Η νεαρή Θέκλη Καμπάνη διαθέτει μόνο λίγες ώρες κάθε εβδομάδα, κυρίως την Πέμπτη μετά το σχολείο, για να αφιερωθεί σε μία από τις αγαπημένες της δραστηριότητες, τη ζωγραφική. Τότε είναι που στο αρκετά απαιτητικό πρόγραμμά της υπάρχει κάποιο μεγαλύτερο κενό, το οποίο μπορεί να εκμεταλλευτεί όπως εκείνη θέλει. Παίρνει λοιπόν τα πινέλα της, τον καμβά και τη φαντασία της και δημιουργεί. Αυτό κάνει από έξι ετών άλλωστε, όταν άρχισε να αντιλαμβάνεται το έμφυτο ταλέντο της και θέλησε να το συνδυάσει και με γνώσεις, με τη σωστή τεχνική. Ετσι ζήτησε από τους γονείς της να ξεκινήσει μαθήματα ζωγραφικής.
Εκτοτε έχουν περάσει δέκα χρόνια και, ενώ η μαθήτρια της Α΄ Λυκείου πλέον ασχολείται και με πολλά άλλα πράγματα, όπως είναι η κολύμβηση, το τένις και το μπαλέτο, φτάνοντας μάλιστα και σε υψηλά, ανταγωνιστικά επίπεδα, αποκτώντας διπλώματα και συμμετέχοντας σε πανελλήνιους αγώνες, τη ζωγραφική δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Αντιθέτως, συνεχίζει να την εξελίσσει και να μαθαίνει ακόμη περισσότερα όπως μας λέει: «Μου αρέσει να μαθαίνω για όλες τις τεχνικές στη ζωγραφική και γι’ αυτό άλλωστε ξεκίνησα τα μαθήματα. Στη διάρκεια της έκθεσης, για παράδειγμα, που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες, έμαθα δύο καινούργιες τεχνικές. Η μία έχει να κάνει με τη χρήση χλωρίνης πάνω σε μαύρο χαρτόνι. Ζωγραφίζεις κανονικά με πινέλο βουτηγμένο στη χλωρίνη, μόνο που το κάνεις στα τυφλά, αφού το αποτέλεσμα φαίνεται αφού στεγνώσει. Τότε το χαρτόνι αλλάζει χρώμα, γίνεται πορτοκαλί. Πάνω από αυτό έβαζα νερομπογιά. Επίσης, έφτιαξα πίνακες και με πάστα γκέσο. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο υλικό, το οποίο όταν στεγνώνει παίρνει τρισδιάστατη μορφή».
©Νίκος Κόκκας
Η έκθεση στην οποία αναφέρεται είναι το τελευταίο της επίτευγμα. Είναι η πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο «Micro-Medworld Exhibition» στην Κηφισιά και συγκεκριμένα στο Μουσείο Γ. Δροσίνη. Αφορμή για την πραγματοποίησή της στάθηκε μια πολύ ιδιαίτερη εργασία που ανατέθηκε σε όλους τους συμμαθητές της στο Κολλέγιο Ψυχικού, η οποία ονομαζόταν «MYP Personal Project». Οπως μας εξηγεί η ίδια η Θέκλη: «Ολοι αναλάβαμε να κάνουμε ένα πρότζεκτ και στο τέλος θα έπρεπε από αυτό να έχουμε ένα συγκεκριμένο προϊόν. Ολοι επιλέξαμε κάτι που μας ενδιέφερε πολύ, με το οποίο ασχολούμαστε στον ελεύθερο χρόνο μας, και από αυτό έπρεπε να παραχθεί κάτι. Δεν ήταν απαραίτητο να έχει να κάνει με την τέχνη. Κάποιοι δημιούργησαν ιστοσελίδες που ασχολούνταν με τη διατροφή ή την ψυχολογία, το fitness. Αλλοι έφτιαξαν ρομπότ, έχτισαν σπίτια σε μακέτες. Ο,τι τους ενδιέφερε. Εγώ επέλεξα να συνδυάσω την Ιατρική με τη ζωγραφική. Το θέμα όλων των έργων ήταν η βιοϊατρική, με ανθρώπινα κύτταρα και όργανα. Στην αρχή ήθελα να κάνω έργα με τις ασθένειες που απεικονίζονται στο πρόσωπο του ανθρώπου, αλλά επειδή είχα αποφασίσει να διαθέσω τα έσοδα από τους πίνακες στο Σωματείο «ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο», θεώρησα ότι δεν θα ήταν αρκετά ευχάριστα. Ετσι, μαζί με την Ιατρική, συνδύασα και την επιχειρηματικότητα».
Μερικά από τα συνολικά 27 έργα της συλλογής η Θέκλη τα δουλεύει αρκετό καιρό, όπως το αγαπημένο της, με τίτλο «The surreal story of being a human», το οποίο το ξεκίνησε έναν χρόνο πριν και ενώ φοιτούσε στη Γ΄ Γυμνασίου. Ενας πίνακας φωτεινός, με έντονα, χαρούμενα χρώματα, για τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν επίσης στυλό και μολύβι. Σε αυτόν απεικονίζεται επάνω δεξιά η COVID-19 και στο υπόλοιπο έργο ο εγκέφαλος, η σπονδυλική στήλη και ανθρώπινα όργανα, σαν να αιωρούνται. Αλλωστε η νεαρή Θέκλη έχει αποφασίσει ότι θέλει να σπουδάσει Ιατρική, και μάλιστα στις ΗΠΑ, και την εμπνέει ό,τι έχει να κάνει με τον ανθρώπινο οργανισμό, τις ασθένειες, τον χώρο της υγείας.
Ομως δεν είναι η πρώτη φορά που έχει διαπρέψει όσον αφορά τη ζωγραφική, ένα ταλέντο που μάλλον είναι κληρονομικό, αφού η προγιαγιά της ζωγράφιζε, ενώ η εξαδέλφη της έχει σπουδάσει Τέχνη και Οικονομία και εργάζεται πάνω στο αντικείμενο. Στο παρελθόν έχει ξεχωρίσει με τη συμμετοχή της σε πανελλήνιους παιδικούς διαγωνισμούς του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, και μάλιστα κέρδισε διακρίσεις τρεις συνεχόμενες χρονιές. «Κάθε χρόνο ανυπομονούσα να μάθω το θέμα του διαγωνισμού» μας λέει γελώντας.
©Νίκος Κόκκας
Η Γιαγιόι Κουσάμα και η «Γκερνίκα»
Αν ρωτήσεις τη Θέκλη Καμπάνη ποιος είναι εκείνος ο καλλιτέχνης που περισσότερο θαυμάζει, θα σου απαντήσει χωρίς καν να το σκεφτεί, η Γιαγιόι Κουσάμα. Μια προτίμηση που ισχύει από την ηλικία των 11 – τουλάχιστον -, όταν είχε επισκεφθεί μαζί με την οικογένειά της το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Στοκχόλμη. Εκείνη την περίοδο στο μουσείο παρουσιαζόταν μια αναδρομική έκθεση της γιαπωνέζας εικαστικού που ενθουσίασε τη μικρή και ειδικά οι περίφημοι καθρέφτες της. Τότε ζήτησε από τη μητέρα της να την πάει στην Ιαπωνία, στο νησί Ναοσίμα – κάτι που της έχει υποσχεθεί -, όπου ανάμεσα σε έργα τέχνης διάσημων καλλιτεχνών, στην άκρη μιας αποβάθρας, δεσπόζει και μία από τις εμβληματικές εγκαταστάσεις της Κουσάμα, μια ευμεγέθης κίτρινη κολοκύθα με μαύρα πουά – στο σπίτι της Θέκλης υπάρχει σε μορφή διακοσμητικών μαξιλαριών. Οπως μας λέει: «Διάβασα λίγο για το έργο της και μου άρεσε το σκεπτικό πίσω από αυτό. Μου αρέσουν όμως πολύ και άλλοι, πιο κλασικοί καλλιτέχνες, όπως ο Πικάσο και ο Ματίς. Καλλιτεχνικά προτιμώ ό,τι έχει κίνηση και χρώματα. Πολλές φορές μάλιστα ζωγραφίζω διάσημα έργα καλλιτεχνών, όπως πίνακες του Ματίς που έχουν την κίνηση του χορού. Το πρώτο σπουδαίο έργο που αντέγραψα ήταν η «Γκερνίκα» του Πικάσο.
Οσο για τα μελλοντικά της σχέδια, η Θέκλη Καμπάνη δηλώνει ότι δεν πρόκειται να αφήσει καμία της δραστηριότητα, αλλά θα προσπαθήσει να τις συνεχίσει όλες σε όσο πιο υψηλό επίπεδο μπορεί. Στόχος της είναι ακόμη να κάνει σε περίπου δύο χρόνια και άλλη έκθεση, τα έσοδα της οποίας επίσης θα διαθέσει για τους σκοπούς του Σωματείου «ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο». Μόνο που αυτή τη φορά ίσως τελικά να τολμήσει να καταπιαστεί με το project με τις ανθρώπινες ασθένειες που είχε σκεφτεί ή/και να το συνδυάσει με το τωρινό της θέμα. Θέλει επίσης να βρεθεί στη Βοστώνη για τις σπουδές της, όχι μόνο επειδή σε αυτή την πόλη βρίσκονται μερικά από τα κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα του κόσμου, αλλά και επειδή είναι ένα μέρος όπου κυριαρχεί το πράσινο, ενώ τον χειμώνα το τοπίο είναι συχνά χιονισμένο. Εμείς της ευχόμαστε να καταφέρει να πραγματοποιήσει όλα της τα σχέδια και να βρεθούμε σύντομα σε μια νέα της έκθεση.
