Δεν κομίζει κανείς φυσικά γλαύκα εις Αθήνας αν ισχυριστεί ότι στην εποχή μας οι νέοι σταρ του κινηματογράφου δεν έχουν το εκτόπισμα και τη μαγνητική γοητεία που είχαν οι παλαιότεροι. Εξ ου και πρόσωπα που έγιναν διάσημα πριν από δεκαετίες, όπως ο Τομ Κρουζ και ο Μπραντ Πιτ, παραμένουν επίκαιρα και εξαιρετικά αγαπητά, λαμπερά και αειθαλή, παρά το πέρασμα του χρόνου.
Ο Κρουζ, ωστόσο, παρότι θεωρείται φοβερά επιτυχημένος, εξακολουθεί να προκαλεί μια κάποια αμηχανία με την εμμονή του στην αποστειρωμένη τελειότητα, με την τόσο προσεκτικά μελετημένη δημόσια εικόνα του.
Ο Πιτ μοιάζει να βρίσκεται στον αντίποδα, παραμένοντας η επιτομή του ωραίου, φρέσκου και κουλ εξηντάρη, με τις ρυτίδες του, με το ιδιοσυγκρασιακό στυλ του, με αυτόν τον αέρα του τύπου που χαίρεται για όσα έχει καταφέρει, αλλά δεν τους δίνει και πιο πολλή αξία από αυτή που τους αναλογεί.
Ο νέος σταρ της F1
Την εβδομάδα που πέρασε, πάντως, το όνομά του απασχόλησε τα Μέσα παγκοσμίως, διότι έκανε την επίσημη εμφάνισή του με τη νέα του σύντροφο, την 31χρονη Ινές ντε Ραμόν, η οποία ασχολείται με τη μόδα (συγκεκριμένα με τα κοσμήματα), ούσα παράλληλα και σύμβουλος ευεξίας και ισορροπημένης διατροφής.
«Το επίσημο δημόσιο ντεμπούτο της σχέσης του Μπραντ Πιτ με την Ινές ντε Ραμόν έγινε δύο ημέρες μετά την ανακοίνωση από τη Formula 1 και την Apple Original Films του τίτλου της επερχόμενης ταινίας του Πιτ, η οποία θα λέγεται «F1» και αναμένεται να προβληθεί το καλοκαίρι του 2025»
Το πολυσυζητημένο ζευγάρι παρακολούθησε την προηγούμενη Κυριακή το Βρετανικό Grand Prix, περπάτησαν μάλιστα πιασμένοι χέρι-χέρι ανάμεσα στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην πίστα του Silverstone, στο Νορθάμπτονσαϊρ.
Η συγκυρία βεβαίως δεν ήταν και τόσο αθώα ή τυχαία, καθώς το επίσημο δημόσιο ντεμπούτο της σχέσης, η οποία μετρά ήδη κάποια χρόνια, έγινε δύο ημέρες μετά την ανακοίνωση από τη Formula 1 και την Apple Original Films του τίτλου της επερχόμενης ταινίας του Πιτ, η οποία θα λέγεται «F1» και αναμένεται να προβληθεί στα σινεμά όλου του κόσμου το καλοκαίρι του 2025.
Στο πολυαναμενόμενο αθλητικό δράμα ο ξανθός ηθοποιός υποδύεται τον Σόνι Χέιζ, έναν επινοημένο πιλότο της Φόρμουλα 1 που είχε αναγκαστεί να αποσυρθεί έπειτα από ένα σοβαρό ατύχημα, όμως επιστρέφει στις πίστες επειδή τελεί χρέη μέντορα σε ένα νέο μεγάλο αστέρι του ριψοκίνδυνου μηχανοκίνητου αθλήματος.
Η επιτυχία θεωρείται εγγυημένη, καθώς στην καρέκλα του σκηνοθέτη έχει καθίσει ο Τζόζεφ Κοσίνσκι, υπεύθυνος για το καθηλωτικό μπλοκμπάστερ «Top Gun: Maverick», και στο καστ – πέραν του Μπραντ Πιτ – περιλαμβάνονται επίσης ο ραγδαία ανερχόμενος βρετανός μαύρος ηθοποιός Ντάμσον Ιντρις – αν δεν έχετε δει την εξαιρετική σειρά «Snowfall» (2017-2023), βάλτε τη στη λίστα σας -, ο ισπανός σταρ Χαβιέ Μπαρδέμ, η Κέρι Κόντον, την οποία είδαμε στα «Πνεύματα του Ινισέριν», και ο Τομπάιας Μένζις από τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά «The Crown» (2016-2023) – υποδυόταν τον πρίγκιπα Φίλιππο στην τρίτη και την τέταρτη σεζόν.
Αξίζει βεβαίως να σημειωθεί πως ο Λιούις Χάμιλτον ήταν ο θριαμβευτής του Grand Prix της Formula 1 που πραγματοποιήθηκε στην Αγγλία πριν από μία εβδομάδα. Ο 40χρονος πιλότος πέτυχε την πρώτη του νίκη εδώ και πάνω από δυόμισι χρόνια, έπειτα από έναν συγκλονιστικό αγώνα στον οποίο έκανε για άλλη μια φορά επίδειξη της μεγάλης του κλάσης, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι έχει ακόμη πολλά να δώσει στα σιρκουί.
Στη δεύτερη θέση βρέθηκε ο Μαξ Φερστάπεν, ο οποίος έχει μια μόνιμη παρουσία πια στο βάθρο, ενώ την τριάδα συμπλήρωσε ο Λάντο Νόρις. Την πρώτη εξάδα έκλεισαν οι Οσκαρ Πιάστρι, Κάρλος Σάινθ και Νίκο Χούλκενμπεργκ. Σε έναν αγώνα που λόγω της αναπάντεχης εξέλιξής του θεωρείται από τους πλέον συναρπαστικούς της σεζόν, ο Χάμιλτον επικράτησε για πρώτη φορά μετά τη νίκη του στο Grand Prix της Σαουδικής Αραβίας τον Δεκέμβριο του 2021, πετυχαίνοντας την ένατή του νίκη στο Σίλβερστοουν, που αποτελεί αριθμό-ρεκόρ για έναν πιλότο σε μία πίστα. Υπήρξαν φυσικά πολλές απρόβλεπτες στιγμές λόγω των καιρικών συνθηκών, καθώς έβρεχε και ο αγώνας χρειάστηκε να διακοπεί δύο φορές.
Φαίνεται όμως πως ο Χάμιλτον ήδη προετοιμάζεται για την επόμενη μέρα, για τη στιγμή που θα πάψει να είναι εν ενεργεία αθλητής, και αποτελεί έναν από τους παραγωγούς του φιλμ «F1», έχει εμπλακεί μάλιστα σε όλες τις πτυχές της ταινίας, συμπεριλαμβανομένου του σεναρίου, με στόχο να συμβάλει στο να δημιουργηθεί η πιο αυθεντική ταινία αγώνων αυτοκινήτου που έχει γίνει ποτέ.
Η F1 καλωσόρισε τη φιλόδοξη παραγωγή με ένα πλήρες στήσιμο γκαράζ για τη φανταστική ομάδα APXGP κατά τη διάρκεια του Βρετανικού Grand Prix του περασμένου έτους, με τα γυρίσματα να πραγματοποιούνται σε πολλά αθλητικά events. Αρκετές από τις σκηνές γυρίστηκαν στα paddocks και στο grid κατά τη διάρκεια του ζωντανού Grand Prix, με οδηγούς και ομάδες από το πραγματικό άθλημα. Το shooting καθυστέρησε λόγω της περυσινής απεργίας ηθοποιών και συγγραφέων στις Ηνωμένες Πολιτείες, όμως επιτράπηκε τελικά η λήψη επιπλέον σκηνών και η πραγματοποίηση γυρισμάτων σε αγώνες κατά τη διάρκεια της σεζόν του 2024, συμπεριλαμβανομένης και της διοργάνωσης Rolex 24 At Daytona που έλαβε χώρα τον περασμένο Ιανουάριο.
Σαράντα χρόνια επιτυχίες
Ο Μπραντ Πιτ, γεννημένος ως Γουίλιαμ Μπράντλεϊ Πιτ στις 18 Δεκεμβρίου 1963 στην πόλη Σόνι της Οκλαχόμα, είναι σίγουρα ένας από τους πιο διάσημους και αναγνωρίσιμους ηθοποιούς του Χόλιγουντ. Παιδί του αμερικανικού Νότου, γιος μιας σχολικής συμβούλου και ενός ιδιοκτήτη εταιρείας φορτηγών, από πολύ νωρίς υπήρξε αυτό που λέμε «All American Boy». Ηταν φυσικά εκτυφλωτικά όμορφος, ξανθός, εξαιρετικός αθλητής και είχε καλλιτεχνικές ανησυχίες – λάμβανε μέρος στα μιούζικαλ που ανέβαζαν στο σχολείο του.
Oσες φορές τον έχουν ρωτήσει για κάποια ταινία που αγαπούσε πολύ μικρός και ενδεχομένως να τον επηρέασε τόσο ώστε να αποφασίσει να ακολουθήσει την πορεία που τελικά ακολούθησε, δεν έχει δώσει ξεκάθαρη απάντηση, παρ’ όλο που έχει πει ότι δύο από τα αγαπημένα του φιλμ είναι ο «Πλανήτης των πιθήκων» (1968) και ο «Πυρετός το Σαββατόβραδο» (1977). «Νομίζω ότι απλώς αυτή η ερώτηση έχει να κάνει κυρίως με τις εμπειρίες του καθενός από την παιδική ηλικία» έχει πει παλαιότερα. «Προσπαθώ να θυμηθώ κάτι, αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ. Πιστεύω πως κάποια στιγμή κατάλαβα ότι ο κινηματογράφος, ως μέσο έκφρασης, με έκανε να νιώσω περιέργεια για τον κόσμο, με έκανε να θέλω να ξεφύγω, να ταξιδέψω και να εξερευνήσω, να συναντήσω ανθρώπους που ενδεχομένως αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο από τον δικό μου».
Στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, όπου σπούδασε, λοιπόν, εστίασε στη δημοσιογραφία και στη διαφήμιση. Τα αψεγάδιαστα χαρακτηριστικά του και το αγορίστικο σεξαπίλ του δεν περνούσαν φυσικά απαρατήρητα και επόμενο ήταν να μετακομίσει στην Καλιφόρνια σε αναζήτηση μιας σταδιοδρομίας στη σόουμπιζ. Δεν ήταν εύκολη η διαδρομή, οι επαγγελματικές στάσεις που χρειάστηκε να κάνει για να τα καταφέρει ήταν αρκετές, πολλές από αυτές δυσάρεστες. Ο Μπραντ Πιτ χρειάστηκε να βγάλει το ψωμί του μεταφέροντας έπιπλα, οδηγώντας λιμουζίνες με επιβάτιδες strippers, ακόμη και κυκλοφορώντας μεταμφιεσμένος σε γιγαντιαίο κοτόπουλο για λογαριασμό της αλυσίδας εστιατορίων «El Pollo Loco».
Η καριέρα του ξεκίνησε μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’80 με μικρούς ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Η μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1991 με την ταινία «Θέλμα & Λουίζ», όπου ο ρόλος του ως γοητευτικού απατεώνα που ξελογιάζει την Τζίνα Ντέιβις τον έκανε ευρέως γνωστό. Βοήθησαν σε αυτό βεβαίως και οι γυμνές σκηνές. Πολύ γρήγορα, η καριέρα του απογειώθηκε, με σημαντικές εμφανίσεις σε ταινίες όπως «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα» (1994), «Θρύλοι του Πάθους» (1994), «Seven» (1995) και «Δώδεκα Πίθηκοι» (1995) του Τέρι Γκίλιαμ, για την οποία έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Oσκαρ.
Στα τέλη των 90s ο Πιτ άρχισε να καθιστά σε όλους σαφές ότι δεν τον ενδιαφέρει να εγκλωβιστεί στην υπέροχη εικόνα του και συνέχισε να εκπλήσσει το κοινό με την πολυπλοκότητα των ρόλων που επέλεγε. Στην ταινία «Fight Club» (1999) του Ντέιβιντ Φίντσερ έχει αφήσει εποχή ως Τάιλερ Ντέρντεν. Οι επόμενες επιτυχίες περιλάμβαναν τη σειρά ταινιών «Η συμμορία των έντεκα» (και των δώδεκα και των δεκατριών…).
Η «Βαβέλ» (2006), «Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ» (2007) και «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» (2008), για την οποία έλαβε άλλη μία υποψηφιότητα για Oσκαρ, συγκαταλέγονται σίγουρα στις καλύτερες ταινίες του, όμως υπήρξε εξόχως εντυπωσιακός και στο υπέροχο «Aδωξοι Μπάσταρδη» (2009) του Κουέντιν Ταραντίνο. Στα 10s συνέχισε να συνδυάζει σινεφίλ επιλογές όπως το «Δέντρο της Ζωής» (2011) και το «Fury» (2014) με μπλοκμπάστερ όπως το «Moneyball» (2011) και το «Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ» (2013).
Αργότερα ο Πιτ κέρδισε το πρώτο του Oσκαρ (β΄ ανδρικού ρόλου) για την ερμηνεία του στην ταινία «Κάποτε στο Χόλιγουντ» (2019), σε σκηνοθεσία Ταραντίνο – έχει κατακτήσει άλλο ένα, το 2014, ως παραγωγός του φιλμ «12 χρόνια σκλάβος» σε σκηνοθεσία Στιβ Μακ Κουίν. Η ερμηνεία του ως Κλιφ Μπουθ, ενός κασκαντέρ στο Λος Aντζελες στα τέλη της δεκαετίας του 1960, απέδειξε για άλλη μια φορά την ικανότητά του να κλέβει την παράσταση στη μεγάλη οθόνη με ευκολία και χάρη.
Oσον αφορά την προσωπική του ζωή, ο Πιτ έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένης δημοσιότητας. Ο γάμος του με την Τζένιφερ Ανιστον και ο επεισοδιακός χωρισμός τους με αφορμή το ειδύλλιό του με την Αντζελίνα Τζολί υπήρξαν συνεχώς στα πρωτοσέλιδα. Η πολύχρονη σχέση του με την Τζολί αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον του παγκόσμιου κοινού, όχι μόνο διότι πρόκειται για δύο από τους ομορφότερους ανθρώπους στον κόσμο αλλά και λόγω του αντισυμβατικού τρόπου ζωής τους, της κοινής τους φιλανθρωπικής δράσης και της οικογένειας με τα έξι παιδιά, τρία εκ των οποίων είναι υιοθετημένα.
Ο σήμερα 60χρονος σταρ έχει επίσης στηρίξει διάφορους ανθρωπιστικούς σκοπούς και οργανώσεις, όπως το Make It Right Foundation, που βοήθησε στην ανοικοδόμηση της Νέας Ορλεάνης μετά τον τυφώνα Κατρίνα. Παρά τις προσωπικές του προκλήσεις, όπως η μάχη του με τον αλκοολισμό, παραμένει μία από τις πιο ισχυρές και σεβαστές φιγούρες στο Χόλιγουντ. Οι θαυμαστές του ανυπομονούν φυσικά να τον δουν στο «F1», όμως θα προηγηθεί τον προσεχή Σεπτέμβριο το «Wolfs» του Τζον Γουότς, όπου ο Πιτ θα συμπρωταγωνιστήσει με τον αγαπημένο του φίλο Τζορτζ Κλούνεϊ, άλλον έναν από αυτούς τους ηθοποιούς που η λάμψη του άστρου τους δεν έχει ξεθωριάσει καθόλου με το πέρασμα του χρόνου.