O ζωγράφος που αγαπούσε τα σκυλιά

Υπήρξε διάσημος σε μια κοινωνία που είχε σε μεγάλη υπόληψη τα τετράποδα κατοικίδια αλλά και τους ζωγράφους που ήξεραν πώς να τους χαρίζουν την αιωνιότητα με τους χρωστήρες τους. Ο θάνατός του, μάλιστα, προκάλεσε εθνικό πένθος στην Αγγλία, με τις σημαίες να πνέουν μεσίστιες και τον κόσμο να θρηνεί καθώς εκείνος οδηγείτο στην τελευταία του κατοικία, στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου.

Ηταν τόση η δημοφιλία του καλλιτέχνη σερ Εντουιν Χένρι Λάντσιρ (1802-1873), του πιο σημαντικού ζωγράφου σκύλων της βικτωριανής εποχής, ώστε το όνομά του να φτάσει να γίνει το βαπτιστικό μιας ράτσας σκύλων, των «εξαδέλφων» των μαύρων Νιουφάουντλαντ. Τα Λάντσιρ είναι σήμερα οι μεγάλοι, δυνατοί σκύλοι που προστατεύουν την οικογένεια και σε αντίθεση με τους μονόχρωμους συγγενείς τους έχουν πάντα ασπρόμαυρο τρίχωμα. Ο Εντουιν Χένρι Λάντσιρ τα ζωγράφισε με ιδιαίτερη επιμέλεια, όπως έκανε επίσης και με άλλα πλάσματα του ζωικού βασιλείου, όπως τα άλογα και τα ελάφια. Η άνεσή του με το μέσο της τέχνης του ήταν εξάλλου παροιμιώδης, καθώς μπορούσε να ζωγραφίζει ταυτόχρονα και με τα δύο χέρια – με το ένα το κεφάλι του σκύλου και με το άλλο την ουρά του, για παράδειγμα. Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης που είχε ξεκινήσει ως παιδί-θαύμα, έτοιμος να κατακτήσει την κοινωνία της εποχής του, συνέδεσε μεν το έργο του με τα πορτρέτα των ζώων, ήξερε όμως πολύ καλά πώς να ζωγραφίζει και ανθρώπους. Η ίδια η βασίλισσα Βικτώρια του είχε αναθέσει να φιλοτεχνήσει πίνακες όχι μόνο με τα κατοικίδια της Αυλής αλλά και έναν με πρωταγωνίστρια την ίδια, για να το δωρίσει στον σύζυγό της, πρίγκιπα Αλβέρτο, όπως επίσης και πορτρέτα των παιδιών της, συνήθως με τη συνοδεία ενός σκύλου.