Στις 11 Αυγούστου 1864 με το παλαιό ημερολόγιο, 23 Αυγούστου με το νέο, ο Κυριάκος Βενιζέλος από τις Μουρνιές των Χανίων αγόρασε ένα παιδί. Προηγουμένως, η οικογένεια είχε χάσει όλα τα αγόρια της, εκτός από τον Αγαθοκλή, ο οποίος προσβλήθηκε από τύφο στα δύο του χρόνια και έμεινε σωματικά και διανοητικά ανάπηρος. Για να γλιτώσει από την κακή νεράιδα του σπιτιού το παιδί, το έθιμο ήταν να το αφήνουν έξω από το σπίτι και να περνά, δήθεν τυχαία, ο πατέρας και να το αγοράζει σαν ξένο. Πράγματι, ο πατέρας συμμορφώθηκε με το έθιμο, το αγόρι έζησε και βαπτίστηκε Ελευθέριος. Φιλομαθής και φιλόπονος, αλλά και ατίθασος και ισχυρογνώμων, στα σχολικά του χρόνια λίγο έλειψε να αποβληθεί από το Γυμνάσιο Σύρου όπου φοιτούσε, όταν κάποτε σε ένα διάλειμμα ανέβηκε στην έδρα που ήταν αφιερωμένη στον διαφωτιστή δάσκαλο του Γένους Νεόφυτο Βάμβα και απευθύνθηκε στους συμμαθητές του τρώγοντας κουλούρι.
Νέο πολιτικό τον συνάντησε το 1899 στην Κρήτη ο γνωστός γάλλος τότε εκδότης και δημοσιογράφος Ζορζ Κλεμανσό, ο οποίος δήλωνε πως γνώρισε στο ταξίδι του στην Ελλάδα έναν δικηγόρο: «Κάποιος κύριος Βενεζουέλος… Βενιζέλος; Ειλικρινώς δεν κατόρθωσα να συγκρατήσω το όνομά του, αλλ’ είμαι βέβαιος πως σε λίγα χρόνια όλη η Ευρώπη θα μιλάει γι’ αυτόν». Κλεμανσό και Βενιζέλος έμελλε να συνεργαστούν μελλοντικά, αμφότεροι ως πρωθυπουργοί των χωρών τους στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και λεπτομέρειες της πολιτικής τους σχέσης εμφανίζονται στη μεγάλη δίτομη βιογραφία του Νικόλαου Εμμ. Παπαδάκη (Παπαδή), γενικού διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», αλλά για όποιον επιθυμεί να κατανοήσει τον έλληνα ηγέτη σήμερα, στα 155 χρόνια από τη γέννησή του, η δύναμη του έργου κρύβεται σε πλήθος παρόμοιων μικρών λεπτομερειών που αφηγείται γλαφυρά για την ιδιωτική του ζωή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
