Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου άρχισε έναν χρόνο νωρίτερα. Στις 7 Δεκεμβρίου 1988, μιλώντας στα Ηνωμένα Εθνη, ο ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ δήλωνε ότι «η ελευθερία επιλογής είναι μια καθολική αρχή που δεν επιδέχεται εξαιρέσεις». Οπως και η ίδια η επίσκεψη του «Γκόρμπι» στη Νέα Υόρκη, όπου η αυτοκινητοπομπή σταμάτησε στην Τάιμς Σκουέρ προκειμένου εκείνος και η Ραΐσα να χαιρετήσουν το συγκεντρωμένο πλήθος, επρόκειτο για μια ιστορική στιγμή. Οι περισσότεροι παρατηρητές έμειναν στην ανακοίνωσή του να μειώσει τον στρατό της ΕΣΣΔ κατά 10% και να αποσύρει ορισμένες από τις δυνάμεις που στάθμευαν στην Ανατολική Ευρώπη, ωστόσο η παραπάνω φράση ήταν το κλειδί όσων θα συνέβαιναν τους επόμενους μήνες. Ισοδυναμούσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, με την κατηγορηματική απόρριψη του «δόγματος Μπρέζνιεφ», το οποίο διακήρυττε το δικαίωμα της Σοβιετικής Ενωσης να επεμβαίνει στα κράτη-δορυφόρους της όταν τυχόν παρέβαιναν τις αποδεδεγμένες αρχές του υπαρκτού σοσιαλισμού και υπαινισσόταν ότι οι σύμμαχοί της ήταν πλέον ελεύθεροι να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο. Το νεύμα του έγινε περισσότερο αντιληπτό από τους νέους διαφωνούντες παρά από τους γηραιούς θιασώτες της Μόσχας που βρίσκονταν ακόμη στην εξουσία. Και ακολούθησε η κοσμογονία της επόμενης χρονιάς που κατέληξε στο κέντρο του Βερολίνου το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου 1989.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
