Παρατηρούσα τις φωτογραφίες που ανέβαζαν και κατά την περίοδο των εορτών διάφοροι ερωτευµένοι µε τα κατοικίδιά τους διαδικτυακοί «φίλοι»: Σκυλάκια ντυµένα αγιοβασιλιάτικα, γάτες µε λαµέ τουαλέτες και µε καπελάκια µε φτερά, ένα γουρούνι καθισµένο στον καναπέ του σαλονιού µε δύο λούτρινα αφτιά ταράνδου κολληµένα στο κεφαλάκι του. Ακόµα και ένα γαϊδουράκι τυλιγµένο µε εορταστικά φωτάκια που αναβόσβηναν είδα. Γέλασα µε το θέαµα – µπορείς να µη γελάσεις; Σκέφτηκα όµως και πως αν τα ζώα είχαν φωνή ανθρώπινη, µπορεί να διαµαρτύρονταν για τον εµπαιγµό τους. Για την περιφορά τους ως ατραξιόν σε ένα διαδικτυακό τσίρκο που ξεκινάει να είναι χαρούµενο και καταλήγει θλιβερό µέσα στην υπερβολή του. Κακά τα ψέµατα, το έχουµε χάσει το µέτρο, όχι τώρα, από καιρό. Στολίζουµε και φωτογραφίζουµε σκυλιά και γατιά µε παπουτσάκια, µε φιογκάκια, µε φουστανάκια και κοστουµάκια, ορισµένοι τους βάφουν ακόµα και τα νύχια – το µανικιούρ στα pets είναι, διάβασα, η νέα τάση. Ολα αυτά τα είδα και στο TikTok, την πλατφόρµα που σου παρέχει όλη την τρέλα που κυκλοφορεί ανά την υφήλιο. Γουρούνια, γαλοπούλες, κατσίκες αλλά και φίδια και λεοπαρδάλεις και λιοντάρια (στις πολύ ακραίες περιπτώσεις), όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου παρελαύνουν από την οθόνη του tablet µου, όχι απαθανατισµένα στο φυσικό περιβάλλον τους, αλλά ξαπλωµένα σε καναπέδες, ανεβασµένα σε τραπεζαρίες όπου µοιράζονται µε το αφεντικό τους το ίδιο φαγητό µέσα από το ίδιο πιάτο, ξαπλωµένα µαζί του κάτω από το ίδιο πάπλωµα ή κάνοντας µπάνιο στην ίδια µπανιέρα. Προσπερνώ το «τα ζώα έχουν µικρόβια» µε το οποίο µεγάλωσε η γενιά µου (αλήθεια, δεν έχουν;), δεν εξετάζω την άνευ όρων και ορίων συνύπαρξή τους µε τον άνθρωπο από την πλευρά της υγιεινής. Γνωρίζω (το έχω κάνει κι εγώ) πόσο εύκολο είναι το σκυλάκι, που κανονικά θα έπρεπε να κοιµάται στο σπιτάκι του, να το ανεβάσεις το επόµενο πεντάλεπτο στον καναπέ και την επόµενη ηµέρα στο κρεβάτι σου. Δεν θα έπρεπε, για λόγους που όλοι τους γνωρίζουµε. Ούτε να ντύνουµε τις γατούλες µας σαν την Κατερίνα Στικούδη στον τελικό του «Just the 2 of Us» και τα σκυλάκια µας σαν τον Σάκη Ρουβά στο πολυσυζητηµένο σόου του Λυκαβηττού θα έπρεπε. Επειδή έχουν και τα ζώα αξιοπρέπεια. Επειδή (πρέπει να) έχουν και η αγάπη και η φροντίδα τα όριά τους. Τα όρια που ξεχνάµε όταν συµπεριφερόµαστε στη γάτα µας σαν να είναι η συµβία µας και στον σκύλο µας σαν να είναι το παιδί µας. Χρησιµοποιώντας τα ως υποκατάστατα εκείνων που µας λείπουν, ως δεκανίκια στις ατελείς ζωές µας, ως τρόπαια. Ψάχνοντας στο Internet, βρήκα και διαφήµιση για vegan σκυλοτροφές. Με όλη τη γεύση του κρέατος, αλλά χωρίς κρέας, για πολύ «προχώ» σκυλιά! Τα πήραµε από τη φύση, τα κλείσαµε στα διαµερίσµατα, τα ευνουχίσαµε, τους φορέσαµε στον λαιµό µπαντάνες, τα τυλίξαµε σε παλτουδάκια µε λαχούρια, τώρα θα αλλάξουµε και τις διατροφικές συνήθειές τους. Το τερµατίσαµε!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
