Ολο το έργο της Ντένης Θεοχαράκη εδράζεται στο βίωμα. Μέσα από τα ταξίδια της ανά τον κόσμο φωτογραφίζει διαρκώς τοπία και ανθρώπους που τραβούν την προσοχή της. Το μεγάλο υλικό που συλλέγει επιστρέφει μαζί της στην Ελλάδα και γίνεται κομμάτι του δικού της κόσμου, ενός κόσμου όπου η τέχνη αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι. Για παράδειγμα, όση ώρα μιλούσαμε στον χώρο του γραφείου της, στο δωμάτιο έμπαιναν θραυσματικές εικόνες από χώρες της Ασίας, ως επί το πλείστον, μέσα από το screen saver του υπολογιστή της. Ενα μέρος αυτών των εικόνων βρίσκει τον δρόμο του και για τους πίνακές της, μεγάλα τελάρα στα οποία η φωτογραφία είναι μόνο η αφορμή για να δημιουργηθεί ένα αυτόνομο έργο τέχνης. Στη νέα ατομική έκθεσή της στην Evripides Art Gallery παρουσιάζει έργα και από τις δύο κατηγορίες, τόσο φωτογραφίες της όσο και μια σειρά από πίνακες των ταξιδιών της. Τοπία και πορτρέτα ή και έναν συνδυασμό των δύο, αναμνήσεις από τις παγωμένες εικόνες της μηχανής στις οποίες δίνει σάρκα και χρώμα ενσταλάζοντάς τους μια νέα ζωή γεμάτη αυτονομία. «Στα ταξίδια μου μού αρέσει να ακολουθώ μη τουριστικές διαδρομές, ώστε να γνωρίζω τους ανθρώπους κάθε τόπου στην καθημερινότητά τους. Ενα από τα όμορφα κομμάτια αυτής της διαδικασίας είναι να κερδίσω την εμπιστοσύνη των ανθρώπων αυτών. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα όταν με αφήνουν να μπαίνω στα σπίτια τους και έτσι μπορώ να τους καταλάβω καλύτερα και να διεισδύσω στην ψυχή τους, έστω και για λίγο» θα πει. Η ίδια ξεχωρίζει ωστόσο το πορτρέτο μιας γυναίκας από την Ελλάδα. «Βρέθηκα στο Παρανέστι για έναν αγώνα τρεξίματος βουνού. Εκεί συνάντησα κάποια γυναίκα με την οποία αρχίσαμε να μιλάμε. Εκείνη μου είπε ότι ήταν το τελευταίο θύμα του «δράκου της Δράμας», ο οποίος στραγγάλιζε γυναίκες. Εκείνη κατάφερε να επιζήσει. Δεν θα μπορούσα να μην τη ζωγραφίσω, γιατί σήμαινε πολλά για τη νίκη τής ζωής πάνω στον θάνατο».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
