Πλούτη, διαφθορά & παιδοφιλία

Ούτε ένας χρόνος δεν έχει συμπληρωθεί ακόμη από τη σοκαριστική αυτοκτονία του Τζέφρι Επστάιν τον περασμένο Αύγουστο. Ο διαβόητος κροίσος κρεμάστηκε χρησιμοποιώντας το σεντόνι του στη φυλακή όπου κρατούνταν στη Νέα Υόρκη περιμένοντας να οριστεί ημερομηνία για τη δίκη του με την κατηγορία της σωματεμπορίας ανηλίκων. Το ντοκιμαντέρ «Τζέφρι Επστάιν: Βρώμικα πλούτη», που είναι διαθέσιμο εδώ και μερικές ημέρες στο Netflix και ανακεφαλαιώνει με καθηλωτικό τρόπο την απίστευτη ιστορία του, παρακολουθείται με αγωνία, σαν να βλέπεις θρίλερ, παρ’ όλο που γνωρίζεις εξαρχής το φινάλε. Ο αυτοδημιούργητος πολυεκατομμυριούχος θεωρούσε εαυτόν άτρωτο και επί σειρά ετών εκμεταλλευόταν σεξουαλικά ανήλικα ή πολύ νεαρά κορίτσια. Δεν γίνεται να μην αναρωτηθείς πόσο στρεβλά μπορεί να λειτουργεί ενίοτε το αμερικανικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης βλέποντας έναν πάμπλουτο λευκό άνδρα να μένει ουσιαστικά ατιμώρητος επί πολλά χρόνια χάρη στους ανεξάντλητους χρηματικούς πόρους, στις φιλίες τους με πολιτικούς όπως ο Μπιλ Κλίντον και ο Ντόναλντ Τραμπ (ή με γαλαζοαίματους όπως ο βρετανός πρίγκιπας Αντριου) και χάρη στις γαλαντόμες δωρεές του σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το Χάρβαρντ και το MIT, την ώρα που αφροαμερικανοί πολίτες δολοφονούνται από χέρι αστυνομικών μόνο και μόνο επειδή βρέθηκαν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.

Η παραγωγή άρχισε πριν από μερικά χρόνια, προτού ακόμη η σχετική δημοσιογραφική έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Miami Herald» το 2018, τιμηθεί με βραβείο Πούλιτζερ. Αμεσα εμπλεκόμενος στο ντοκιμαντέρ είναι και ο εξόχως δημοφιλής συγγραφέας Τζέιμς Πάτερσον, ο οποίος μάλιστα έχει γράψει και ένα βιβλίο με θέμα τον αμφιλεγόμενο βίο του αινιγματικού γείτονά του στο Παλμ Μπιτς της Φλόριδα. Τα τέσσερα σχεδόν ωριαία επεισόδια εστιάζουν περισσότερο στις ιστορίες των γυναικών που κινήθηκαν νομικά εναντίον του Επστάιν, με αφετηρία το 1996, τότε που η ζωγράφος Μαρία Φάρμερ και η έφηβη αδελφή της Ανι επικοινώνησαν με το FBI για να καταγγείλουν ότι ο πανίσχυρος μεγιστάνας και η τότε σύντροφός του Γκισλέιν Μάξγουελ τις είχαν παρενοχλήσει σεξουαλικά. Τίποτε δεν συνέβη μέχρι το 2005, όταν η αστυνομία του Παλμ Μπιτς ξεκίνησε έρευνα έπειτα από καταγγελία μητέρας ότι η 14χρονη κόρη της βρέθηκε σε πολυτελή έπαυλη για να κάνει μασάζ σε μεσήλικο κύριο αγνώστων λοιπών στοιχείων, ο οποίος, όπως αποδείχθηκε, δεν είχε στο μυαλό του μια αθώα μυϊκή χαλάρωση. Οι μαρτυρίες διαδέχθηκαν η μία την άλλη και γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι το σχήμα της κακοποίησης λειτουργούσε με μορφή πυραμίδας. Οι συνεργάτες του Επστάιν προσέγγιζαν μαθήτριες Γυμνασίου ή Λυκείου από τα σχολεία των φτωχικών συνοικιών, κορίτσια από διαλυμένες οικογένειες και/ή με ιστορικό κακοποίησης. Τους έταζαν 200 (ή και παραπάνω) δολάρια για κάθε μασάζ που θα έκαναν και άλλα τόσα χρήματα για κάθε φίλη ή γνωστή τους που θα έπειθαν να κάνει το ίδιο. Μερικές παραδέχθηκαν ότι μπορεί και να είχαν προμηθεύσει στον εκκεντρικό γκριζομάλλη ακόμη και 50 ή 60 θύματα. Οσες αποδεικνύονταν πιο ευάλωτες γίνονταν αντικείμενο δανεισμού και σε πλούσιους ισχυρούς φίλους του με δόλωμα ακριβές σπουδές ή εξωτικά ταξίδια και σύχναζαν σε πάρτι στην κατοικία αξίας 77 εκατομμυρίων δολαρίων που του ανήκε στην Upper East Side του Μανχάταν ή στο ιδιωτικό νησί του στην Καραϊβική, το Little Saint James, όπου οι υπάλληλοί του γίνονταν συχνά μάρτυρες αλλόκοτων συνευρέσεων.