Είχα χρόνια να μπω στο ιστορικό συγκρότημα του Πολυτεχνείου επί της Πατησίων. Το «κάτω Πολυτεχνείο», όπως το αποκαλούν σήμερα, σε αντιδιαστολή με την Πολυτεχνειούπολη, έχει εδώ και καιρό πέσει σε παρακμή. Μετά τη μεταφορά των περισσοτέρων σχολών στου Ζωγράφου, στο συγκρότημα παρέμεινε η Αρχιτεκτονική και η διοίκηση της Σχολής Καλών Τεχνών. Η υπολειτουργία αρκετών κτιρίων σε συνδυασμό με τη γειτνίαση προς τα Εξάρχεια και το άβατο της αστυνομίας σε ΑΕΙ (αυτό που επιμένουμε να αποκαλούμε «πανεπιστημιακό άσυλο») οδήγησε σε πολυετείς καταλήψεις, με πλέον εμβληματική αυτή του «κτιρίου Γκίνη». Το τελευταίο επέστρεψε στα χέρια των πρυτανικών αρχών μετά από αστυνομική παρέμβαση τον Μάρτιο του 2020.
Στο συγκρότημα κρύβονται αρχιτεκτονικά διαμάντια. Το κτίριο Αβέρωφ, έργο του αρχιτέκτονα Καυταντζόγλου, είναι ένα «θριαμβικό κατόρθωμα» της νεοκλασικής τέχνης. Κατόρθωσε να βγει σχετικά αλώβητο από την τρικυμία των προηγούμενων δεκαετιών. Αλλά και πολλά από τα υπόλοιπα κτίρια είναι εμβληματικά δείγματα διαφόρων αρχιτεκτονικών κινημάτων. Οι πρυτανικές αρχές θέλουν να δώσουν μία νέα ταυτότητα στη χρήση των κτιρίων. Το ΕΜΠ μαζί με το Εθνικό Μουσείο και το παλαιό ξενοδοχείο Ακροπόλ Παλάς μπορούν να δημιουργήσουν ένα νέο τοπόσημο πολιτισμού για την Αθήνα (μετά την «αθηναϊκή τριλογία» Ακαδημίας, Πανεπιστήμιου, Εθνικής Βιβλιοθήκης).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
