Η Κυανή Ακτή, Côte d’Azur γαλλιστί, σαγηνευτικά μπλε και αριστοκρατική όσο υποδηλώνει το όνομά της, αγαπήθηκε παράφορα από τους μεγάλους δημιουργούς του 19ου και του 20ού αιώνα όπως ο Ματίς, ο Σαγκάλ ή ο Κοκτό. Γι’ αυτό και σήμερα, εκτός από τη φίνα αύρα κοσμοπολιτισμού που εξακολουθεί να αναδίδει, είναι σε θέση να προσφέρει στους επισκέπτες της την ευκαιρία να αναψηλαφήσουν το αποτύπωμα αυτών των σπουδαίων καλλιτεχνών μέσα από μια σειρά μονοθεματικών μουσείων. Ηχηρό όσο και παραγνωρισμένο παράδειγμα είναι το Εθνικό Μουσείο Φερνάν Λεζέ (Le Μusée Νational Fernand Léger) κοντά στο Μπιότ, ένα μεσαιωνικό χωριό ανάμεσα στις Κάννες και στη Βιλνέβ-Λουμπέ, όπου άνθησε η κεραμική τέχνη από τον 16ο έως και τον 18ο αιώνα. Αυτή η καλλιτεχνική παράδοση – μαζί βεβαίως με το ζεστό φως, το ήπιο κλίμα και την απαραίτητη εσάνς ελευθεριάζουσας ατμόσφαιρας – ήταν άλλωστε η αιτία που ο γάλλος καλλιτέχνης ένιωθε μια έντονη έλξη για τη Γαλλική Ριβιέρα, την οποία μοιραζόταν με πλείστες κορυφαίες προσωπικότητες όπως ο Πάμπλο Πικάσο, ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, η Εντίτ Πιαφ, ο Μαν Ρέι ή ο Ζαν Κοκτό. Οπως και οι υπόλοιποι, έτσι και ο Φερνάν Λεζέ (1881-1955) υπήρξε μπροστά από την εποχή του και άνοιξε καινούργιους δρόμους για τη σύγχρονη τέχνη επηρεάζοντας μείζονες καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, όπως για παράδειγμα ο Πιτ Μοντριάν ή ο Καζιμίρ Μάλεβιτς.
Ο Λεζέ ήταν ο βασικός εκπρόσωπος του «Tubism», μιας κυβιστικής προσέγγισης στη ζωγραφική με δομικά της στοιχεία τις κυλινδρικές φόρμες που παραπέμπουν σε σωλήνες και με μετεξέλιξή της τον «βιομηχανικό μοντερνισμό». Πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό ζωγράφο του μοντερνισμού ο οποίος ήρθε με ηχηρό τρόπο στο προσκήνιο όταν το αφηρημένο έργο του «Contraste des Formes» (1913) έφτασε να πουληθεί 70 εκατ. δολάρια σε δημοπρασία του οίκου Christie’s στη Νέα Υόρκη το 2017, ποσό ρεκόρ για πίνακα του ιδίου. Πέρα όμως από την οποιαδήποτε οικονομική αποτίμηση του έργου του – και με ό,τι αυτή συνεπάγεται για την καλλιτεχνική του αξία – ο ζωγράφος, γλύπτης και κεραμίστας είχε και το αδιαμφισβήτητο διαπιστευτήριο του καλού δασκάλου απέναντι σε εκπαιδευόμενους μαθητές που θήτευσαν στο στούντιό του. Εστω και αν η επαφή του με γνωστούς δημιουργούς όπως η Λουίζ Μπουρζουά, η βραζιλιάνα εικαστικός Λίγκια Κλαρκ και ο Σερζ Γκενσμπούρ δεν απέφερε τα μέγιστα στην καριέρα τους (συγκεκριμένα σε εκείνη του Γκενσμπούρ, δεδομένου ότι διαπίστωσε πως μάλλον έπρεπε να επιλέξει τη μουσική αντί για τις καλές τέχνες).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
