Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν άνδρες; Και τι είδους άνδρες υπάρχουν πλέον; Κι αν τους πατούσε το τρένο, όπως έλεγε το μεγάλο σουξέ πριν από χρόνια, πώς θα ήταν ο κόσμος για τις γυναίκες χωρίς αυτούς; Ποιους θα κατηγορούσαν (και ίσως με το δίκιο τους…) για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας; Οι ερωτήσεις είναι προβοκατόρικες. Τις κάνω σε όσες φίλες μου ισχυρίζονται ότι τους λείπουν τα «παλιά αρσενικά», εκείνα που δεν καταλάβαιναν τίποτα, έκαναν του κεφαλιού τους και μπορούσαν να ταρακουνήσουν και το κορίτσι κάνοντας σκηνή δημοσίως, αν το έκριναν απαραίτητο. Και τις κάνω και σε όσες – από την άλλη – τσιρίζουν αν ένας άνδρας τολμήσει να πει κάτι που από τις ίδιες θεωρείται σεξιστικό και επομένως κατακριτέο.
Οι απαντήσεις συνήθως ποικίλλουν: οι γυναίκες στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορούν να σου περιγράψουν έναν άνδρα που έχουν στο μυαλό τους και που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Συνήθως είναι ο μπαμπάς τους – στην πιο εξιδανικευμένη μορφή του. Το ενδιαφέρον στην ιστορία είναι ότι σαν τον πατέρα τους θα ήθελαν να είναι και κάποιοι άνδρες σήμερα – στενοχωριούνται μάλιστα γιατί η εποχή τούς έχει στερήσει το δικαίωμα να είναι ίδιοι με τον μπαμπά (που στο μυαλό τους το θεωρούσαν δικαίωμα).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
