«Αν δεν είχα αγαπήσει τον κοινό τους αγώνα με όλη μου την καρδιά, αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να τους ακολουθήσω, και ούτε, πιστεύω, κανένας άλλος που είναι ακόμα ικανός να νιώσει την ανάγκη για ελευθερία και ανθρωπιά. Το να βλέπω αυτούς τους φτωχούς Ελληνες, πολλοί χωρίς παπούτσια, όλοι χωρίς καθόλου ή με το χειρότερο ψωμί, ενωμένοι να ανεβαίνουν λόφους και να κατεβαίνουν κοιλάδες, για να επιτεθούν στον τυραννικό εισβολέα, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα τους – τίποτα ποτέ δε μου έχει κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον, ποτέ δεν είχα νιώσει ειλικρινέστερα συναισθήματα για τη δική μου οικογένεια, από αυτά που έχω νιώσει και νιώθω για τους φτωχούς Ελληνες…». Αυτά έγραφε τον Αύγουστο του 1822 στο ημερολόγιό του ο Τζορτζ Τζάρβις, ο αμερικανός φιλέλληνας που άφησε την πατρίδα του προκειμένου να πολεμήσει στο πλευρό των ξεσηκωμένων Ελλήνων. Και δεν ήταν ο μόνος. Γενναίοι συμπατριώτες του, παθιασμένοι με τα ιδανικά της ελευθερίας, της ισότητας, της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας, για τα οποία και οι ίδιοι πολύ πρόσφατα είχαν πολεμήσει (εναντίον των Βρετανών 1775-1783), ακολούθησαν το παράδειγμά του. Οι Τζόναθαν Πέκαμ Μίλερ, Σάμιουελ Γκρίντλεϊ Χάου, Τζέιμς Γουίλιαμς, Τζορτζ Γουίλσον, Ιστγουικ Εβανς, Τζον Αλεν και Γουίλιαμ Τάουνσεντ Ουάσιγκτον είναι μερικοί, οι πιο γνωστοί, από αυτούς, οι οποίοι όχι μόνο πολέμησαν σε ηρωικές μάχες αλλά μετέφεραν και τις εμπειρίες τους – είτε προφορικά είτε με καταγραφές – σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, παρακινώντας τον να βοηθήσει και να υποστηρίξει τον ελληνικό λαό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
