Το καλοκαίρι του 2012 η ευρωζώνη κλυδωνιζόταν. Η κρίση χρέους που έπληττε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία απειλούσε να συμπαρασύρει την υπόλοιπη Ιβηρική και την Ιταλία (θυμάστε τις αλήστου μνήμης PIGS;). Παγκοσμίου φήμης οικονομολόγοι χρησμοδοτούσαν ότι η Ελλάδα θα αποχωρούσε από το ευρώ και οι οικονομικοί συντάκτες των κορυφαίων εντύπων Ευρώπης και Αμερικής αποδύονταν σε διαγωνισμό προβλέψεων για τον χρόνο της κατακρήμνισης του κοινού νομίσματος. Μιλώντας το μεσημέρι της 25ης Ιουλίου με τον βραβευμένο με Νομπέλ Οικονομίας καθηγητή του Πανεπιστημίου Κολούμπια Ρόμπερτ Μαντέλ, ο οποίος βρισκόταν στην Αθήνα στο πλαίσιο μιας ομιλίας αναφορικά με τις συνθήκες της ύφεσης, ξεκίνησα τη συζήτησή μας με μία ερώτηση για το αν η Ισπανία γινόταν πλέον το επίκεντρο της αναταραχής. Ο Μαντέλ σχολίασε συνοπτικά, ωστόσο έσπευσε να τονίσει ότι η προσοχή μας έπρεπε να εστιαστεί αλλού: «Το γεγονός της ημέρας είναι η δήλωση του Μάριο Ντράγκι, του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ότι δεν πρόκειται να αφήσει το ευρώ να καταρρεύσει». Το περίφημο «whatever it takes», το οποίο αποδείχθηκε εκ των υστέρων η καμπή της κρίσης, αποτέλεσε έκτοτε σήμα κατατεθέν της προσωπικότητας και της πολιτικής του Ντράγκι, όπως και τα ουσιαστικά διαπιστευτήρια για τον διορισμό του στην πρωθυπουργία της Ιταλίας στις 13 Φεβρουαρίου ως επικεφαλής κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
