτή της Σονάλι Ντερανιγιαγκάλα, η οποία έχασε μέσα σε λίγα λεπτά τον άνδρα της, τα δυο τους παιδιά, τους γονείς της και την καλύτερή της φίλη όταν το τσουνάμι χτύπησε τις ακτές της Σρι Λάνκα – περιγράφει τη ζωή της μετά τον θάνατό τους στο βιβλίο της με τίτλο «Wave» -, αλλά και ελπίδας, όπως είναι της οικογένειας Ρανγκούτι από την Ινδονησία, που βρήκαν την κόρη τους Ραουντατούλ Τζάνα και τον γιο τους Αρίφ Πρατάμα δέκα χρόνια μετά την τραγική εκείνη ημέρα. Πρόσφατα, στη λίστα ταινιών του Netflix προστέθηκε το «The Impossible» (2012) με τη Ναόμι Γουότς – προτάθηκε για Οσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της – και τον Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, η οποία περιγράφει την αληθινή ιστορία επιβίωσης της οικογένειας Μπελόν από την Ισπανία, που το τσουνάμι τη βρήκε στην πισίνα του ξενοδοχείου της στην Ταϊλάνδη. Τα γυρίσματα της ταινίας παρακολουθούσε η αληθινή πρωταγωνίστρια Μαρία Μπελόν, προκειμένου να γίνει ακριβής μεταφορά των πραγματικών γεγονότων.
Παρά όμως τις ανθρώπινες απώλειες και την ανάγκη διαχείρισης της έκτακτης κατάστασης στα νοσοκομεία τους τις ημέρες που ακολούθησαν, οι κάτοικοι των πληγεισών περιοχών κλήθηκαν να βάλουν στην άκρη τα τραύματά τους, σωματικά και ψυχικά, και να ξεκινήσουν την ανοικοδόμηση των πόλεων και των χωριών τους που είχαν ισοπεδωθεί. Ανθρωποι φτωχοί στην πλειονότητά τους και οι οποίοι στηρίζονταν κυρίως στον τουρισμό για την επιβίωσή τους, δεν είχαν περιθώριο για καθυστερήσεις. Επρεπε τα ξενοδοχεία, τα resorts, τα εστιατόρια, οι παραλίες και όλες οι υποδομές υποδοχής των επισκεπτών να επανέλθουν σύντομα στα κανονικά επίπεδα. Το στοίχημα για τους πιο δημοφιλείς προορισμούς, όπως είναι τo Πουκέτ της Ταϊλάνδης και οι εξωτικές Μαλδίβες, ήταν μεγάλο και, εκείνη την εποχή, αμφίβολης επιτυχίας. Οι κάτοικοι όμως δεν το είδαν ποτέ έτσι. Η επιστροφή στην κανονικότητα ήταν μονόδρομος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
