Η πεζοπορία – αυτό που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας ως hiking – είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια χαλαρή (ή και κουραστική) βόλτα στη φύση. Είναι αφορμή για ταξίδι στα πιο ενδιαφέροντα ή και περίεργα μέρη της υφηλίου. Είναι η γνωριμία με έναν υπέροχο κόσμο φυσικών θαυμάτων και η επανασύνδεσή μας με όσα μας περιβάλλουν και μας περιλαμβάνουν. Είναι μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση, διαλογισμό, αναστοχασμό και εσωτερική γαλήνη. Χαρίζει ψυχική ευεξία καθώς μειώνει το στρες και το άγχος και ηρεμεί το μυαλό μας – δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται πως οι καλύτερες ιδέες τούς έρχονται όταν περπατούν.

Είναι αφορμή για συναναστροφή με εκείνους που θα πορευτούν μαζί μας – του φίλους μας ή και αγνώστους που μοιράζονται μαζί μας το ίδιο ενδιαφέρον και μπορεί να γίνουν στην πορεία φίλοι μας. Είναι μια εξαιρετική προπόνηση για το μυϊκό σύστημα και το ιδανικό «φάρμακο» και την καρδιαγγειακή υγεία – καθώς μαζί με άλλα μειώνει την αρτηριακή πίεση. Είναι άσκηση για τους πνεύμονές μας. Και μας δίνει τη χαρά της περιπέτειας και της εξερεύνησης, ξετυλίγοντας μπροστά στα μάτια μας υπέροχες εκπλήξεις: Ενα ανθισμένο ορεινό ξέφωτο, μια κρυμμένη παραλία, έναν μικρό καταρράκτη, ένα ελάφι ή μια αλεπού που θα μας ποζάρουν στιγμιαία λίγο προτού εξαφανιστούν με ταχύτητα μέσα στο δάσος.

Κοντολογίς, η πεζοπορία μάς επανασυνδέει με τις ρίζες μας, με τον κόσμο από τον οποίο προερχόμαστε και που, εγκλωβισμένοι στις πόλεις, έχουμε πια ξεχάσει και ευνοεί το σώμα μας και το πνεύμα μας. Για όλα αυτά και για ακόμα περισσότερους λόγους φοράμε τα πεζοπορικά παπούτσια μας, ρίχνουμε αντηλιακό, αντικουνουπικό, ένα σνακ και ένα μπουκάλι νερό στο σακίδιό μας και παίρνουμε τα βουνά, τις ραχούλες, τις παραλίες, ό,τι αρέσει στον καθέναν. Αυτές είναι μερικές από τις ομορφότερες, από τις πιο ξεχωριστές αλλά και από τις πιο απαιτητικές πεζοπορικές εκδρομές που μπορούμε να κάνουμε σε όλον τον κόσμο!

Appalachian Trail, ΗΠΑ

Μιλάμε, ούτε λίγο ούτε πολύ, για 3.530 χιλιόμετρα περπατήματος στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες! Για το μεγαλύτερο πεζοπορικό μονοπάτι στον κόσμο, το οποίο εκτείνεται μεταξύ του όρους Σπρίνγκερ στην Τζόρτζια και των βουνών του Μέιν. Το Μονοπάτι των Απαλαχίων διέρχεται από δεκατέσσερις Πολιτείες, χρησιμοποιείται ως πεζοπορική διαδρομή από το 1921 και συντηρείται από τη Δασική Υπηρεσία των ΗΠΑ και από δεκάδες οργανώσεις και λέσχες φίλων του δάσους, της πεζοπορίας, των μονοπατιών κ.λπ. Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι διασχίζουν επιμέρους τμήματά του. Η καλύτερη εποχή για μια εκδρομή κάπου στην ευρύτερη περιοχή με το ιδιαίτερο φυσικό κάλος είναι η περίοδος μεταξύ Μαρτίου και Σεπτεμβρίου, προς αποφυγήν του χιονιού και των ακραίων καιρικών συνθηκών που επικρατούν στις περιοχές με μεγάλα ύψη.

W Trek, Χιλή 

Ο παγετώνας (στο βάθος) και τα παγωμένα νερά με το εξωπραγματικό χρώμα: Αλλη μία ημέρα στο W Trek της Χιλής./ Φωτ.: Shutterstock

Εικόνες απίστευτης φυσικής ομορφιάς στο Torres del Paine National Park, στις εσχατιές της Λατινικής Αμερικής. Το W Trek εκτείνεται σε 74 χιλιόμετρα και μπορεί με (σχετική) άνεση να καλυφθεί μέσα σε τρεις με πέντε ημέρες, με τις απαραίτητες στάσεις/διανυκτερεύσεις. Τα highlights της διαδρομής είναι η διάσχιση του Base Las Torres, ενός μονοπατιού μήκους 24 χιλιομέτρων το οποίο διασχίζει μερικά από τα ομορφότερα τοπία της Παταγονίας, η French Valley με τη θεαματική θέα στα γύρω βουνά και ο παγετώνας της, και ο Grey Glacier, ένας ακόμη πολύ εντυπωσιακός σχηματισμός. Η περίοδος μεταξύ Δεκεμβρίου και Φεβρουαρίου, οπότε οι ημέρες στην Παταγονία είναι μεγάλες και ο καιρός σχετικά καλός, είναι η κατάλληλη εποχή για να τολμήσετε μια τέτοιου είδους περιπέτεια.

Inca Trail, Περού

Δεν είναι εύκολο να περπατάς στα 2.500 μέτρα, όταν το οξυγόνο γίνεται όλο και πιο αραιό, και κάθε ανάσα, κάθε βήμα, χρειάζεται επιπλέον προσπάθεια. Είναι όμως, την ίδια στιγμή, ο πιο υπέροχος εναλλακτικός τρόπος για να γνωρίσεις τον αρχαίο πολιτισμό των Ινκας. H διαδρομή των 40 χιλιομέτρων μπορεί να καλυφθεί και σε τέσσερις ημέρες (με τρεις διανυκτερεύσεις), ώστε ο πεζοπόρος να συνηθίσει στις απαιτητικές συνθήκες και να καταπονηθεί λιγότερο από όσο αν την έκανε χωρίς πολλές στάσεις – δεν είναι πολλοί εκείνοι που έχουν την αντοχή για κάτι τέτοιο. Το δημοφιλές μονοπάτι των τολμηρών ξεκινά από το Piskacucho, ένα χωριό κοντά στο Κούσκο, και καταλήγει – πού αλλού; – στο φαντασμαγορικό Μάτσου Πίτσου, ονειρικό προορισμό εκατομμυρίων ανθρώπων.

Great Ocean Walk, Αυστραλία 

Το Great Ocean Walk της Αυστραλίας χαρίζει την ευτυχία του περπατήματος (για πολλά χιλιόμετρα) δίπλα στον ωκεανό με τις υπέροχες εικόνες του./ Φωτ.: Shutterstock

Απόλυτη πρωταγωνίστρια της εν λόγω διαδρομής η θάλασσα, ο ωκεανός με όλο το μεγαλείο αλλά και την αγριάδα του. Η «περιπέτεια» ξεκινά από το Apollo Bay, 200 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Μελβούρνης, και καταλήγει λίγο πριν από το Γουόρναμπουλ. Κυριότερα αξιοθέατά της είναι ο διάσημος φάρος του ακρωτηρίου Otway που λειτούργησε για πρώτη φορά το 1848, η παραλία Johanna και φυσικά οι «12 Απόστολοι», οι τεράστιοι βράχοι από ασβεστόλιθο (το ύψος τους φθάνει και τα 50 μέτρα) που στέκονται ανοιχτά της ακτής στο Εθνικό Πάρκο του Port Campbell. Το μονοπάτι εκτείνεται στα 105-120 χιλιόμετρα και η πεζοπορία μπορεί να καλυφθεί, με στάσεις σε διάφορα κομψά ξενοδοχεία, και σε μία εβδομάδα. Μπορείτε να περπατήσετε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου θέλετε, καλό όμως είναι να αποφύγετε το αυστραλιανό καλοκαίρι (Δεκέμβριο με Φεβρουάριο) με τις υψηλές, όχι πολύ φιλικές προς τους πεζοπόρους, θερμοκρασίες του.

Mt. Kilimanjaro Marangu Route, Τανζανία

Υπάρχουν πολλά πεζοπορικά μονοπάτια που κυκλώνουν τον βασιλιά των αφρικανικών βουνών, το Κιλιμάντζαρο, ή που οδηγούν προς την κορυφή του. Το Marangu θεωρείται το πιο εύκολο και το πιο προσιτό οικονομικά. Ξεκινά από την πόλη Marangu, την κυριότερη πύλη για την ανάβαση στο βουνό. Κορυφώνεται με την άφιξη στο Uhuru Peak, το υψηλότερο σημείο της Αφρικής (στα 5.895 μέτρα), έπειτα από συνολική πεζοπορία 70 χιλιομέτρων που μπορεί να καλυφθεί σε περίπου μία εβδομάδα (ιδανικός χρόνος ώστε να επιτευχθεί με όσο γίνεται πιο ομαλό τρόπο και ο εγκλιματισμός των εκδρομέων στα μεγάλα υψόμετρα). Καταλήγει πάλι στη Marangu. Υπέροχα τοπία, άγρια ζωή, η εμπειρία της διαμονής σε ορεινά καταφύγια ή σε σκηνές και (κυρίως) η ικανοποίηση πως πατήσατε στην κορυφή της «Μαύρης Ηπείρου». Δεν είναι λίγο!

Rysy, High Tatras, Σλοβακία

Εικόνες μοναδικής και άγριας ομορφιάς στα όρη Τάτρα στη Σλοβακία και την Πολωνία./ Φωτ.: Shutterstock

Υπάρχουν και πιο δημοφιλείς πεζοπορίες στην Ευρώπη, όπως αυτές στις Αλπεις (με τα δεκάδες μονοπάτια) ή στους Δολομίτες, όμως τα λιγότερο δημοφιλή όρη Τάτρα, φυσικό σύνορο της Σλοβακίας και της Πολωνίας, δεν υστερούν σε ομορφιά. Επιπλέον, χρόνο με τον χρόνο, προσελκύουν όλο και περισσότερους πεζοπόρους. Και εδώ έχουν χαραχτεί πολλές διαδρομές, με εκείνη που ξεκινά από το σλοβακικό θέρετρο Štrbské Pleso και καταλήγει πάλι εκεί να είναι πιθανώς η πιο όμορφη αλλά και η πιο βατή. Μια μέρα πεζοπορίας (6-10 ώρες) είναι αρκετή για να γνωρίσουμε μερικά από τα ομορφότερα ορεινά τοπία της Σλοβακίας, διασχίζοντας 20-25 χιλιόμετρα και φτάνοντας σε υψόμετρο 1.500-1.700 μέτρων – το οποίο μοιάζει με αστείο μετά τις αναβάσεις στο Περού και στο Νεπάλ. Highlights της φυσιολατρικής εκδρομής οι μικρές λίμνες που βρίσκονται ψηλά, σε ένα βραχώδες και άγριο τοπίο.

Everest Base Camp, Νεπάλ

Μια και βρισκόμαστε στα ψηλά και στα πολύ δύσκολα, ας κάνουμε ένα πέρασμα και από την πιο εμβληματική οροσειρά του κόσμου, τα Ιμαλάια. Περπατώντας σε ένα μονοπάτι που φτάνει σε υψόμετρο 5.600 μέτρων (ακόμα λιγότερο οξυγόνο από το Μάτσου Πίτσου, δηλαδή) και έχει μήκος 130 χιλιόμετρα – ναι, έχουμε βάλει πολύ ψηλά τον πήχη σήμερα. Το ανάγλυφο του εδάφους και το υψόμετρο κάνουν το περπάτημα εξαιρετικά απαιτητικό, με τους πεζοπόρους να χρειάζονται ακόμα και δεκατέσσερις ημέρες για να ολοκληρώσουν τη διαδρομή (πήγαινε-έλα) χωρίς να βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους. Πρόκειται όμως για εμπειρία ζωής. Η εκκίνηση γίνεται από τη μικρή πόλη της Λούκλα, στα 2.860 μέτρα, και καταλήγει σε ένα από τα τελευταία ορειβατικά καταφύγια από όπου ξεκινά η ανάβαση προς την κορυφή του Εβερεστ που βρίσκεται στα 8.848, 86 μέτρα. Αυτή όμως την υπεράνθρωπη διαδρομή ας την αφήσουμε στους σκληρά εκπαιδευμένους και πιο επιδέξιους ορειβάτες.

Ciudad Perdida, Κολομβία

Περπατώντας στα δάση της Κολομβίας προς αναζήτηση της Ciudad Perdida./ Φωτ.: Shutterstock

Αλλη μια πραγματικά δύσκολη πεζοπορία, η οποία όμως μας οδηγεί σε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και μυστηριώδεις αρχαιολογικούς χώρους της Κολομβίας, είναι η Ciudad Perdida, δηλαδή η «χαμένη πόλη», που βρίσκεται στη ζούγκλα της Sierra Nevada de Santa Marta και λέγεται πως δημιουργήθηκε και κατοικήθηκε πολλούς αιώνες πριν από το Μάτσου Πίτσου. Ανακαλύφθηκε το 1976, με τους αρχαιοκάπηλους να λεηλατούν, δυστυχώς, στα χρόνια που ήρθαν, τους θησαυρούς της. Είναι χτισμένη σε 169 πλατώματα στην απότομη και κατάφυτη πλαγιά του βουνού, με τους πλακόστρωτους δρόμους, τα σπίτια και τις μικρές πλατείες να δημιουργούν ένα εντυπωσιακό σκηνικό. Οι εκδρομές ξεκινούν συνήθως από την πόλη Santa Marta και καταλήγουν πάλι εκεί ή κάπου στη γύρω περιοχή. Περιλαμβάνουν δύσκολη, ανηφορική πεζοπορία μέσα στη ζούγκλα για 45-50 χιλιόμετρα. Η υγρασία είναι συχνά αφόρητη, η ομορφιά όμως της φύσης με την πυκνή βλάστηση, τους καταρράκτες κ.λπ. αποζημιώνει, ως φαίνεται, με το παραπάνω τους περιπατητές. Σε χωριά όπως το Mutanyi οι εκδρομείς συναντούν τους ιθαγενείς και γνωρίζουν από κοντά τον πρωτόγονο, εξαιρετικά δύσκολο τρόπο ζωής τους μακριά από κάθε σύγχρονη άνεση.

South West Coast Path, Αγγλία

Οι ακτές της Κορνουάλης προσφέρουν σε κάθε βήμα του περιπατητή δεκάδες εικόνες συγκινητικής ομορφιάς./ Φωτ.: Shutterstock

Το μεγαλύτερο πεζοπορικό μονοπάτι της Γηραιάς Αλβιώνος εκτείνεται σε περίπου 1.030 χιλιόμετρα, από το Shell Bay του Ντόρσετ ως το Minehead του Σόμερσερτ, κυκλώνοντας δηλαδή ολόκληρη την Κορνουάλη. Πρόκειται για μία διαδρομή-υπερπαραγωγή με όμορφα παραθαλάσσια τοπία (οι παραλίες της περιοχής είναι απλώς ονειρεμένες), εκπληκτικά παραδοσιακά χωριά, παμπάλαιες pubs, ερειπωμένα κάστρα και δεκάδες ιστορικά αξιοθέατα. Για να το καλύψει κάποιος ολόκληρο απαιτούνται περίπου δύο μήνες, υπάρχουν όμως και οι μικρές επιμέρους διαδρομές από κωμόπολη σε κωμόπολη και από χωριό σε χωριό, που είναι και εύκολες και απολαυστικές. Το Πλίμουθ, το Φάλμαουθ, το Πορτλέβεν, το Πενζάνς, το Σεντ Αϊβς και το Πορτ Αϊζακ είναι μερικές μόνο από τις όμορφες (και κάτι παραπάνω) στάσεις.

Sapa Valley Trail, Βιετνάμ 

Μία κυκλική διαδρομή περίπου 10 χιλιομέτρων, διάρκειας 5-6 ωρών, μας γνωρίζει μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά και πολυφωτογραφημένα τοπία μιας χώρας με ιδιαίτερες φυσικές ομορφιές. Η κοιλάδα της πόλης Sapa είναι διάσημη για τις εκατοντάδες αναβαθμίδες με τους ορυζώνες. Πρόκειται για μια καθαρά αγροτική περιοχή με μικρά χωριά και ευγενικούς και φιλικούς κατοίκους που κερδίζουν τα προς το ζην από την καλλιέργεια του ρυζιού ή με την παραγωγή υπέροχων υφασμάτων. Η πεζοπορική διαδρομή στα μονοπάτια της περιοχής είναι εύκολη και απολαυστική. Στη Σάπα μπορείτε να φτάσετε με τρένο από το Ανόι – η απόσταση καλύπτεται σε περίπου έξι ώρες. Και στην πόλη και στα πέριξ υπάρχουν πολλά μικρά ξενοδοχεία.