Ο Κεχίντε Γουάιλι στο Λονδίνο

Το όνομά του έχει συνδεθεί με εκείνο το περίφημο πορτρέτο του Μπαράκ Ομπάμα, στο οποίο ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών κάθεται σε μια χαλαρή στάση αναμονής, γεμάτος αυτοπεποίθηση και σιγουριά, με ανοιχτό γιακά, χωρίς γραβάτα και με φόντο έναν κατάσπαρτο τοίχο. Καμία σχέση δηλαδή με τα κλασικά πορτρέτα μεγάλων προσωπικοτήτων και δη προέδρων, όπου η αναμενόμενη απεικόνιση περιλαμβάνει μια αυστηρή, αν όχι άκαμπτη, στάση σώματος και τις ως επί το πλείστον σκοτεινές αποχρώσεις της χρωματικής παλέτας. Για τον εικαστικό Κεχίντε Γουάιλι, όμως, η απρόσμενη προσωπογραφία του Ομπάμα, που κοσμεί την Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν των ΗΠΑ στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον από το 2018, δεν ήταν η εξαίρεση στη δουλειά του, μια διαφορετική προσέγγιση στο συγκεκριμένο ζωγραφικό είδος για να τραβήξει τα βλέμματα επάνω του και να ξεχωρίσει. Ούτως ή άλλως, την προσοχή την είχε ήδη εξασφαλισμένη, καθώς είναι ο πρώτος μαύρος καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε επίσημο πορτρέτο προέδρου των ΗΠΑ.
Ο 44χρονος ζωγράφος έμεινε πιστός στο προσωπικό του εικαστικό ιδίωμα, το οποίο περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο προσωπογραφίες ανθρώπων της φυλής του. Από τον πιο εξωφρενικά διάσημο, όπως ας πούμε ο Μάικλ Τζάκσον, στην πολύ γνωστή ράπερ Μαχόγκανι Τζόουνς ή τους άσημους και ταπεινούς κατοίκους σε περισσότερο ή λιγότερο υποβαθμισμένους δρόμους πόλεων της Αμερικής, της Αγγλίας αλλά και της Βραζιλίας ή της Σενεγάλης. Στους πίνακές του, καθένας και καθεμία τους βρίσκονται μπροστά σε ολόχρωμα και φορτωμένα διακοσμητικά φόντα σε στάσεις παραδοσιακά προορισμένες στη δυτική εικονογραφία για (λευκούς) αγίους και υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους. Πρόκειται για μια προφανή παραπομπή στην παράδοση των μεγάλων ζωγράφων της ιστορίας της τέχνης. Ως σύγχρονος διάδοχός τους, ο Γουάιλι προσπαθεί να καλύψει το κενό και την περιθωριοποιημένη παρουσία της μαύρης μορφής στην ιστορία της δυτικής τέχνης, εγείροντας έτσι ερωτήματα σχετικά με τις σχέσεις εξουσίας, υποταγής, προκατάληψης και προνομιακής διαχείρισης, ποιότητες που διέπουν τις σχέσεις λευκών – μαύρων ακόμα και σήμερα. Ολες οι συμβάσεις που εμπεριέχει αυτή η παράδοση στο οπτικό λεξιλόγιό της αλλά και στους συμβολισμούς της, που παραπέμπουν σε κύρος, προνομιούχα θέση, εξουσία και πλούτο, αποσυντονίζονται όταν τη θέση ενός λευκού ηγεμόνα παίρνει, για παράδειγμα, ένας ανώνυμος μαύρος άνδρας ή μια μαύρη γυναίκα με την καθημερινή τους αμφίεση.