Αρκετά χρόνια πριν, σε ένα ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη, είχα επισκεφθεί τη μεγάλη μας γλύπτρια και ζωγράφο Χρύσα στο ατελιέ της. Θυμάμαι ότι ο χώρος εργασίας της διεθνούς φήμης ελληνίδας εικαστικού βρισκόταν downtown, στο πολύβουο Μανχάταν. Επρεπε λοιπόν να περάσω ανάμεσα από… χιλιάδες μουσικούς και συγκροτήματα (όλοι τους με περίτεχνα φτιαγμένα μαλλιά, πολύχρωμα ρούχα και αμέτρητα πετραδάκια από γυαλί να κρέμονται στον λαιμό τους), όπως επίσης και φασαριόζικους ταξιτζήδες για να φθάσω στο κτίριο που φιλοξενούσε τη Χρύσα. Η ζωγράφος και γλύπτρια, που έργα της υπάρχουν στα σημαντικότερα μουσεία και αίθουσες τέχνης στον πλανήτη, κυκλοφορούσε σε κάτι κατάλευκους, αχανείς χώρους που έμοιαζαν με… γήπεδα. Τα έργα της επιβλητικά, εντυπωσιακά, μοναδικά, «καθρεφτίζονταν» στα μεγάλα παράθυρα. Εκείνη φορούσε ένα από τα αγαπημένα της γκρίζα μακριά φορέματα. Η καλλιτέχνις που λάτρεψε μαζί με άλλους μεγάλους o super γκαλερίστας της εποχής Λίο Καστέλι, μάλλον χαμογελούσε σπάνια. Το πρόσεξα στη διάρκεια της συνέντευξής μας για μεγάλη πολιτική εφημερίδα. Η Χρύσα Βαρδέα, γνωστότερη διεθνώς ως Chryssa, είχε βλέμμα επίμονο, διερευνητικό. Σκέφθηκα τότε ότι μάλλον δεν είχε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους. Μεταξύ άλλων τη ρώτησα τη γνώμη της για διάσημους συναδέλφους της στον χώρο των εικαστικών τεχνών. Αναφέρθηκε σε δύο-τρεις, πότε με κολακευτικά λόγια, πότε με λιγότερο κολακευτικά, μου έκανε εντύπωση όμως η αντιπάθειά της για τον Τζάσπερ Τζονς. Χαρακτήρισε τα έργα του «σκουπίδια» αν και δούλευαν με τους ίδιους γκαλερίστες. Ο Σταύρος Μιχαλαριάς μού έλεγε όμως πάντα (σημαντικά έργα της βρίσκονταν σε δικούς του επαγγελματικούς χώρους) ότι η Χρύσα ήταν μια μεγάλη καλλιτέχνις με φοβερή, ιδιαίτερη προσωπικότητα. Εργα της που άφησαν εποχή τα «Untitled: Chinese Characters», «Measure Chinese», «Chinatown Grey» κ.ά. Αργότερα ένα έργο της με κόκκινα φώτα νέον είχε φιλοξενηθεί στην εκπομπή μου για την τηλεόραση του ΑΝΤ1. Αμέσως μετά τη Χρύσα είχα γνωρίσει τον εξαιρετικά σημαντικό εικαστικό μας Λουκά Σαμαρά, ο οποίος ζούσε επίσης μόνιμα στη Νέα Υόρκη. Τα έργα των μεγάλων ελλήνων καλλιτεχνών έβρισκαν πάντα περίοπτη θέση στα εμβληματικότερα μουσεία, γκαλερί, αλλά και στις συλλογές διάσημων συλλεκτών όπως οι Ντε Μενίλ, Ρότσιλντ, Γκετί, Πακάρ κ.ά. Ολα αυτά, οι συναντήσεις, οι συνεντεύξεις, οι επισκέψεις σε εκπληκτικές εικαστικές συλλογές, ήρθαν στο μυαλό μου με την ευκαιρία της δημοσίευσης στο σημερινό τεύχος του ΒHMAgazino του αφιερώματος στον Ζαν Πολ Γκετί. Ενας πάμπλουτος συλλέκτης, ο οποίος συνήθιζε να κρατάει λεπτομερή ημερολόγια των έργων του. Σε πολλά από αυτά τα έργα πρωταγωνιστούσε το κόκκινο, ένα χρώμα που λάτρευε ο Γκετί. Ακριβώς όπως η Μόνικα Μπελούτσι. Η ιταλίδα σταρ επιλέγει για την καθημερινότητά της συνήθως το μαύρο, στις επίσημες όμως εμφανίσεις της ή σε στιγμές απόλυτης ευτυχίας προτιμά το εκρηκτικό κόκκινο. Φιλοξενούμε τη Μόνικα στο εξώφυλλο του BHMAgazino με την ευκαιρία της πολυσυζητημένης παράστασης (στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού τον Σεπτέμβριο) με τίτλο «Μαρία Κάλλας: επιστολές και αναμνήσεις». Την πρωταγωνίστριά του φωτογράφισε ο σκηνοθέτης της παράστασης, Τομ Βολφ. Μια φωτογράφιση με τη μοναδική «ματιά» του δημιουργού και τη σταρ να έχει επιλέξει φόρεμα haute couture και κοσμήματα ιστορικού οίκου. Στις επόμενες σελίδες θα διαβάσετε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξή της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
