Τη μακρινή δεκαετία του ’60 το Λος Αντζελες είχε διατρανώσει από καιρό τη θέση του ως το σπίτι της πιο κραταιάς βιομηχανίας θεάματος, του κινηματογράφου. Ωστόσο ήταν μια πόλη χωρίς ένα σημαντικό κτίριο για να στεγάσει όπερα, μπαλέτο ή θέατρο και βεβαίως ούτε συζήτηση να γίνεται για κάποιο σημαντικό μουσείο. Κι όμως, είχε μια ιδιαίτερα ενεργητική εικαστική σκηνή, με μέλη της καλλιτέχνες όπως ο Τζον Μπαλντεσάρι, ο Εντ Ρούσα ή ο Ρόμπερτ Εργουιν. Η μόνη προοπτική όμως για μια καριέρα στον χώρο τους μπορούσε να εξασφαλιστεί αποκλειστικά από την έκθεση των έργων τους στη Νέα Υόρκη. Αυτή ήταν η εποχή που ένας όχι ιδιαίτερα ψηλός, αδύνατος και πολύ αποφασισμένος άνδρας έφθανε με τις αποσκευές του στην Πόλη των Αγγέλων. Στόχος του δεν ήταν απλώς να πετύχει, να γίνει άλλος ένας κάτοικός της που κατάφερε να ζήσει το αμερικανικό όνειρο, αλλά και να γράψει το όνομά του στην Ιστορία της με χρυσά γράμματα. Το όνομά του ήταν Ιλάι Μπρόουντ.
Γνώριζε μόνο από λογιστική και μαζική κατασκευή κτιρίων, όμως σύντομα θα μάθαινε πολύ περισσότερα. Oπως για παράδειγμα να μη σοκάρεται (όπως τα μέλη της κομητείας της πόλης) όταν βλέπει έργα όπως το «Back Seat Dodge 38» του Εντουαρντ Κίνχολτζ – μια γλυπτική εγκατάσταση στην οποία ένα ζευγάρι επιδιδόταν σε ερωτικές περιπτύξεις στο πίσω μέρος ενός αυτοκινήτου. Γιατί αν θες να συναγωνιστείς την όχι τόσο φωτεινή αλλά αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα των τεχνών, πλην του κινηματογράφου, Νέα Υόρκη, πρέπει να προσπαθήσεις να ακολουθήσεις τα πεπραγμένα της. Για αυτόν τον λόγο εξάλλου δημιουργήθηκε το LACMA (Los Angeles County Museum of Art) το 1965 και παρουσιάστηκε το έργο του Κίνχολτζ την επόμενη χρονιά, ως απάντηση στο επιβλητικό και πολύτιμο Μητροπολιτικό Μουσείο της Πέμπτης Λεωφόρου. Κάπως έτσι θα ιδρυόταν αργότερα το MOCA (The Museum of Contemporary Art) το 1979, ή το Walt Disney Concert Hall το 2003. Μόνο που αυτή τη φορά ο Μπρόουντ θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία τους και θα έφτιαχνε τελικά και το δικό του μουσείο για να στεγάσει τη δική του συλλογή, τη σημαντικότερη σύγχρονης τέχνης στον κόσμο με τα δύο χιλιάδες έργα της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
