Γιατί ξεκινήσατε να γράφετε στίχους και ποιήματα;
«Είχα ανάγκη από μικρός να ζω με σύμβολα, μεταφορές και μύθους. Μου άρεσε πολύ να φαντάζομαι και μετά να εξερευνώ το βάθος ζωών και πραγμάτων».
Σε ποιον εμπιστευθήκατε πρώτα τους στίχους σας; Τι σας είχε πει, θυμάστε;
«Στον πατέρα μου, ο οποίος μού χαμογέλασε τρυφερά και μου είπε: «Μεγάλο μπελά έβαλες στο κεφάλι σου». Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσε…».
Ο στιχουργός γράφει τελικά για τον εαυτό του ή για τους άλλους;
«Στην πραγματικότητα, γράφουμε πάντα παρέα με τους πολλούς εαυτούς μας στους άλλους».
Εχετε βρεθεί μπροστά στην αγωνία του λευκού χαρτιού;
«Πολλές φορές».
Πώς την ξεπεράσατε;
«Επιμένοντας να ψάχνω στις μουντζούρες μου και δρόμο και προορισμό».
Επιδιώξατε ποτέ να γράψετε σουξέ;
«Αν εννοείτε επιτυχίες του συρμού, όχι, γιατί μ’ αρέσει να μαγειρεύω ο ίδιος για τους καλεσμένους μου. Ετσι κι αλλιώς όμως, η διαχρονική επιτυχία ενός έργου είναι σε μεγάλο βαθμό ακόμη απρόβλεπτη και απροσχεδίαστη».
Την Τετάρτη 19 και την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου παρουσιάζεται στο Half Note ένα ταξίδι στο στιχουργικό σας σύμπαν: από τη «Μικρή πατρίδα» και «Τον εαυτό του παιδί», μέχρι το «Αν» και το «Δυο μέρες μόνο», καθώς και σε πολλά ακόμη τραγούδια σας. Τελικά, ποιο είναι το πιο αυτοβιογραφικό σας κομμάτι;
«Η «Μικρή πατρίδα». Στο τραγούδι αυτό νομίζω πως κατάφερα να αφηγηθώ με ακρίβεια το ταξίδι μου και το νόημά του».
Τι σας ώθησε το 1996 να δημιουργήσετε τη Μικρή Αρκτο;
«Η ανάγκη μου να διατυπώσω και να υπερασπιστώ μαζί με τους συντρόφους μου το κοινό καλλιτεχνικό μας αίτημα».
Βιβλία, δίσκοι, events, ακροάσεις. Πώς επιβιώνει σε τέτοιους αφιλόξενους καιρούς μια ανεξάρτητη εταιρεία όπως η Μικρή Αρκτος;
«Επιστρατεύοντας το πείσμα, την υπομονή, την επιμονή και πολλές φορές και… το χιούμορ όλης της ομάδας της».
Ο Θέμης Καραμουρατίδης, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ο Ζαχαρίας Καρούνης και πολλοί ακόμα αναδείχθηκαν μέσα από τις ακροάσεις της Μικρής Αρκτου. Αλήθεια, πώς σας φαίνονται τα σημερινά reality τραγουδιού;
«Νομίζω πως αδικούν την εποχή μας. Στο μέλλον όσοι «πέσουν» πάνω τους δεν θα λένε τα καλύτερα για την αισθητική και τον πολιτισμό μας…».
Σε μια περίοδο κρίσης δεν θα περίμενε κανείς να υπάρχει μεγαλύτερη πνευματική παραγωγή;
«Δεν βιώσαμε την περιβόητη κρίση ως αφορμή πνευματικού αναστοχασμού. Αρα και οι προτάσεις που υπήρξαν δεν θα μπορούσαν εύκολα και σύντομα να τραβήξουν τη ζωή μας μακριά από τον αντιπνευματικό οικονομισμό που την κατέχει».
Γιατί χάσαμε τον δρόμο μας στην ελληνική μουσική;
«Για τον ίδιο λόγο που τον χάσαμε και στις ζωές μας: αρνηθήκαμε τη δυνατότητά μας να νοηματοδοτούμε οι ίδιοι, με πολύτιμο περιεχόμενο, τους κόσμους μας».
Κάποια στιγμή το επίθετο «έντεχνος» έφθασε να κουβαλά ακόμα και αρνητικό φορτίο. Γιατί συνέβη αυτό;
«Γιατί είχαν ανάγκη το σύστημα και η αγορά να δημιουργήσουν καινούργια θύματα και να επιβάλουν τις επιλογές τους. Ακριβώς και μόνο γι’ αυτό».
Με τη δισκογραφία σε τέλμα, με τι μοιάζει σήμερα το ελληνικό τραγούδι;
«Με πληγωμένο λιοντάρι που γλείφει τις πληγές του. Η αγωνία όλων μας είναι να τα καταφέρει να ξαναβγεί βασιλιάς στα δάση των ζωών μας».
Πρόσφατα κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή σας «Polaroid» (εκδ. Μικρή Αρκτος). Επιμένετε στην ιαπωνική ποιητική φόρμα χαϊκού, που αποτελείται από ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών ανά στίχο. Τι σας γοητεύει σε αυτήν;
«Ο αυτοπεριορισμός. Είναι μια ισχυρή και γοητευτική πρόκληση το να προσπαθείς να χωρέσει ένας ποιητικός κόσμος σε 17 συλλαβές, χωρίς να χάσει το περιεχόμενο και τη δύναμή του».
«Ημεροι φόβοι κατοικίδιοι· φρουρούν το φως της ημέρας», γράφετε. Ποιοι είναι οι ήμεροι φόβοι μας σήμερα;
«Να δεσμευθούμε σε μια αγάπη, να συνυπάρξουμε με τους άλλους, να ζήσουμε τη μοναχικότητά μας ήσυχα».
Τι σας κινητοποιεί για να σηκώνεστε από το κρεβάτι κάθε πρωί;
«Το νιαούρισμα και τα χάδια της γάτας μου, που μου υπενθυμίζουν πως υπάρχουν και περιμένουν και ημερήσια όνειρα, όπως και υποχρεώσεις αγάπης».
Ποια είναι η πιο γενναία πράξη της ζωής σας;
«Το ότι εμπιστεύθηκα σε ανθρώπους που επέλεξα ακριβά μέρη της ζωής μου. Δεν το μετάνιωσα ποτέ και είμαι περήφανος γιατί στάθηκε μια δύσκολη αλλά γενναία επιλογή».
* «Mικρή Πατρίδα»: Half Note (Τριβωνιανού 17, Μετς), 19 και 20 Δεκεμβρίου.
