Ζωγράφιζαν σε τρένα, έβαζαν την υπογραφή τους σε τοίχους, έγραφαν στίχους για να επενδύσουν γυμνά beat και να συνθέσουν τα μελωδικά παραληρήματά τους. Ηταν μια ιδιαίτερα δημιουργική γενιά η οποία δεν γνώρισε ποτέ την αναγνώριση που της άξιζε, τουλάχιστον αν κρίνει κανείς από την επίδραση που είχε το έργο τους στους σημερινούς καλλιτέχνες και μουσικούς τής πανταχού παρούσας πλέον χιπ-χοπ. Ηταν, βλέπετε, μαύροι ή λατίνοι και το mainstream της εποχής δεν ενδιαφερόταν για την καλλιτεχνική έκφραση που προερχόταν από τις μειονότητες. Εκτός και αν υπήρχε κάποιο «φαινόμενο» ανάμεσά τους, εξάλλου λίγος εξωτισμός δεν έβλαψε ποτέ καμία καλλιτεχνική σκηνή που θέλει να θεωρείται «ψαγμένη». Αυτό το φαινόμενο ήταν ο Ζαν-Μισέλ Μπασκιά (1960-1988), ο εμβληματικός εκπρόσωπος αυτής της γενιάς και αυτού του πολύχρωμου μείγματος ανθρώπων με σαρωτική δημιουργική ενέργεια ο οποίος στη σύντομη ζωή του κατάφερε να κατακτήσει και το κατεστημένο της τέχνης.
Ερχεται λοιπόν η έκθεση «Writing the Future: Basquiat and the Hip-Hop Generation» στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης MFA (καλώς εχόντων των πραγμάτων, μετά την αναβολή της άνοιξης εξαιτίας της πανδημίας, θα ανοίξει επιτέλους για το κοινό από σήµερα Κυριακή) και αποπειράται να στήσει ένα διαφορετικό αφήγημα το οποίο εστιάζει μεν στη δουλειά του φοβερού παιδιού του νεοεξπρεσιονισμού, αλλά για πρώτη φορά την περιστοιχίζει με εκείνη των συγχρόνων του και των συνοδοιπόρων του, το συνονθύλευμα των οποίων χάραξε νέους δρόμους στην τέχνη, στο ντιζάιν, στη μουσική και συνέβαλε στη δημοφιλία της χιπ-χοπ διεθνώς – τότε ήταν η εποχή που γεννιούνταν όροι όπως νεοεξπρεσιονισμός, wildstyle lettering, freestyle sampling, DJing και MCing.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
