Τζoρντάν Νταν, Aνόκ Γιάι, Σλικ Γουντς, Γουίνι Χάρλοου. Πανέμορφες, με προσωπικότητα και μαύρες σε έναν χώρο που φόρεσε επιτέλους τα γυαλιά του και άρχισε να βλέπει ότι η ομορφιά δεν έχει μόνο μία απόχρωση. Το μαύρο δέρμα έχει αρχίσει να κατακτά τη θέση που του αναλογεί στον μέχρι πρότινος πάλλευκο κόσμο της μόδας, έστω και αν ακόμα και στις μέρες μας εμπίπτει στην κατηγορία του «diverse». Γιατί όσο έδαφος και αν κατέκτησε η βασίλισσα των μαύρων (και μη) μοντέλων Ναόμι Κάμπελ στην πλούσια καριέρα της, όπως το πρώτο εξώφυλλο στη βρετανική «Vogue» το 1987, έπειτα από είκοσι περίπου χρόνια απουσίας μαύρων μοντέλων κάτω από την προμετωπίδα της εν λόγω έκδοσης, το γεγονός παραμένει ότι ο λαμπερός κόσμος της μόδας που πρόσφατα έχει ανακαλύψει και αγκαλιάσει κάθε μορφής diversity χρειαζόταν την πίεση – για την ακρίβεια τον εκβιασμό – των λευκών φίλων της Ναόμι προκειμένου να της φερθούν ισότιμα με τα λοιπά λευκά μοντέλα. Οπως όταν η Κρίστι Τέρλινγκτον και η Λίντα Εβανγκελίστα είχαν προειδοποιήσει τους Dolce & Gabbana ότι «αν δεν την προσλάβετε δεν θα έχετε ούτε εμάς» ή όταν ο Ιβ Σεν Λοράν είχε απειλήσει να αποσύρει τις διαφημίσεις του από τη γαλλική έκδοση της βίβλου της μόδας εάν δεν έβαζαν το μαύρο μοντέλο στο εξώφυλλο. Ούτε πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρώτο black μοντέλο που βρέθηκε και στο εξώφυλλο του περιοδικού «Time» υπέγραψε συμβόλαιο με εταιρεία καλλυντικών προκειμένου να γίνει η πρέσβειρά της μόλις το 1999. Οταν δηλαδή είχε παρέλθει η χρυσή εποχή των supermodels και ο κόσμος είχε πλέον συνηθίσει, υποτίθεται, να βλέπει μια μαύρη γυναίκα να παρουσιάζεται ως πρότυπο ομορφιάς. Υποτίθεται.
Ως μαύρη γυναίκα η Ναόμι έπρεπε να προσπαθήσει πολύ περισσότερο για να πληρωθεί πολύ λιγότερο από τις λευκές συναδέλφους της. Δεν είναι να απορεί κανείς ότι από το 2013 έχει δημιουργήσει το Diversity Coalition μαζί με την έτερη γαζέλα Ιμάν και το πρώην μανεκέν και νυν ατζέντισσα Μπέθαν Χάρντισον, μια συμμαχία για τη διαφορετικότητα, την ανάγκη συμμετοχής γυναικών όλων των αποχρώσεων στον κόσμο της μόδας και την ίση μεταχείρισή τους. Και οι τρεις ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει αυτό και παρεμπιπτόντως μπορεί κανείς να τις παρακολουθήσει να το αναλύουν online στο site του Metropolitan Museum of Art στο πλαίσιο των συζητήσεων «The atelier with Alina Cho». Εστω και αν στην περίπτωση της Ναόμι αυτή η ζέση εμπεριέχει ή, για να είμαστε ακριβείς, εμπεριείχε και την αντίφασή της, όπως θα επεσήμαινε πρώτη απ’ όλες η Τάιρα Μπανκς. Γιατί υπήρξε μια εποχή που η Ναόμι ήθελε να είναι το μόνο μαύρο μοντέλο στον χώρο και η πρωτοεμφανιζόμενη κάποτε Μπανκς είχε γνωρίσει τη διαβόητη, σκοτεινή πλευρά της γυναίκας που είχε κάποτε απολυθεί από το πρακτορείο της εξαιτίας της αντιεπαγγελματικής και ανυπόφορης συμπεριφοράς της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
