«Μία από αυτές τις μέρες θα έχω πολλά να πω» γράφτηκε ότι ο Ροκ Χάντσον είχε κάποτε υποσχεθεί σε έναν φίλο του. Η μέρα αυτή δεν ήρθε, και όταν στις 2 Οκτωβρίου 1985 ο αμερικανός ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή στα 59 του χρόνια από επιπλοκές του Συνδρόμου Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας (AIDS) στο σπίτι του στο Μπέβερλι Κρεστ, βορείως του Μπέβερλι Χιλς, θραύσματα της ιστορίας του, όπως μόνον ο ίδιος θα μπορούσε να τα αφηγηθεί, έσβησαν μαζί του. Oμως ήταν πια ξεκάθαρο. Ο ρόλος που υποδύθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου του ήταν πολύ πιο δραματικός και γεμάτος θλίψη από οποιονδήποτε από εκείνους που ως επαγγελματίας είχε αναλάβει να ενσαρκώσει σε πάνω από 70 κινηματογραφικές ταινίες και πολλές τηλεοπτικές παραγωγές.
Για 37 χρόνια ο Ροκ Χάντσον ζούσε διπλή ζωή: δημόσια ήταν ένα ρομαντικό αστέρι του σινεμά, λατρευτό από εκατομμύρια γυναίκες, θαυμαστό από εκατομμύρια άνδρες. Ιδιωτικά ήταν ένας πικραμένος γκέι άνδρας ο οποίος απεχθανόταν τα ψέματα και τις απογοητεύσεις που του είχαν επιβληθεί. Ωστόσο, σε μία από αυτές τις ανατροπές της ζωής, μία που κάθε σεναριογράφος θα είχε απορρίψει ως πολύ απίθανη για να τη σκεφτεί κανείς, ο Ροκ Χάντσον τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του έγινε ίσως ο πιο διάσημος γκέι άνδρας στον κόσμο: ήταν ο πρώτος άνθρωπος του οποίου η μοιραία ασθένεια, έστω καθυστερημένα, έστρεψε πάνω του τόσο πολύ την προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Κατά τραγική ειρωνεία, ο θάνατος του Χάντσον από AIDS ήταν τελικά και το κομβικό γεγονός που έδωσε πρόσωπο στην ασθένεια και πυροδότησε τον δημόσιο διάλογο. Αν, για παράδειγμα, είχε αφήσει την τελευταία του πνοή έχοντας υποστεί καρδιακή προσβολή, ο θάνατός του πιθανότατα θα είχε περάσει στα ψιλά. Επειδή όμως, έως τότε, ήταν το πιο διάσημο θύμα του AIDS, ο θάνατός του έγινε ένα πάρα πολύ σημαντικό, αν όχι κοσμοϊστορικό γεγονός.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
