Ο Τζούλιαν Μπαρνς βρίσκεται αποκλεισμένος στο Λονδίνο. Δεν είναι βέβαια ο μόνος, ούτε στην πόλη του ούτε σε όλον τον κόσμο, που έχει καθηλωθεί εξαιτίας της πανδημίας, όμως η αίσθηση είναι για εκείνον πρωτόγνωρη, γιατί η ζωή του ήταν πάντα αλληλένδετη με τις αποδράσεις σε άλλες χώρες εκτός Μεγάλης Βρετανίας. «Στην αρχή του έτους είχα προγραμματίσει περίπου έξι ταξίδια για δουλειά και έπρεπε να ακυρωθούν όλα. Εκανα λίγες ημέρες διακοπές στα δυτικά της Αγγλίας τον Αύγουστο, όμως αυτή θα είναι η πρώτη χρονιά από τότε που ήμουν 12 ετών που δεν ταξιδεύω εκτός Αγγλίας κάπου στην ηπειρωτική Ευρώπη. Μου λείπει τρομερά. Ο τερματικός σταθμός του Eurostar απέχει μόλις δέκα λεπτά από το σπίτι μου και ήταν πάντα συναρπαστικό να κατεβαίνω στον σταθμό St Pancras και να καταλήγω στο Παρίσι μερικές ώρες αργότερα» θα πει στο BHΜΑgazino μέσα από μια γραπτή, περιεκτική επικοινωνία. Καθώς λοιπόν ένας από τους σημαντικότερους βρετανούς συγγραφείς μάς στέλνει τους χαιρετισμούς του από την Αγγλία με αφορμή την κυκλοφορία στα ελληνικά του τελευταίου του βιβλίου με τίτλο «Ανδρας με κόκκινο μανδύα» (εκδόσεις Μεταίχμιο), μας προσφέρει την ευκαιρία για ένα πνευματικό ταξίδι στο αγαπημένο του Παρίσι – αν και όχι το σημερινό, αλλά εκείνο της πολυτάραχης Μπελ Επόκ. Της περιόδου δηλαδή της ευρωπαϊκής Ιστορίας από το 1870-71 έως την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914. «Η Μπελ Επόκ: locus classicus της ειρήνης και της απόλαυσης, λάμψη με κάτι παραπάνω από μια πινελιά παρακμής, ύστατη άνθηση των τεχνών και ύστατη άνθηση μιας βολεμένης υψηλής κοινωνίας προτού, με κάποια καθυστέρηση, αυτή η γλυκιά φαντασίωση δυναμιτιστεί από τον μεταλλικό, διόλου αφελή 20ό αιώνα, που έσκισε και κατέβασε εκείνες τις κομψές, πνευματώδεις αφίσες του Τουλούζ-Λοτρέκ από τους ρεπιασμένους τοίχους και τις δυσώδεις vespasiennes, τα γαλλικά δημόσια αποχωρητήρια» γράφει χαρακτηριστικά ο Μπαρνς στο βιβλίο του.
Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του βιογραφικού βιβλίου στάθηκε ένας πίνακας με τον ίδιο τίτλο, ο οποίος ωστόσο είναι επισήμως γνωστός ως «Ο δρ Πότσι στην κατοικία του» (1881). Πρόκειται για ένα έργο του Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ (1856-1925), το οποίο ο Μπαρνς πρωτοαντίκρισε σε μια έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων του Λονδίνου το 2015 αφιερωμένη σε προσωπογραφίες καλλιτεχνών και φίλων του αμερικανού ζωγράφου. Ο συγκεκριμένος πίνακας απεικονίζει τον δρα Σαμιέλ Ζαν Πότσι (1846-1918), έναν διακεκριμένο ιατρό, ο οποίος μάλιστα στα 54 του χρόνια έγινε ο πρώτος καθηγητής γυναικολογίας στη Γαλλία και εφάρμοζε διαχρονικά προηγμένες χειρουργικές πρακτικές που έσωσαν αμέτρητες ζωές. Ας πούμε ενδεικτικά ότι προώθησε μεταξύ άλλων και την αντισηψία προκαλώντας την οργή συναδέλφων του, όπως ενός αμερικανού γυναικολόγου ο οποίος δήλωνε σχετικά με τη συγκεκριμένη μέθοδο του Πότσι: «Οι γιατροί είναι κύριοι και τα χέρια κυρίων είναι καθαρά!».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
