Οι μεταφορές των θεατρικών έργων του Tενεσί Γουίλιαμς σε σινεμά και τηλεόραση είναι πάρα πολλές, ξεπερνούν τις 110. Αν και το «Λεωφορείον ο Πόθος» (1951) του Ελία Καζάν είναι η πιο γνωστή μεταφορά έργου του Τενεσί Γουίλιαμς στη μεγάλη οθόνη, δεν είναι η πρώτη. Eναν χρόνο νωρίτερα, το 1950, ένας σκηνοθέτης λιγότερο γνωστός από τον Καζάν, ο Ιρβινγκ Ράπερ, ήταν ο πρώτος που έδωσε κινηματογραφική σάρκα και οστά σε έργο του Γουίλιαμς, στον «Γυάλινο κόσμο». Ο Κερκ Ντάγκλας, σε μια ιδιαίτερη κινηματογραφική στιγμή του, είναι ο gentleman caller που αναστατώνει τη ζωή της οικογένειας Γουίνγκφιλντ, με την Γκέρτρουντ Λόρενς στον ρόλο της καταπιεστικής μητέρας Αμάντα (τον ίδιο ρόλο θα έπαιζε η Κάθριν Χέπμπορν στη δεκαετία του 1970 στην ομώνυμη τηλεταινία).
Ο «Γυάλινος κόσμος» ήταν η πρώτη μεταφορά, αλλά το «Λεωφορείον ο Πόθος», ήδη τεράστια επιτυχία του Μπρόντγουεϊ, είχε τελικά το μομέντουμ και εκτός από το ότι καθιέρωσε τον Καζάν ως κινηματογραφικό σκηνοθέτη, μετέτρεψε τον Μάρλον Μπράντο (ως Στάνλεϊ Κοβάλσκι) σε ηθοποιό τεράστιου κύρους. Το «Λεωφορείον ο Πόθος» είχε επίσης πετύχει και οσκαρικό θρίαμβο (τέσσερα βραβεία, εκ των οποίων τα τρία για τους ηθοποιούς Βίβιαν Λι, Καρλ Μάλντεν και Κιμ Χάντερ). Εκτός από τις θαυμάσιες ερμηνείες όλων των ηθοποιών, κάτι που επίσης θυμάσαι από το «Λεωφορείον ο Πόθος» είναι εκείνη η αποπνικτική ζέστη που κατέκλυζε τη Νέα Ορλεάνη: στη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας ο Μπράντο παίζει φορώντας ένα άσπρο φανελάκι. Σχεδόν διακρίνεις τον ιδρώτα στο καλογυμνασμένο σώμα του…
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
