Ο Ζακ Σιράκ πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 86 ετών. Υπήρξε δήμαρχος του Παρισιού για 18 ολόκληρα χρόνια, έγινε δύο φορές πρωθυπουργός και διετέλεσε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας για 12 χρόνια. Εζησε θριάμβους, ήλθε αντιμέτωπος με φοβερές ήττες. Δεν είναι απολύτως σίγουρο σε ποια από τις δύο αυτές κατηγορίες θα μπορούσε να καταταχθεί το Mουσείο της Αποβάθρας Μπρανλί (Musée du Quai Branly – Jacques Chirac) στο Παρίσι που φέρει το όνομά του.
Οπως και άλλοι πρόεδροι της Γαλλίας, στο πρόσφατο παρελθόν τουλάχιστον, έτσι και εκείνος θέλησε να έχει ένα μουσείο συνδεδεμένο με το όνομά του και στεγασμένο σε κτίριο σχεδιασμένο από έναν αρχιτέκτονα περιωπής, κοινώς κάποιον «starchitect». Ο Ζορζ Πομπιντού ανέθεσε την κατασκευή του Μπομπούρ (με την υπογραφή των Ρίτσαρντ Ρότζερς και Ρέντσο Πιάνο), ενώ ο Φρανσουά Μιτεράν ανέθεσε την Πυραμίδα του Λούβρου στον ιάπωνα γκουρού της αρχιτεκτονικής Ι.Μ. Πέι, μεταξύ άλλων τοποσήμων της Πόλης του Φωτός, όπως η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας που φέρει το όνομά του. Ο Ζακ Σιράκ αγαπούσε την τέχνη από πολιτισμούς της Αφρικής, της Ασίας, της Αμερικής και της Ωκεανίας, οπότε επέλεξε τον Ζαν Νουβέλ, γνωστό για το Ινστιτούτο Αραβικού Κόσμου στο Παρίσι (παρεμπιπτόντως, και αυτό ο Μιτεράν το είχε αναθέσει), για να στήσει ένα μουσείο στην Αποβάθρα Μπρανλί, μία ανάσα από τον Πύργο του Αϊφελ. Ηταν μια φιλοδοξία που χρειάστηκε 11 χρόνια για να υλοποιηθεί αλλά και 295 εκατ. δολάρια, ένα όραμα η πατρότητα του οποίου δεν ανήκε ωστόσο στον Σιράκ αλλά στον εθνολόγο, συλλέκτη τέχνης και σύμβουλό του όσο ήταν δήμαρχος του Παρισιού, Ζακ Κερσάς. Εκείνος είχε υπογράψει ένα μανιφέστο στην εφημερίδα «Libération» για την ανάγκη να εκτεθούν όλα τα αριστουργήματα του κόσμου μια και «έχουν γεννηθεί για να έχουν τα ίδια δικαιώματα και να είναι ελεύθερα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
