Μυστηριώδεις σχηματισμοί μιας φύσης υπό εξερεύνηση, απολιθώματα ποπ αποχρώσεων και βιομορφικές σταγόνες, σουρεαλιστικά φλιτζάνια τσαγιού αλλά και συμβατικές φόρμες που φέρουν αποτυπωμένο επάνω τους τον μολυσμένο ορίζοντα του Λος Αντζελες. «Δεδομένου ότι πρόκειται για τον «Fabergé της funk», ο Κεν Πράις δεν έχει κανέναν να τον ανταγωνιστεί» έγραφε (σε πολύ ελεύθερη μετάφραση) ο κριτικός τέχνης Ρόμπερτ Χιουζ στο περιοδικό «Time» το 1992 για τη δουλειά του καλλιτέχνη που τη δεκαετία του ’50 απελευθέρωσε την κεραμική από τις χρηστικές της πιθανότητες και την ανήγαγε στη σφαίρα της αβανγκάρντ τέχνης, συνδυάζοντας τις πιο ευφάνταστες και ετερόκλητες επιρροές. Από τη μεξικανική λαϊκή τέχνη και τη γεωλογία ως τα ερωτικά αντικείμενα και τη ρύπανση του L.A. αλλά και την κουλτούρα του surf με την οποία γαλουχήθηκε o Kεν Πράις (1935-2012), υπήρξε ένας από τους αφανείς «ήρωες» μιας μικρής επανάστασης στην κεραμική που συντελέστηκε στην Καλιφόρνια των 50s με «αρχηγό» της τον ελληνικής καταγωγής Πίτερ Βούλκος (1924-2002), ο οποίος ηγήθηκε της μεταφοράς του αφηρημένου εξπρεσιονισμού στον πηλό. Εστω και αν, ή μάλλον ακριβώς επειδή, ο Πράις μεταβίβασε αυτή την παραφορά στις τρεις διαστάσεις µε έναν πολύ προσωπικό τρόπο.
«Pluto Bowl (Green Sky)» (1995).
Στις πέντε δεκαετίες που αρίθμησε η καριέρα του, ο Κεν Πράις ανέτρεψε τη λειτουργικότητα, το σχήμα και την όψη της κεραμικής μορφοποιώντας τον πηλό σε παράδοξα σχήματα, ορισμένες φορές βάφοντάς τον με πολλαπλά στρώματα λαμπερού ακρυλικού χρώματος και τρίβοντάς τα για να αποκαλύψει τα υποκείμενα στρώματα και εν τέλει «το εσωτερικό φως» των αντικειμένων. Και μολονότι δεν έγινε ποτέ διάσημος καλλιτέχνης όσο, ας πούμε, ο Βούλκος, η συλλογή Menil διοργάνωνε την πρώτη αναδρομική έκθεσή του το 1992, έργα του βρίσκονται στις συλλογές μεγάλων μουσείων όπως το MoMA της Νέας Υόρκης, το Los Angeles County Museum of Art, στο Art Institute of Chicago κ.ά., ενώ η γκαλερί Matthew Marks εκπροσωπεί το κληροδότημά του.
«Pink Piece on a Hill» (2010).
Ο Ανδρέας Μελάς είναι εκείνος που μας συστήνει τον αμερικανό καλλιτέχνη μέσα από την έκθεση «Κen Price: Γλυπτική και Σχέδιο» στην γκαλερί Melas Martinos στο Μοναστηράκι (Πανδρόσου 50), έως τις 23 Σεπτεμβρίου – την πρώτη που διοργανώνεται στην Ελλάδα. «Είναι πολύ σημαντικός καλλιτέχνης για την Ιστορία της Τέχνης όσον αφορά την κεραμική όχι μόνο στην Αμερική αλλά και διεθνώς, καθώς άλλαξε τα πάντα σε αυτή την τέχνη μαζί με τον Πίτερ Βούλκος. Είναι παραγνωρισμένος σε σχέση με συναδέλφους του, όπως ο Εντ Ρουσέ για παράδειγμα, και αυτό για εμένα είναι ένα κίνητρο, από την άποψη ότι υπάρχουν πολλά πράγματα να ανακαλύψεις για το έργο του και τον ίδιο. Πολλοί νέοι καλλιτέχνες τον έχουν ως σημείο αναφοράς και έχει έρθει στο προσκήνιο και μέσα από το δικό τους ενδιαφέρον» θα πει στο BHΜΑgazino ο Μελάς.
Το κεραμικό γλυπτό «Darla» (2009).
Στην έκθεση, που είναι χωρισμένη σε δύο μέρη, θα παρουσιαστούν περί τα 25 έργα του Πράις. Από τη μία, στον πρώτο όροφο, παρουσιάζονται έργα – κεραμικά μπολ, πιάτα, βάζα – από τη σειρά Pluto Ware (1993-1996), τα οποία φιλοτέχνησε όταν επέστρεψε στη γενέτειρά του, τη μητρόπολη του Λος Αντζελες, έπειτα από την παραμονή του στη φύση του Τάος στο Νέο Μεξικό. Εξ ου και απεικονίζουν μολυσμένα τοπία – διυλιστήρια πετρελαίου ή ορίζοντες με αιθαλομίχλη, άλλωστε το όνομα της σειράς είναι εμπνευσμένο από τον άρχοντα του Κάτω Κόσμου, αλλά παραπέμπει και στο ραδιενεργό μέταλλο του πλουτωνίου. Εργα πολύ μικρής κλίμακας, γλυπτά και σχέδια (μελάνι και γκουάς σε χαρτί), καθώς ο Πράις ξεκίνησε ως σκιτσογράφος και τα δισδιάστατα πονήματά του είναι μνημειώδεις εκδοχές των μικρών σε κλίμακα γλυπτών του. Στον δεύτερο όροφο της γκαλερί παρουσιάζονται «βιομορφικά» γλυπτά και σχέδια που φιλοτέχνησε μετά το 2000, τη «Χρυσή του Περίοδο» σύμφωνα με τον ίδιο, με σημείο αναφοράς τη φύση και τους σχηματισμούς της, τα βότσαλα, τα ρυάκια, εξ ου και έχουν ακανόνιστη, αφηρημένη μορφή, «είναι φόρμες σχεδόν εξωγήινες», όπως θα πει ο Μελάς, ενώ είναι και μεγαλύτερης κλίμακας. Στον κεντρικό χώρο δεσπόζει το «YOGI» (2011), ένα από τα τελευταία και μεγαλύτερα έργα του Πράις, σε διάλογο με το σχέδιο-μελέτη του.
«Large Study» (2008).
Γεννημένος στο Λος Αντζελες το 1935, ο Πράις ανέφερε συχνά ως επιρροή του τον καλλιτέχνη Τζόζεφ Κορνέλ, ενώ είχε ως καθηγητή και μέντορά του τον Πίτερ Βούλκος, τον οποίο συνάντησε στο Otis Art Institute το 1957. Οπως θα πει ο Μελάς: «Ο Βούλκος, ο οποίος ήταν ο πρώτος που πήρε την κεραμική και την έκανε τέχνη, υπήρξε, ας πούμε, ο Τζάκσον Πόλοκ αυτής της τέχνης. Στην αρχή τα έργα του Πράις έμοιαζαν να είναι βγαλμένα από το δικό του λεξιλόγιο, όμως κάποια στιγμή ένιωσε την ανάγκη να ξεφύγει από αυτή την επιρροή, στράφηκε σε μια πιο οικεία κλίμακα, ενώ η δουλειά του έγινε πιο εσωτερική. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που δεν αναγνωρίστηκε τόσο ή που ήταν κάπως στο «περιθώριο». Ο Πράις κατάφερε να διαμορφώσει ένα προσωπικό ιδίωμα, ορμώμενος από την τρυφερότητα, την οικειότητα με την οποία αντιμετώπιζε το μέσο της κεραμικής, μολονότι ήταν περιστοιχισμένος από μια κουλτούρα machismo, υπεραρρενωπότητας. Μόνο προς το τέλος της ζωής του δημιούργησε πιο μεγάλα έργα, τα οποία ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας στην πρακτική του».
