Δεν έχουν τη μητροπολιτική αύρα της Νέας Υόρκης, δεν συγκεντρώνουν την αφρόκρεμα της showbiz όπως το Λος Αντζελες, δεν διαθέτουν τους εντυπωσιακούς ουρανοξύστες του Σικάγο. Ομως, κάθε μία από τις κωμοπόλεις που επισκεπτόμαστε σήμερα έχει τη δική της μοναδική γοητεία. Η γραφικότητα των ιστορικών κέντρων τους με τα κτίρια-μουσεία, τα φυσικά αξιοθέατα που τις περιβάλλουν, η ανθρώπινη και πιο χαλαρή καθημερινότητα των κατοίκων τους (σε σχέση με την αγχωτική καθημερινότητα των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων) κάνουν ενίοτε αυτές τις πόλεις να μοιάζουν πιο θελκτικές και ευχάριστες από τις πολυδιαφημισμένες μεγαλουπόλεις. Σε αυτό συντελούν και οι ακαταμάχητες εικόνες που όλοι έχουμε ζηλέψει παρακολουθώντας τες στην κινηματογράφο και που μας προσκαλούν να ταξιδέψουμε έως εκεί. Σκηνές ηρεμίας και γαλήνης με καταπράσινες γειτονιές που μυρίζουν λουλούδια και φρεσκοψημένες μηλόπιτες, με παιδιά που παίζουν στον κήπο και με τους μεγάλους να τα παρατηρούν καθισμένοι νωχελικά στον κουνιστό καναπέ της βεράντας, τυλιγμένοι με μια πλεχτή κουβέρτα και με μια κούπα αχνιστό καφέ στο χέρι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
