«Το μονοπάτι ανάμεσα στους βράχους ήταν γεμάτο πεσμένες πέτρες, οι οποίες γλιστρούσαν, καθώς ήταν μουσκεμένες από την άφθονη πρωινή δροσιά. Η λόχμη ήταν σχεδόν αδιαπέραστη και τα κλαδιά, που κρέμονταν από τα δέντρα, μου έσκιζαν το πρόσωπο. Για πρώτη φορά αναγκάστηκα να ξεπεζέψω και να κρατήσω το χαλινάρι του αλόγου». Με γλαφυρό τρόπο ο ελληνιστής αρχαιολόγος Γιόχαν Πάουλ Ερνστ Γκέρεβους περιγράφει στο «Ταξίδι στην Ελλάδα – Μία περιήγηση το 1837» (εκδ. Κλειδάριθμος) την κοπιαστική ανάβαση στα βουνά της Πελοποννήσου ως τη στιγμή που θα εμφανιζόταν μπροστά του «εκείνος ο ποθητός τόπος». Σήμερα για να φτάσεις στον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα, γιατί αυτός είναι ο ποθητός τόπος που συγκλονισμένος αντίκρισε ο περιηγητής, δεν χρειάζεται βεβαίως να πεζοπορήσεις σε βουνά και λαγκάδια, και πάλι όμως ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος – ειδικά αν επισκεφθείς την περιοχή χειμώνα. Στη μέση του πουθενά, στα όρια της Αρκαδίας, της Τριφυλίας και της Μεσσηνίας, στη δυτική πλαγιά του Κωτιλίου όρους, βρίσκεται η περιοχή των Βασσών. Εκεί, σε ένα τοπίο γυμνό, γεμάτο βράχια, δεσπόζει ο ναός που θεωρείται ένα από τα επιβλητικότερα μνημεία της αρχαίας Ελλάδας. Εκεί περιηγούμαστε νοερά κι εμείς σήμερα για να μάθουμε περισσότερα την αρχαία αρκαδική πόλη Φιγαλεία και τις άλλες αρχαιότητες της περιοχής, καθώς και την Ανδρίτσαινα, την κωμόπολη με την πλούσια ιστορία και τα ιδιαίτερα αξιοθέατα.
Η Ανδρίτσαινα και το ’21
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
