Υπάρχουν τα κινηματογραφικά φεστιβάλ και, βεβαίως, υπάρχουν και οι Κάννες. Κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του απόλυτου φεστιβάλ κινηματογράφου κάθε Μάιο στη Γαλλική Ριβιέρα, η «καριέρα» αμέτρητων ταινιών αρχίζει, σταρ από όλον τον κόσμο επιβεβαιώνουν το «εγώ» τους και η παραλιακή λεωφόρος της πόλης, η Κρουαζέτ, μετατρέπεται σε πασαρέλα με τα πιο όμορφα πρόσωπα του πλανήτη. Το Φεστιβάλ Καννών ξεκίνησε για πρώτη φορά στις 31 Αυγούστου του 1939 – διακόπηκε μία ημέρα μετά, καθώς η Γερμανία του Χίτλερ εισέβαλε στην Πολωνία – και το πρώτο ολοκληρωμένο διοργανώθηκε μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1946. Η κινηματογραφική άνθηση της παραθαλάσσιας πόλης της Κυανής Ακτής άρχισε τη δεκαετία του 1950.

1958: Η ιταλίδα σταρ Σοφία Λόρεν μαζί με τον μετέπειτα σύζυγό της, παραγωγό Κάρλο Πόντι.

Από την Γκρέις Κέλι στη Σοφία Λόρεν

Πολύ προτού γίνει πριγκίπισσα του Μονακό και μόνιμη κάτοικος Κυανής Ακτής, η Αμερικανίδα Γκρέις Κέλι, εν έτει 1955, θα παρουσίαζε εκεί τη «Χωριατοπούλα» (The Country Girl), την ταινία που θα την οδηγούσε και στα Οσκαρ (κέρδισε το βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου). Περίπου την ίδια εποχή η Κέλι, με παρτενέρ τον Κάρι Γκραντ, θα έκανε γυρίσματα στις Κάννες, υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Αλφρεντ Χίτσκοκ (ο οποίος αργότερα θα έδινε αγώνα – ανεπιτυχώς – για να τη «δανειστεί» από τον θρόνο της στο Μονακό και να την ξαναφέρει στα διεθνή πλατό).

Ενα σημαντικό μέρος της ευχάριστης, ανάλαφρης ταινίας του μετρ με τίτλο «Το κυνήγι του κλέφτη» (To Catch a Thief) είναι γυρισμένο μέσα στους πολυτελείς χώρους του ξενοδοχείου Carlton που εφέτος, ύστερα από σχεδόν δύο χρόνια «σιωπής», ανοίγει ξανά τις πύλες του, εκ βάθρων ανακαινισμένο. Να πούμε εδώ ότι όλα τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία της Κρουαζέτ, το Majestic, το Miramar και το Martinez, συνδέονται με την κινηματογραφική ιστορία των Καννών, καθώς σε όλα, ανεξαιρέτως, έχουν καταλύσει τις περιόδους των φεστιβάλ διασημότητες από κάθε γωνιά της υφηλίου.

Εξάλλου, επί σειρά ετών, προτού εγκαινιαστεί το Grand Auditorium Louis Lumière στο Palais des Festivals et des Congrès και το θρυλικό πλέον κόκκινο χαλί του, η βάση του Φεστιβάλ των Καννών και το σημείο όπου φιλοξενούνταν όλες οι επίσημες πρεμιέρες ήταν ένα άλλο ξενοδοχείο, το σημερινό Marriott στην Κρουαζέτ, που με τα χρόνια θα άλλαζε όνομα. Και εφόσον μιλάμε για τις Κάννες και το τεράστιο κινηματογραφικό πανηγύρι του Μαΐου, ακόμα και σε αυτά τα ξενοδοχεία πολυτελείας δεν έχουν λείψει τα παρατράγουδα με διαρρήξεις δωματίων και κλοπές σημαντικών χρηματικών ποσών και αντικειμένων μεγάλης αξίας όπως κοσμήματα ή έργα τέχνης.

Η Μπριζίτ Μπαρντό ήταν ένα από τα πρόσωπα που έλαμπαν στις Κάννες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας τοθ 1950 και μετά την επιτυχία της ταινίας «Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα».

Στα χρόνια της δεκαετίας του 1950 οι αιώνιες ιταλίδες αντίζηλες, Τζίνα Λολομπρίτζιντα και Σοφία Λόρεν, θα έλαμπαν στο φεστιβάλ της Γαλλικής Ριβιέρας παρουσιάζοντας ταινίες τους. Ομως το πρόσωπο που εκείνη την εποχή θα αποκτούσε άρρηκτους δεσμούς με τη διοργάνωση ήταν η γαλλίδα καλλονή Μπριζίτ Μπαρντό, ένα φαινόμενο των fifties και πρωταγωνίστρια σε μία από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες του γαλλικού κινηματογράφου: «Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα» (Et Dieu… créa la femme, 1956) του Ροζέ Βαντίμ.

Από τη λίστα των ωραίων επισκεπτών των Καννών την περίοδο των fifties δεν μπορεί να λείψει ο Γάλλος Ζεράρ Φιλίπ, που παραμένει μία από τις ομορφότερες παρουσίες στη μεγάλη οθόνη, ενώ την ίδια περίοδο σταρ του Χόλιγουντ όπως ο Γκρέγκορι Πεκ, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, η Τζέιν Μάνσφιλντ και η Κιμ Νόβακ δεν σταμάτησαν να προκαλούν ενθουσιασμό. Για τη Νόβακ, μάλιστα, το 1956 ο γαλλικός Τύπος είχε γράψει «φανταστείτε έναν συνδυασμό από τον ερωτισμό της Μέριλιν Μονρόε με το πρεστίζ της Λορίν Μπακόλ»!

1962: Ο Αλέν Ντελόν και η Ρόμι Σνάιντερ υπήρξαν ένα από τα ομορφότερα ζευγάρια που έχουν περπατήσει ποτέ στην Κρουαζέτ.

Αναμφισβήτητα το 1959 ήταν η χρονιά του Αλέν Ντελόν και της Ρόμι Σνάιντερ, «το ζευγάρι της χρονιάς» όπως τους είχαν αποκαλέσει. Η κοινή ζωή τους έδινε τα καλύτερα πρωτοσέλιδα στον Τύπο και, ως ζεύγος, ο μελαχρινός Γάλλος με τα παγερά γαλάζια μάτια και η καστανή Γερμανο-αυστριακή που είχε γίνει διάσημη ανά την Ευρώπη ενσαρκώνοντας την αυτοκράτειρα Σίσι, ήταν πράγματι ξεχωριστό. H σχέση και των δύο με τις Κάννες έχει γράψει τη δική της ιστορία.

Το 1961 η Σοφία Λόρεν θα αποσπούσε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας (και αργότερα το Οσκαρ) για την «Ατιμασμένη» (La Ciociara) του Βιτόριο Ντε Σίκα, όμως την ίδια χρονιά μια νέα ομορφιά μαγνήτιζε επίσης τα φλας των παπαράτσι: η Κλαούντια Καρντινάλε, η οποία βρέθηκε στην ίδια διοργάνωση με την ταινία «Το κορίτσι με τη βαλίτσα» (La ragazza con valigia) του Βαλέριο Τζουρλίνι.

Δύο χρόνια αργότερα, με τον «Γατόπαρδο» (Il gattopardo, 1963), η Καρντινάλε θα γινόταν το πρόσωπο της ημέρας όταν μαζί με τον Μπαρτ Λάνκαστερ, τον σκηνοθέτη Λουκίνο Βισκόντι και μια… λεοπάρδαλη θα φωτογραφιζόταν στην παραλία των Καννών. Στην ίδια περίοδο, εμφανίσεις στις Κάννες έκανε και η Οντρεϊ Χέπμπορν, σύμβολο της μόδας και κινηματογραφικό είδωλο της εποχής. Συγκεκριμένα, ήταν ένα από τα πρόσωπα που έλαμψαν στη διοργάνωση του 1960 όταν παρευρέθηκε με τον σύζυγό της, Μελ Φερέρ, και ακόμα μιλούν για την εμφάνισή της σε μια προβολή φορώντας ένα εκθαμβωτικά διακοσμημένο βραδινό φόρεμα με κοντά μανίκια σε συνδυασμό με μακριά γάντια και χαμηλοτάκουνες γόβες.

Ιταλία, Γαλλία, Αμερική

Η διοργάνωση του 1960 ήταν η μεγάλη στιγμή των Ιταλών με τη «Γλυκιά ζωή» (La Dolce Vita) του Φεντερίκο Φελίνι, όσο και την «Περιπέτεια» (L’Avventura) του Μικελάντζελο Αντονιόνι. Η Μόνικα Βίτι, πρωταγωνίστρια στην τελευταία, στεκόταν διαρκώς αγκαζέ με τον σκηνοθέτη που την ανέδειξε, αν και η εμπειρία της στις Κάννες εκείνη τη χρονιά ήταν αρκετά τραυματική, διότι μέρος του κοινού αποδοκίμασε την «Περιπέτεια», με αποτέλεσμα η ιταλίδα σταρ να ξεσπάσει σε κλάματα.

2009: Η Μόνικα Μπελούτσι και η Σοφί Μαρσό ανεβαίνουν τα σκαλιά της αίθουσας Λιμιέρ για την πρεμιέρα της ταινίας τους «Ne Te Retourne Pas» («Μην κοιτάξεις πίσω».

Μέρος και αυτό του «παιχνιδιού» που ανέκαθεν παιζόταν στις Κάννες, όπως πολλά χρόνια αργότερα θα συνέβαινε και με μια άλλη πανέμορφη ιταλίδα ηθοποιό, τη Μόνικα Μπελούτσι, πρωταγωνίστρια στην πιο αμφιλεγόμενη ταινία της διοργάνωσης του 2002, το «Μη αναστρέψιμος» (Irreversible) του Γκασπάρ Νοέ. Το μεγάλης διάρκειας μονοπλάνο του βιασμού της ηρωίδας της Μπελούτσι σε μια υπόγεια διάβαση δέχθηκε γιούχα (με θεατές να λιποθυμούν, να ανακατεύονται ή να αποχωρούν), όμως όχι, η Μπελούτσι δεν έκλαψε.

Η Γαλλία έδινε σταθερά το «παρών» και στα sixties, οπότε η Ζαν Μορό και η Κατρίν Ντενέβ ταυτίστηκαν με το φεστιβάλ. Το 1967, χρονιά θανάτου σε δυστύχημα της αδελφής της Ντενέβ, Φρανσουάζ Ντορλεάκ, οι δυο τους είχαν εμφανιστεί μαζί στα «Κορίτσια του Ροσφόρ» (Les demoiselles de Rochefort) του Ζακ Ντεμί. Βεβαίως, για την Ντενέβ, της οποίας το πρόσωπο στολίζει την υπέροχη επίσημη αφίσα της εφετινής, 76ης διοργάνωσης, είχαν προηγηθεί οι «Ομπρέλες του Χερβούργου» (Les parapluies de Cherbourg, 1964) και θα ακολουθούσαν αμέτρητες επισκέψεις.

Το πρόσωπο της Κατρίν Ντενέβ, από μια πόζα της ηθοποιού στα γυρίσματα της ταινίας «La Chamade» (Η Υποταγή, 1968) του Αλέν Καβαλιέ, στολίζει την επίσημη αφίσα της 76ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ Καννών.

Τα sixties, όμως, ήταν επίσης η δεκαετία της άνθησης του γαλλικού Νέου Κύματος και μια ηθοποιός που απέκτησε στενούς δεσμούς μαζί του ήταν η Αννα Καρίνα, η μούσα του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, με τον οποίο ουκ ολίγες φορές περπάτησε αγκαζέ την Κρουαζέτ.

Το 1966, φρέσκια μετά την επιτυχία της περιπέτειας «Ενα εκατομμύριο χρόνια π.Χ.», όπου έκανε τους άνδρες να τρίβουν τα μάτια τους με το… προϊστορικό της μπικίνι, η Αμερικανίδα Ράκελ Γουέλς θα έκανε για πρώτη φορά αισθητή την παρουσία της στη Γαλλική Ριβιέρα, ενώ στην ίδια δεκαετία μια άλλη Αμερικανίδα, η Τζέιν Φόντα, θα συνδεόταν επίσης στενά με τις Κάννες. Σύζυγος από το 1965 ως το 1973 του γάλλου σκηνοθέτη Ροζέ Βαντίμ, η Φόντα είχε παίξει σε αρκετές ευρωπαϊκές ταινίες, ανάμεσα στις οποίες και ο «Τυχοδιώκτης του Μόντε Κάρλο» (Les félins, 1964) δίπλα στον Αλέν Ντελόν, με τον οποίο έκανε και μια ιστορική φωτογράφιση στις Κάννες (με τον Εντουαρντ Κουίν πίσω από τον φακό) για την προώθηση της ταινίας. Η Φόντα, ένθερμη ακτιβίστρια, εξακολουθεί να επισκέπτεται το Φεστιβάλ για διάφορους λόγους, κυρίως φιλανθρωπικούς, και το 2018 έκανε πάταγο με τα workouts της πάνω στο κόκκινο χαλί.

Μετά την έκρηξη της σεξουαλικής επανάστασης, τα ήθη στη δεκαετία του 1970 άρχισαν να αλλάζουν και στις δύο επόμενες δεκαετίες το Φεστιβάλ των Καννών συνδέθηκε πολύ με την ωμή προβολή του γυμνού στην παραλία της Κρουαζέτ. Επίδοξες στάρλετ φωτογραφίζονταν γυμνόστηθες στην άμμο και μέσα στο νερό, αποσπώντας την προσοχή των περαστικών που έδειχναν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το δωρεάν topless show από ό,τι για τους σταρ και τις ταινίες τους.

Η αυθεντική, classy ομορφιά φάνηκε να χάνει την αξία της και αυτό θα διαρκούσε αρκετά χρόνια μέχρι που άρχισε να φθίνει με την είσοδο του νέου millennium. Χωρίς ωστόσο όλα αυτά να σημαίνουν ότι το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου δεν παρέμενε το ξεχωριστό σημείο προβολής και ανάδειξης της πραγματικής ομορφιάς προσώπων που ανεξαρτήτως εξέλιξης της καριέρας τους έλαμψαν στα 70s και τα 80s. Από τη Ζακλίν Μπισέ και την Ιζαμπέλ Ατζανί, μέχρι τη Ναστάζια Κίνσκι, τη Βαλερί Καπρίσκι και τη Σοφί Μαρσό.

Ντεπ, Στόουν και power couples

Στα 60 του σήμερα, ο Τζόνι Ντεπ δείχνει αρκετά ταλαιπωρημένος και βαρύς, όμως τη δεκαετία του 1990 όταν ήταν συχνός επισκέπτης των Καννών με ταινίες όπως «Ο νεκρός» (Dead Μan. 1995), «Ed Wood» (1994) και «Ο γενναίος» (The Βrave, 1997), ήταν ένα από τα πιο μαγνητικά πρόσωπα των διοργανώσεων, προκαλώντας πανζουρλισμό στα κορίτσια που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να αποσπάσουν ένα αυτόγραφό του.

1997: Ο αμερικανός ηθοποιός Τζόνι Ντέπ και η τότε σύντροφός του, Κέιτ Μος, στην πρεμιέρα της ταινίας του «Ο γενναίος».

Στις Κάννες των nineties έλαμψε επίσης για πρώτη φορά το πρόσωπο μιας γαλλίδας «νεράιδας», της Εμανουέλ Μπεάρ, που προκάλεσε αμέσως το ενδιαφέρον ως «Ωραία καβγατζού» (La belle noiseuse) στην ταινία του Ζακ Ριβέτ, όπως και η αγαλματένια ασιατική ομορφιά της Κινέζας Γκονγκ Λι, μούσας των ταινιών του Ζανγκ Γιμού.

To 1993 μία από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες της δεκαετίας, το «Βασικό ένστικτο» (Basic Ιnstinct) του Πολ Βερχόφεν, θα γινόταν παγκόσμιο φαινόμενο βγάζοντας από την αφάνεια τη σέξι Σάρον Στόουν η οποία, στα 35 της, έγινε το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο του φεστιβάλ και ένα νέο sex symbol.

Εναν χρόνο πριν, το 1992, η Νικόλ Κίντμαν και ο Τομ Κρουζ θα έριχναν την αυλαία της διοργάνωσης κάνοντας αισθητή την παρουσία τους στην τελετή λήξης στην αίθουσα Λιμιέρ, όπου προβλήθηκε σε παγκόσμια πρώτη ο «Μακρινός ορίζοντας» (Far and Αway), στην οποία συμπρωταγωνιστούσαν. Aλλο ένα τέλειο – την εποχή εκείνη – ζευγάρι που εν τέλει οδηγήθηκε σε ένα άδοξο τέλος. Μετά το 1992, η Κίντμαν θα απασχολούσε αρκετά τους παπαράτσι περπατώντας τα σκαλιά με το κόκκινο χαλί – «Ετοιμη για όλα» (1995), «Moulin Rouge!» (2001), «Dogville» (2003) -,
ενώ ο Κρουζ, αγέραστος παρά τα 60 του, πέρυσι θα προκαλούσε έκρηξη αδρεναλίνης αφού ακριβώς 30 χρόνια μετά τον «Μακρινό ορίζοντα» ήρθε και πάλι στην Κρουαζέτ για την πρεμιέρα του «Top Gun: Maverick».

2009: Ο Μπραντ Πιτ και η Αντζελίνα Τζολί φωτογραφημένοι πριν από την πρεμιέρα της ταινίας του Κουέντιν Ταραντίνο «Αδωξοι Μπάσταρδη».

Ενα από τα όμορφα ζευγάρια του Χόλιγουντ τα οποία στην πρώτη δεκαετία του 2000 δεν σταμάτησε να προκαλεί αίσθηση (αν και η συνέχεια αποδείχθηκε αρκετά δυσάρεστη) ήταν ο Μπραντ Πιτ και η Αντζελίνα Τζολί, που έχουν περάσει αρκετό διάστημα της ζωής τους στο φεστιβάλ της Κυανής Ακτής (και αργότερα στο πολυτελές οινοποιείο Château Miraval που είχαν αγοράσει το 2011), είτε μαζί είτε χώρια. Τόνοι μελανιού είχαν χυθεί και για το πώς η Τζολί και ο Πιτ δεν έκαναν βήμα χωρίς τα παιδιά τους, τα οποία διέμεναν μαζί τους στο πανάκριβο Hotel du Cap-Eden-Roc, λίγο έξω από τις Κάννες.

2013: Το ζευγάρι του φεστιβάλ εκείνη τη χρονιά ήταν γυναικείο, οι Αντέλ Εξαρχόπουλος και Λέα Σεϊντού, πρωταγωνίστριες της ταινίας «Η ζωή της Αντέλ» του Αμντελατίφ Κεσίς, που απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα.

Και, τέλος, για να κλείσουμε με τους καιρούς μας, ένα από τα πιο όμορφα πρόσωπα που έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια στο φεστιβάλ των Καννών είναι χωρίς αμφιβολία η ελληνικής καταγωγής Γαλλίδα Αντέλ Εξαρχόπουλος, που άναψε φωτιές στην Κρουαζέτ όταν το 2013 παρουσιάστηκε στην ταινία «Η ζωή της Αντέλ» (La vie d’Adèle) του Αμπντελατίφ Κεσίς, για την οποία μάλιστα τόσο ο σκηνοθέτης όσο και η ίδια, όπως και η συμπρωταγωνίστριά της Λεά Σεϊντού, βραβεύθηκαν με τον Χρυσό Φοίνικα.