Στην αρχή νόµισα ότι συνέβαινε παράλληλα και κάποιου άλλου είδους συγκέντρωση. Τέτοια ουρά Δευτέρα βράδυ στο ΚΠΙΣΝ για τον Hauschka; Και όµως, η αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ήταν φίσκα, πράγµα που αποδεικνύει πως υπάρχει κοινό στην Αθήνα που φροντίζει να µένει ενήµερο για τις εκδηλώσεις που αξίζουν τον χρόνο και την προσοχή του – ειδικά όταν η είσοδος είναι ελεύθερη. Και τι κοινό! Οι θεατές ήταν απόλυτα προσηλωµένοι στη µουσική του Φόλκερ Μπέρτελµαν (διότι αυτό είναι το πραγµατικό του όνοµα) και δεν ακούστηκε ούτε κιχ, ούτε ένα τόσο δα βηχαλάκι, µέχρι να ολοκληρώσει ο γερµανός πιανίστας και συνθέτης τον βασικό κορµό του προγράµµατός του.
Ο συμπαθέστατος, ομιλητικότατος καλλιτέχνης ισχυρίστηκε προτού ξεκινήσει να παίζει πως είχε άγχος διότι επρόκειτο για την πρώτη του εμφάνιση το 2019, όμως αυτό δεν φάνηκε καθόλου. Και το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι παρουσίασε κατ’ ουσίαν μόνος του στο πιάνο μια ολοκληρωμένη παράσταση με εναλλαγές ρυθμού, αποσπασματικές μελωδίες και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικούς φωτισμούς. Δεν μιλάμε όμως για κάποια τυχαία περίπτωση. Ο μετρ του προετοιμασμένου πιάνου – ενός πιάνου του οποίου ο ήχος μεταβάλλεται και οδηγείται σε τυχαίες κατευθύνσεις τοποθετώντας διάφορα αντικείμενα επάνω στις χορδές του – έχει συνεργαστεί με μέλη των Calexico ή των mum, έχει φτάσει μέχρι τα Οσκαρ χάρη στο σάουντρακ της ταινίας «Lion» (το οποίο συνυπογράφει με τον Ντάστιν Ο’ Χάλοραν) με πρωταγωνίστρια τη Νικόλ Κίντμαν και θεωρείται κάτι ανάμεσα σε Ερίκ Σατί και Τζον Κέιτζ. Πρόσφατα συνέθεσε τη μουσική για την τηλεοπτική παραγωγή «Patrick Melrose» με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και το κινηματογραφικό φιλμ «Μετά την καταιγίδα». Κάποια κομμάτια που έπαιξε στην Αθήνα προέρχονταν από το επερχόμενο άλμπουμ του με τίτλο «A Different Forest», που είναι εμπνευσμένο από τη σχέση του με τη φύση και αναμένεται να κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα.
Η μυσταγωγική ατμόσφαιρα της συναυλίας του διακόπηκε όταν προς το τέλος της εμφάνισής του άρχισε να αφαιρεί από το εσωτερικό του πιάνου τα διάφορα πράγματα που είχε χρησιμοποιήσει – έμοιαζαν να μην έχουν τελειωμό και στην αίθουσα απλώθηκε ένα αυθόρμητο γέλιο. Φινάλε έκανε με το βασικό θέμα του «Lion» και στο τέλος της βραδιάς έμεινε στο φουαγέ για να υπογράψει αφίσες και να συνομιλήσει με τους θαυμαστές του, ανυπόκριτος και ευδιάθετος. Την ίδια νύχτα και την επόμενη μέρα πολλοί από τους παρισταμένους χρησιμοποίησαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να γράψουν πόσο φανταστικός ήταν, πόσο τους συντάραξε με τη μουσική του. Ηταν πράγματι υπέροχος, οφείλουμε ωστόσο να συνυπολογίζουμε σε κάθε τέτοια εξόρμηση και τις επιδράσεις του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Την ώρα που φτάνεις, τα παιδιά κάνουν ακόμη φιγούρες στο παγοδρόμιο και τα πράσινα τραπεζάκια δίπλα στο κανάλι είναι γεμάτα κόσμο, φεύγοντας βλέπεις να στήνονται στους εξωτερικούς χώρους γλυπτά του Ζογγολόπουλου. What’s not to like? που λένε και οι Αγγλοσάξονες.
