Οταν το χιόνι είναι ροζ

Προσοχή στον χιονάνθρωπο. Είναι μεγάλος και ογκώδης και συνοδεύει μια ομάδα ξωτικών μαζί με ένα μοναχικό κορίτσι που τα προσκαλεί μέσααπό τη μοναξιά της σε μια περιπέτεια στον πλανήτη σε αναζήτηση ενός σπιτιού για έναν παγωμένο φίλο τους. Ολοι μαζί βλέπουν ότι οι μέλισσες δεν μπορούν να ζήσουν όπως πριν, ότι ο λύκος έχει χάσει την αγέλη του και ζει μόνος του, ότι ο αρκούδος δεν μπορεί να επιβιώσει επειδή λιώνουν οι πάγοι. Εξάλλου και ο ίδιος ο χιονάνθρωπος δεν είναι λευκός, αλλά ροζ, εξαιτίας μιας άλγης που έχει αλλάξει τη σύνθεση του χιονιού όπως και το χρώμα του. Ολοι πρέπει να μεταναστεύσουν για να επιζήσουν, χαμένοι και αποπροσανατολισμένοι από την κλιματική αλλαγή. Ποιος ξέρει όμως, ίσως να μην έχουν χαθεί όλα για τον ροζ χιονάνθρωπο και στο τέλος να βρεθεί στο φυσικό του περιβάλλον.

Αυτή είναι εν ολίγοις η εφετινή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία στον Φάρο του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ, από τις 23 Δεκεμβρίου και για δέκα παραστάσεις, με τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος), με τίτλο «Πέφτει χιόνι και είναι ροζ», η οποία έχει γραφτεί από την Αγγελική Δαρλάση και φέρει τη σκηνοθετική σφραγίδα της Γιολάντας Μαρκοπούλου. Με τρεις μουσικούς επί σκηνής να ζωντανεύουν τις συνθέσεις και τα τραγούδια του Θοδωρή Αμπαζή, μια πολυπολιτισμική ομάδα ηθοποιών, την οποία απαρτίζουν ο Πάρης Αλεξανδρόπουλος, η Χριστίνα Χριστοδούλου, οι Χαλίλ Αλιζάντα, Χοσέιν Αμιρί και Σακίνα Χασίμι από το Αφγανιστάν, ο Αϊντίμ Τζοϊμάλ από το Μπανγκλαντές, η Εύα Βόγλη με καταγωγή και από την Αφρική, μεταφέρει σε παιδιά από τεσσάρων ετών ιδέες και προβληματισμούς πασπαλισμένους με λίγη από τη μαγεία των Χριστουγέννων, με όση διάδραση επιτρέπει η συνθήκη της πανδημίας. «Το έργο θίγει θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, η συλλογική προσπάθεια, η αντιμετώπιση των φόβων αλλά και η αποδοχή της διαφορετικότητας. Οχι επειδή μιλάει γι’ αυτό, αλλά επειδή η διαφορετικότητα αναδεικνύεται μέσα από τη σύνθεση της ομάδας. Μια ομάδα που προέρχεται από διαφορετικά μέρη του κόσμου και έχει διαφορετικές εμπειρίες, μιλάει αλλιώς τα ελληνικά. Μια γυναίκα από το Αφγανιστάν υποδύεται το κορίτσι δίχως να αυτοβιογραφείται, όμως και μόνο η παρουσία της υποδηλώνει κάτι από την ιστορία της. Ο τρόπος που κάνουμε θέατρο βασίζεται και στην προσωπικότητα των ανθρώπων που συμμετέχουν, είναι κομμάτι της όλης διαδικασίας. Εχω εστιάσει την προσοχή μου στο ότι αυτό το έργο μπορεί να απευθύνεται σε μικρότερα και μεγαλύτερα παιδιά και καθένα τους να μπορεί να διακρίνει διαφορετικά επίπεδα ερμηνείας. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχουν διαφορετικού είδους παραστάσεις για παιδιά, να μπορούν μέσα από αυτές και να μάθουν και να φανταστούν. Νιώθω ότι το οφείλω στη γενιά των παιδιών μου. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που θα έχω τη δυνατότητα να κάνω αυτή την παράσταση» εξηγεί στο BHΜΑgazino η Γιολάντα Μαρκοπούλου, γνωστή για τη δουλειά της με το θεατρικό εργαστήρι προσφύγων και μεταναστών Station Athens, στο οποίο σκηνοθετεί και συντονίζει από το 2008. Ορισμένοι από τους ηθοποιούς της παράστασης έχουν θητεύσει κοντά της σε αυτή την ομάδα.