«Η Ανδρος μπορεί να ‘ναι εδώ ριζωμένη στο Αιγαίο και να ‘χει κι αυτή μερικά από τα πιο όμορφα ακρογιάλια, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι εδώ», κατά τον ανδριώτη συγγραφέα Ανδρέα Καραντώνη: «Ταξιδεύει, δεκάδες χρόνια τώρα, σ’ όλες τις θάλασσες του κόσμου, σ’ όλα τα μακρινά πέλαγα, σ’ όλους τους ωκεανούς. Ταξιδεύει με τα μεγάλα της φορτηγά και τα υπερωκεάνιά της τα σύγχρονα, και μαζί της ταξιδεύει κι όλος αυτός ο κόσμος που μένει στο νησί. Οχι μονάχα τούτοι οι απόμαχοι ναυτικοί, που παίζουν τάβλι νοσταλγώντας τα παλιά τους καράβια, μα και κάθε κάτοικος εδώ, κι εκείνοι των μακρινών χωριών των χαμένων στις πρασινάδες. Γιατί από κάθε σπίτι λείπουν ένας και δυο και τρεις, και ταξιδεύουν πληρώματα με τα μεγάλα μας φορτηγά! Ενας ολόκληρος στόλος εμπορικός, καύχημα του νησιού και του τόπου, είναι αντριώτικος. Γι’ αυτό δεν έχουμε εδώ λιμάνι! Γιατί τα λιμάνια μας είναι σ’ όλα τα μέρη του κόσμου – κι είναι τα πιο μεγάλα και τα πιο ξακουστά λιμάνια».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
