O Πικάσο, ο αδιαφιλονίκητος υπερκαλλιτέχνης του 20ού αιώνα, ήταν κάποτε νέος και πειραματιζόταν με τα χρώματα. Η ιδιοφυΐα του ήταν έκδηλη από νωρίς, απ’ όταν δηλαδή δημιουργούσε τα έργα της μπλε ή γαλάζιας περιόδου (1901-1904) ή της ροζ ή ρόδινης (1904-1906), όπως μαρτυρά και η έκθεση «The Young Picasso – Blue and Rose Periods» που φιλοξενείται στο Fondation Beyeler της Βασιλείας. Ηταν ακριβώς αυτή η διαολεμένη οξύνοια και η σχεδόν μεταφυσική διορατικότητα που τον έκαναν να εμπιστευθεί δίχως όρους τον άνθρωπο πίσω από τη δημιουργία αυτού του υπέρκομψου μουσείου. Κάτι ήξερε ο ισπανός μετρ. Ο Ερνστ Μπεγελέρ (1921-2010), ένας εκ των θεμελιωτών της γνωστής ανά τον κόσμο φουάρ Art Basel, κατέστησε την πόλη ένα διεθνές κέντρο τέχνης και φρόντισε να της αφήσει ως κληρονομιά το πιο όμορφο μουσείο της Ελβετίας.
Το Fondation Beyeler έγινε πραγματικότητα το 1997, αλλά η ιστορία του ξεκινάει από τα μέσα του 20ού αιώνα. Ηδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’40 ο Ερνστ Μπεγελέρ είχε αρχίσει να δουλεύει στο παλαιοβιβλιοπωλείο «La Librairie du Château» του Οσκαρ Σλος, το οποίο ειδικευόταν στις σπάνιες εκδόσεις και στα χαρακτικά έργα τέχνης. Ο γερμανός ιδιοκτήτης και μέντορας, υπό μία έννοια, του νεαρού Μπεγελέρ είχε περάσει τα σύνορα της χώρας του και είχε εγκατασταθεί στην Ελβετία όταν οι Ναζί τού είχαν δημεύσει την περιουσία. Οταν τελικά πέθανε το 1945, ο Ερνστ Μπεγελέρ ανέλαβε εξ ολοκλήρου τη χρεωμένη εταιρεία και με την οικονομική συνδρομή της συζύγου του, Χίλντι, έδωσε έναν νέο αέρα στο μικρό παλαιοβιβλιοπωλείο. Μόνο που αντί για παλαιές, σπάνιες εκδόσεις έστρεψε την κατεύθυνση της μικρής επιχείρησης προς τα χαρακτικά έργα και τις ιαπωνικές ξυλογραφίες, στις οποίες ήταν αφιερωμένη και η πρώτη έκθεση στον χώρο του βιβλιοπωλείου το 1947. Ηταν η αρχή για τη μεταμόρφωσή του σε γκαλερί, στην οποία τα επόμενα χρόνια θα παρουσιάζονταν περισσότερες από 250 εκθέσεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
